Kenneth Branagh heeft de smaakt te pakken en hier is zijn tweede adaptatie van een boek van Agatha Christie, Death on the Nile (2020). En gezien de poster sprekend op de poster van Murder on the Orient Express (2017) trekt qua layout vermoed ik dat er een serie zit aan te komen van Christie’s boeken. En dat zijn er behoorlijk veel. Dus de toekomst ziet er goed uit voor Branagh.
Korte inhoud: Aan boord van het cruiseschip S.S. karnak bevindt zich de rijke erfgename, Linnet Ridgeway (Gal Gadot) genaamd. Als zij dood wordt aangetroffen blijken velen aan boord een motief te hebben. Vervolgens is het aan de Belgische detective Hercule Poirot (Kenneth Branagh) om het mysterie te ontrafelen.
In de met sterren gevulde film zien we ook nog Armie Hammer, Emma Mackey, Annette Bening, Rose Leslie, Russell Brand, Letitia Wright, Tom Bateman, Ali Fazal, Dawn French, Sophie Okonedo en Jennifer Saunders. Branagh heeft opnieuw samengewerkt met zijn “Orient Express” scenarioschrijver Michael Green onder de vleugels van 20th Century Studios.
De plot volgt Poirot, een wereldberoemde detective, die tijdens een vakantie in Egypte betrokken raakt bij een liefdesdriehoek die moorddadig slecht is uitgedraaid. Branagh was al in pre-productie op Nile toen hij op promotoer was voor Orient. Hij zou toen al met het idee gespeeld hebben van een Christie / Poirot geïnspireerd “filmisch universum”, en dat lijkt nu dus vorm te krijgen. Hoeveel films er zullen komen zal afhangen van het succes ervan. De eerste film heeft 55 miljoen dollar gekost in productie, en heeft 352.8 miljoen dollar opgebracht tijdens zijn bioscooprelease. Deze film had een productiebudget van 90 miljoen dollar en ik verwacht wel dat het ook een recette van 350 miljoen zal halen.
Branagh zei in een interview voor AP over nog meer verfilmingen het volgende: “Ik denk dat er mogelijkheden zijn. Met 66 boeken en korte verhalen en toneelstukken, is er veel materiaal aanwezig. Je voelt alsof het een eigen wereldje is – net zoals bij de romans van Dickens – bepaalde soorten personages die in haar wereld leven – waarvan ik denk dat er echt veel mee te doen is.” Dit is niet de eerste keer dat Death on the Nile verfilmd werd. Zo was er al een versie in 1978 met Peter Ustinov als Hercule Poirot, Bette Davis, Mia Farrow, Jane Birken, Angela Lansbury, David Niven en Maggie Smith. In de rol van Linnet Ridgeway Doyle zagen we de James Bond girl Lois Chiles. Deze nieuwe versie heeft tevens de Covid-19 dans ontsnapt met een laatste draaidag op 18 december 2019.
Het probleem die ik met deze film heb, en zelfs ook wat met de vorige adaptatie van Branagh, is dat er teveel wordt gezegd dan getoond, niet alleen op vlak van karakter-opbouw maar tevens over het plot. Branagh verklapt zelfs wie schuld heeft aan de moord 40 minuten in de film. Je hoeft zelfs geen fan te zijn van dergelijke whodonit-films om meteen een conclusie te trekken. De film duurt 2u en 7 minuten en meer dan de helft van de film zit je eigenlijk te wachten op bevestiging van wat je al weet. En dat is natuurlijk echt wel pijnlijk voor een dergelijke film. Anderzijds is dit geen Scream (2022) film en zit er wat meer logica in de uiteindelijke motivaties en acties. Had de film iets meer laten zien en iets minder dialogen, dan had het een veel betere film kunnen zijn.
Is de film trouw aan het boek? Ik zou zeggen van wel. Het is wel een vrij accurate adaptatie van het boek. De grootste verandering in deze nieuwe versie is de toevoeging van het personage Bouc, die eerder verscheen in Murder on the Orient Express. Dit personage komt helemaal niet voor in de originele Death on the Nile, maar Branagh was zo onder de indruk van de vertolking van Tom Bateman bij hun eerdere samenwerking dat ze het gevoel hadden iets in het script voor hem moesten schrijven.
Branagh is wel een stijlvol regisseur die zijn films een bepaald karakter weet te geven. Zijn regiestijl is extravagant, dramatisch en, gezien zijn theaterachtergrond, niet verwonderlijk opzichtig en (mag ik het zeggen) een tikkeltje theatraal. Een stijl die perfect zou werken met opzwepende toespraken of schunnige komedies, maar misschien iets minder voor alles wat genuanceerd is zoals Christie’s intrigerende en kabbelende mysteries. Zijn stijl heeft tijdens zijn carrière goed gewerkt voor films als Cinderella (2015) en zelfs goed werkte voor Belfast (2021) van vorig jaar, vooral omdat de film werd gezien door de ogen van de jonge Branagh. Voor kinderen wordt elke emotie versterkt, elke levensgebeurtenis is op zijn beurt dramatisch of vreugdevol. Maar toch brengt hij de boeken op één of andere manier tot leven en ik heb er goede hoop op dat het uiteindelijk goed komt.
De film is ondertussen te zien in de bioscoop sinds 9 februari 2022.
Review Death on the Nile (2022)
Recensie door Dave op 15 februari 2022
Leuke sfeer en los van zijn vorige film brengt hij altijd wel degelijke adaptaties.
Ik moet die vorige Branagh film nog verteren (Artemis Fowl) want die ligt nog op mijn maag …
Ik heb het zowat gehad met Gal Gadot.
Ik vond het een goede film, en had wel een vermoeden maar bleef toch gissen naar de dader(s). Wat mij betreft mag hij alle boeken verfilmen.
Ook de boeken van Agatha Christie waren ofwel overduidelijk of totaal onvoorspelbaar, toch denk ik dat het boek in deze toch compleet anders was.
Buiten één toegevoegd personage is het wel trouw aan het boek