Clue (1985) ***½ Blu-ray recensie

Films gebaseerd op strips hebben bewezen dat er een markt voor is, maar films die gebaseerd zijn op games blijven een moeilijke bevalling. En toch hoeft dat niet het geval te zijn als je een creatieve en intelligente scenarist weet te strikken. Denk maar aan die adaptatie van het populaire spelbord Cluedo van Anthony E. Pratt, in Clue (1985) van regisseur en scenarist Jonathan Lynn (My Cousin Vinny, The Whole Nine Yards) die de hulp inriep van co-scenarist John Landis (The Blues Brothers, An American Werewolf in London, Trading Places, Coming to America). Deze prent is bij mijn weten zelfs de eerste adaptatie van een spelbord ooit. Het had geen verhaal, enkel een eerste act (een moord!) en de rest waren knappe typetjes.

Korte inhoud: Een groep mensen is uitgenodigd in een groot afgelegen huis, waar ze allemaal een alias krijgen. Ze komen erachter dat ze allemaal gechanteerd worden. Het is niet duidelijk wie de gastheer is maar dan wordt er iemand vermoord … maar door wie?

Er zijn al heel wat plannen geweest om de film een remake te geven, maar tot op heden is daar nog niets van in huis gekomen, wel heel wat films die hetzelfde pad hebben bewandeld zoals het schitterende Knives Out (2019). Gore Verbinski had 10 jaar geleden wel concrete plannen voor een remake, nadat deze was ingehuurd door Universal Pictures om een script te schrijven, maar het project geraakte maar niet van de grond en na The Lone Ranger (2011) flop is Gore een beetje verdwenen van het spelbord.

Het zal niemand verbazen dat na het relatieve succes van de eerste film er ook nog een sequel, een tv-serie en een aantal spin-offs van werden gemaakt, maar het werd nooit beter dan de oorspronkelijke film. En de cast van die eerste film zal daar ook wel voor iets tussen zitten: Professor Plum werd vertolkt door Christopher Lloyd, Mrs. White – door de fetish actrice van Mel Brooks – Madeline Kahn, de butler Wadsworth door Tim Curry, Mrs. Peacock door Eileen Brennan, Mr. Green door Michael McKean, Miss Scarlet door Lesley Ann Warren, Colonel Mustard door Martin Mull en de meid Yvette door Colleen Camp. Dat deze film met theatrale karakter zal vallen of staan met zijn vertolkingen is nu al duidelijk.

Het was op de eerste plaats een komedie met een who-dun-it scenario, maar het was echt niet de bedoeling dat je op didactische wijze kon weten wie de dader was. De film stak uiteraard vol van ‘clues’ (het schilderij waar je de ‘echte’ butler op zag, de verwijzingen in de namen van de neven-karakters, de vele set-ups), maar het speelde uiteindelijk geen rol want de film had drie (!) verschillende eindes met drie verschillende daders. En toch wou de film geen spoof worden met al te belachelijke scènes. Een klein voorbeeld hiervan waren de wapens die een 80’ties update kregen. Niet alleen de six-shooter werd een gewone .38 pistool, en de loden pijp die was gebogen aan het uiteinde (als aanwijzing dat het wel eens van dienst was geweest als moordwapen) was gewoon recht.

© Paramount Pictures

De film is van begin tot eind vermakelijk, maar je voelt dat er weinig verhaal was in tegenstelling tot een Hercules Poirot verfilming waarvan we er ondertussen twee hebben met Death on the Nile (2020) en Murder on the Orient Express (2017). John Landis en Jonathan Lynn hebben dit verhaal eigenlijk grotendeels uit hun duim gezogen en er zijn echt wel grappige stukken. Het is in ieder geval véél beter dan die andere board-game adaptatie Battleship (2012). Ondertussen is het uitkijken naar de Monopoly film met Kevin Hart.

Of de remake voor een hedendaags publiek zal werken is nog maar de vraag. Als ik kijk naar Wes Craven en zijn aanpak van de Scream-films, denk ik dat ook deze film een slimme aanpak nodig heeft en al dan niet met verschillende eindes. Maar dan moet er wel een zekere logica in zitten. Of misschien zetten ze gewoon de verschillende eindes op Blu-ray en krijgen we één einde in de bioscoop-versie. Op 7 augustus 2012 verscheen Clue voor het eerst op Blu-ray met enkel maar de alternatieve eindes als extraatjes.