Robert de Niro’s meest iconische rollen

Binnen een kleine maand wordt Robert De Niro er 76, maar de leeftijd weerhoudt hem niet om nog steeds actief te zijn in heel wat filmproducties. Dit jaar zouden we War with Grandpa (2020) en The Comeback Trail (2020) tezien moeten krijgen, en daarna staat de Martin Scorsese film Killers of the Flower Moon (2021) te wachten.

Toch dook hij de laatste jaren ook op in heel wat bedenkelijke komedies zoals bijvoorbeeld Dirty Grandpa (2016), toch blijft hij een acteur die zijn stempel heeft gezet op de filmgeschiedenis met heel wat iconische filmrollen. Ik heb er mijn 5 favoriete uitgepikt.

1. Vito Corleone in The Godfather: Part II (1974)

Hoe maak je een vervolg op de Oscar-winnende film The Godfather (1972) en maak je die nog beter dan de eerste film? Je voegt goede oude Robert toe aan de mix. De Niro speelt een jonge Vito in The Godfather: Part II. Terwijl de film vertelt over de opkomst van zijn zoon Michael en de strijd om zijn macht te behouden, is in de film ook Vito’s eerste opmars naar de macht te zien. De Niro leerde Italiaans voor de rol en won een Oscar voor zijn optreden. Al Pacino mocht 18 jaar wachten voor zijn eerste Oscar met de zeemzoete Scent of a Woman (1992), tevens zijn enige Oscar (video).

© Paramount Home Entertainment

2. Travis Bickle in Taxi Driver (1976)

Bekend om de iconische en veel geparodieerde “Are you taling to me?” scène, Taxi Driver is een drama dat in het geheugen blijft gegrift voor nog veel meer redenen. De Niro speelt Travis Bickle, een veteraan van de oorlog in Vietnam die ’s nachts als taxichauffeur werkt om met zijn slapeloosheid om te gaan. Zijn groeiende krankzinnigheid en verliefdheid op Betsy, een campagne vrijwilliger voor Senator Palantine leidt tot het idee dat hij die vent moet vermoorden. Hij voegt ook een pooier, Sport, toe aan zijn lijst voor het exploiteren van een 12-jarig meisje, Iris (Jodie Foster).

© Columbia TriStar Home Video

3. Neil McCauley in Heat (1995)

Heat was Niro’s en Pacino’s tweede film samen, en opnieuw gaf het vonken. Dat had deels te maken het contrast tussen een introverte acteur die meer vanuit de buik acteert (zoals De Niro) en een meer explosieve en exuberante acteur (zoals De Niro) die niet vies is van een beetje theatraliteit. De Niro is meer is pragmatisch, georganiseerd en speelt een spel met zijn ogen. Zijn sterkte ligt in zijn ingetogenheid bij extreme emoties, alsof hij ze laat kolken binnenin. Het lijkt of hij alles ogenschijnlijk onder controle heeft. Vaak weet je niet of hij goedgeluimd zal zijn of hij je hoofd in twee zal slaan. Beide kunnen heel charmant zijn maar plots heel agressief tekeer gaan. Ergens middenweg de film ontmoeten deze twee heren mekaar in een diner, waar we de stilte voor de storm voelen.

© Warner Bros. & 20th Century Fox

4. Sam Rothstein in Casino (1995)

Vreemd genoeg hetzelfde jaar als Heat kwam De Niro uit met deze Casino op de proppen, die oude herinneringen opriep van Goodfellas (1990). De Niro en Joe Pesci kwamen terug in vertrouwde hoedanigheid met Casino en spelen nogmaals een spelletje roulette met Scorsese. Van alle geweldige visuele effecten in Martin Scorsese’s oogverblindend stijlvolle film over een glamoureus casino is het een glimp van gewone mensen die het meest intrigeert. Strategisch getimed om de drie uur aan vintage Las Vegas glitter te compenseren, is het een herinnering dat Mr. Scorsese deze film de surrealistische en adembenemende intensiteit van een geld-geile wereld heeft gegeven. De echte wereld ziet er in vergelijking minder glamoureus uit. Maar “Casino” heeft ook een nieuw ingrediënt in Sharon Stone, die allesbehalve een flauwe diva blijkt te zijn dankzij deze spectaculaire, emblematische prestatie.

© Universal Pictures Home Entertainment

5. Jake La Motta in Raging Bull (1980)

Ik was nog even aan het twijfelen met zijn rol in The Deer Hunter (1978), maar de transformatie en inleving was nog iets intenser in zijn rol in Raging Bull, wederom een geniale creatie van het brein van Martin Scorcese. Hij is beroemd om zijn ongelooflijke gewicht om de bokser te spelen in latere jaren. Maar hij kreeg ook een hoop spiermassa om zichzelf te transformeren in de bokslegende in zijn hoogtijdagen. Tussen Scorsese’s aandacht voor details en De Niro’s complete methode om LaMotta te spelen, is Raging Bull één van de beste boksfilm zonder Sylvester Stallone in de hoofdrol.

© United Artists

Mochten jullie een andere Top 5 hebben mogen jullie deze zeker delen in de commentaren, ik ben benieuwd naar jullie voorkeuren.