12 Hour Shift (2020) **½ recensie

In tijden waar het verplegend personeel snakt naar betere werkomstandigheden komt deze horror-komedie wat vertier brengen rond het thema. Deze 12 Hour Shift (2020) is de tweede langspeelfilm van schrijver-regisseur Brea Grant en is een film die met weinig middelen is gemaakt, maar het resultaat mag er best zijn en ik heb me niet verveeld.

Korte inhoud: Het is het jaar 1998. De drugsverslaafde verpleegster Mandy (Angela Bettis) werkt in een ziekenhuis in Arkansas. Het zijn duidelijk slapeloze nachten waar ze zich doorheen sleurt met haar collega Cathy (Julianne Dowler). Samen met haar vastberaden nicht (Chloe Farnworth) en een enkele criminelen (Mick Foley, David Arquette, Dusty Warren), die in menselijke organen handelen, is ze bezig met het voorbereiden van een overval.

De film duurt nauwelijks 86 minuten en raast voorbij als een ADHD patient aan de stereoïden, en er werd vooral ingezet op plot en veel te weinig aan broodnodige karakter-beschrijvingen. Je beleeft het allemaal zonder echt te weten wie de personages zijn. 12 Hour Shift maakt van Mandy en alle anderen die in haar baan komen, pionnen om het plot in te vullen. Het hoofdpersonage is ook allesbehalve sympathiek. Je gelooft dat het personage pillen moet snuiven om door een dienst te komen, maar je zou wensen dat ze zo af en toe een beetje bekommernis zou uitstralen voor haar patiënten. En indien ze dan aardig doet denk je meteen dat het pure manipulatie is.

Natuurlijk geeft 12 Hour Shift geen fluit aan wat al dan niet geloofwaardig of aannemelijk is. De plot, die zwalpt tussen komedie en horror, probeert ook wat de werken aan sfeer, en dat kan het zwakke acteerwerk en de vaak flauwe dialogen bij momenten wat verbergen. Natuurlijk zal de film niet naar ieders smaak zijn, vooral niet degenen die op zoek zijn naar zinvolle boodschap. Vrouwenhaat steekt van tijd tot tijd de kop op, en Grants uitgesproken negatieve beeld van verpleegsters voelt nogal onsmakelijk aan in tijdens van de COVID-19-pandemie.

Er was potentieel om dit verhaal een extra inhoudelijke laag te geven met een vingerwijzing naar het gebrekkige Amerikaanse gezondheidszorgsysteem, maar het koos voor een lichtere toon. 12 Hour Shift zou in ieder geval wel de eetlust moeten stillen van kijkers die op zoek zijn naar een ongegeneerd en waanzinnige donkere komedie die de absurditeit van zijn plot volledig omarmt. De film komt op 2 oktober 2020 uit in de States.