Dit was een bizarre film die nog maar eens de inconsistentie van DC in de verf zet. En een franchise film mag wat mij betreft wel een andere toon aanslaan, maar het moet wel een goed verhaal brengen en niet alleen stijl. Komt daar nog bij dat dit uiteindelijk een Harley Quinn film in plaats van een “Birds of Prey” film. De makers waren er zelfs nog niet uit want het beestje heeft 2 titels: Birds of Prey: And the Fantabulous Emancipation of One Harley Quinn (2020). Harley Quinn is een zotte doos, en dat wordt er “ingehamerd” van bij de begin-animatie van de film. We hebben het begrepen. Wat heb je nog meer te vertellen? Ik heb hier misschien nog minder van genoten dan Suicide Squad (2016).
Korte inhoud: ‘Birds of Prey’ volgt Harley Quinn (Margot Robbie), die inmiddels gebroken heeft met haar partner in crime, de Joker. Ze probeert het leven van een jong meisje te redden uit de handen van een gevaarlijke gangster Black Mask (Ewan McGregor). Hierbij krijgt ze al snel te maken met enkele andere sterke vrouwen; Black Canary (Jurnee Smollett-Bell), Huntress (Mary Elizabeth Winstead), Cassandra Cain (Ella Jay Basco) en Renee Montoya (Rosie Perez).
Nochtans was Harley Quinn het meest geslaagde karakter in het Suicide Squad avontuur, dus was het een beetje logisch dat ze nog iets met haar zouden aanvangen. Maar waarom deze film niet gewoon ‘Harley of Quinn’ noemen of kortweg ‘Quinn’ of ‘Harley’. Wanneer je een ensemble film wil brengen, dat moet je voldoende gewicht geven aan de andere karakters en dat was hier niet het geval. Je weet nauwelijks wie de ondersteunende personages zijn en los van Mary Elizabeth Winstead maakt geen enkel nevenpersonage echt indruk.
De ‘out-of-the-box’ keuze om Cathy Yan de film te laten regisseren was een zet van Warner die in hun gezicht is ontploft, maar haar inbreng was voor mij zelfs nog niet de oorzaak van de flop. Toch kan je er niet omheen dat Cathy Yan nu niet meteen de meest geschikte persoon was voor de regie. Veel van de scènes werken niet en het acteerwerk is bij momenten veel te cartoony of gewoon zwak. “Het is een film met vrouwen in de hoofdrol dus moeten we een vrouw achter de camera zetten”, heeft bij mijn weten geen garantie op succes (cf. Ocean’s Eight), en een man trouwens ook niet (cf. Ghostbusters). Ik denk dat het script van Christina Hodson best wel een paar rewrites kon gebruiken. Laten we hopen dat ze hun lessen trekken alvorens ze aan Gotham City Sirens beginnen – als dit project na deze flop al niet dood en begraven is.
De film was een pamflet voor vrouwen-emancipatie en de rechten van de LGBT+ community en minderheden. Het was tevens nog niet zo lang geleden dat DC uitpakte met het feit dat ‘Black Mask’ een homoseksueel karakter was. Ik heb de strips niet gelezen maar op de wiki-pagina van Black Mask lees ik niks over zijn geaardheid. En in alle eerlijkheid … I DON’T CARE! Maak een goed personage, punt. Zijn geaardheid is bijkomstig. Dergelijke zaken zal sowieso terugkomen als een boemerang. Bij Black Mask duurde het trouwens niet zo lang want de film kreeg al kritiek van LGBT+ community omdat Ewan zijn rol te flamboyant zou spelen in de eerste trailers. Het is om van te huilen soms. En net zoals bij Charlie’s Angels (2019) zijn de vrouwen in de film kartonnen superheldinnen en mannen zijn losers of schurken. En met alle respect voor Rosie Perez, ik heb haar nooit echt een goede actrice gevonden, dus als het de bedoeling was om een latina te casten om ook dat vakje te kunnen aanvinken, dan kan ik 100 latina actrices opnoemen die een veel betere casting hadden opgeleverd.
© Warner Home Video
Het verhaal wil net zo onconventioneel zijn als Harley, maar de verhakkelde manier waarop het zich ontvouwt in een poging ‘attitude’ te brengen, zorgt ervoor dat we als kijker nooit emotioneel betrokken raken bij de personages en maak het ons niet uit wie tegen wie vecht en wat de uitkomst is. En deze film moet het hebben van zijn vechtscènes, en er is hier geen gebrek aan. Maar het zijn aparte muziek video’s. Een beetje zoals die Harley Quinn Marilyn Monroe sequentie. Het zijn als commercials binnen een halfbakken verhaal die onze aandacht wegnemen, maar niks bijbrengen. Haal de scènes eruit en je verandert niks aan datgene wat ze willen vertellen. Alles is ook zo fake in beeld gezet, opgeklopt met irritante soundtracks dat de impact van de slagen nooit echt voelbaar zijn. Harley is tevens een soort John Wick want ze kan horden mannen van haar afslaan als geen ander met haar vechtskills en vuurwapens. Niemand lijkt echt een bedreiging voor haar te vormen. Van waar heeft ze die training gekregen? Geen idee, maar ik denk dat het vooral de bedoeling is dat we niet al teveel gaan doordenken over deze prent.
Geen audio-commentaar op de Blu-ray, maar wel een aantal making off filmpjes, alsook een gagreel mocht je al niet genoeg hebben van de 108 minuten durende gagreel. Birds of Prey is vanaf 17 juni 2020 beschikbaar op 4K UHD, Blu-ray en DVD.
Review Birds of Prey (2020)
Recensie door Dave op 21 juni 2020
