Een film valt of staat met zijn acteurs, en al zeker een film met een basisconcept die op een bierviltje samengevat kan worden. En kijk, ik ben helemaal verkocht door de trailer van Don’t Tell a Soul (2020), de tweede film van Alex McAulay, die 3 jaar geleden in de aandacht kwam met zijn Flower (2017) script. Het lijkt een film die met een minimum aan middelen is gemaakt maar de emotie en drama druipt van de beelden.
Korte inhoud: De tienerbroers Joey (Jack Dylan Grazer) en Matt (Fionn Whitehead) zoeken een manier om snel geld te verdienen en hun zieke moeder te helpen. Ze besluiten in een huis in te breken, maar worden betrapt door de gekwelde nachtwaker Hamby. Tijdens de achtervolging valt deze in een put. Om uit zijn penibele situatie te geraken moet de man zich meten met de tieners.
Het verhaal begint eigenlijk een beetje zoals A Simple Plan (1998), maar lijkt naar het einde toe uit te draaien op een I Know What You Did Last Summer (1997), ook al hoop ik dat deze film vooral inspiratie heeft gezocht in de eerste drama in plaats van de tweede popcorn-slasher. Qua casting hebben ze “The Office US”-acteur Rainn Wilson kunnen strikken voor de rol als onfortuinlijke nachtwaker die in de put valt. Ik ken meer komedie-acteurs die drama aankunnen dan dat ik drama acteurs ken die een geslaagde komedie kunnen maken. Het tweede bekende gezicht is deze van American Beauty actrice Mena Suvari, die blijkbaar de laatste jaren opnieuw de wind in de zeilen krijgt. Dit jaar was ze nog te zien in What Lies Below (2020) en de actrice heeft nog 6 films in productie, waaronder een Reagan (2021) film (spijtig genoeg niet door Oliver Stone en gezien de regisseur waarschijnlijk crap) met Dennis Quaid als de president.
Acteur Fionn Whitehead heeft eerder al gespeeld in Christopher Nolan’s Dunkirk (2017), en Jack Dylan Grazer kennen we nog van Shazam! (2019) en hij was Eddie Kaspbrak in de film It (2017). Dit zijn dus in totaal vier ervaren acteurs die weten hoe ze een karakter moeten neerzetten, en hiermee kom je al halverwege. Een kwart berust op de kwaliteit van het script (eveneens door Alex McAulay) en het andere kwart is de originaliteit van de vertelling. Dit lijkt op een debuutfilm maar de maker heeft 20 jaar geleden nog wel een andere film gemaakt en in tussentijd eigenlijk niet zo zot veel fictie gedaan.
Naar verluidt zou de film in Deauville vertoond zijn maar ik vind ik niks van terug. Zijn officiële release is op 15 januari 2021. Hopelijk bij ons ook in de bioscoop, net de dag wanneer de regering de mogelijke versoepelingen zal aankondigen.
