Het begint stilaan een constante te worden bij Rotten Tomatoes dat journalisten als koeien achter dezelfde vlag aanhollen in hun afkeer of lof voor eender of andere film, en dat hun rating vaak het tegenovergestelde sentiment aanwakkert bij het publiek. Dat was zo bij heel wat comedy shows (cf. Dave Chappelle, Amy Schumer,…), maar ook bij een resem films gaande van de Captain Marvel’s tot de Star Wars films (cf. The Last Jedi).
Het is nog vroeg maar van de eerste 9’000 reviews van Star Wars: Episode IX – The Rise of Skywalker (2019) staat de audience rating nu op 86%, en dat in schril contrast met 58% van 305 reviews van journalisten. Je zou kunnen zeggen dat de orde van de zuurpruimen zich malcontent voelde nadat het publiek The Last Jedi dan toch niet zo magistraal vond als zij dat deden. Hun grootste kritiek is dat TROS (1) teveel berust op nostalgie – iets wat ik ook in mijn review schreef, ook al waren er al 8 films gemaakt en ga je hoe dan ook gelijkaardige scènes creëren. En waar was de kritiek van diezelfde journalisten bij de goedkope 80’ties nostalgie in Captain Marvel die ons bij momenten zelfs uit het verhaal brachten? Een ander punt was dat TROS (2) teveel op veilig speelt met hun fan-service (want een film maken voor de fans is blijkbaar minderwaardig) en (3) teveel expositie, wat op zich wel grappig is. JJ Abrams had de onmogelijke taak om niet alleen een nieuwe villain in elkaar te boksen (want Rian Johnson had Snoke zonder veel uitleg op een lullige manier laten sterven), een uitweg vinden voor Leia die nota bene vervangen moest worden met stockbeelden en cgi, en uiteindelijk zorgen dat er een afgerond verhaal kon komen rond Rey en Kylo.
Ik heb de film een 3.5/5 geven dus verre van een rotten score maar ook niet het meesterwerk zoals ik misschien had gehoopt. Ik loop niet echt warm van de Disney Star Wars films, maar Disney heeft hier denk ik carte blanche gegeven aan zowel JJ als Rian, net zo goed als dat ze dat deden met Kevin Feige en zijn Avengers films. Het probleem van TROS is dat JJ geen outline heeft gemaakt voor de 3 films waarvan niet afgeweken mocht worden. Een duidelijke treatment die de dramatische curve vastlegt van alle grote personages alsook hun obstakels. Iets wat George Lucas wel deed voor zijn eerste en tweede trilogie. De eerste trilogie was trouwens geregisseerd door 3 verschillende regisseurs, maar de belangrijke karakters en de toon van de film stonden vast. Nu heeft JJ een briljante cast samengesteld en de fundering voor de eerste film gelegd, heeft Rian er met een sloophamer doorheen gewalst en mocht JJ in zijn derde film aan damage control doen. Was dat fan service? Daar kan je nog over discussiëren. Ik vermoed dat JJ. gewoon zijn verhaal wou vertellen die voor hem beter aansloot met de franchise. De journalisten hebben er een zaak van gemaakt om de film te bashen als een gemakkelijke knieval voor de fans, maar je kan het evengoed zien als een vederzetting van wat J.J. was begonnen.
Avengers: Endgame (2019) zit vol van de fan service en het concept van tijdreizen is nu niet meteen het meest originele concept die je kan bedenken – laat staan dat je het überhaupt een zekere logica kan geven. En toch is iedereen het over eens dat het een geweldige film was. Maar als er nu één iets is waar zowel publiek en journalisten het met elkaar over eens zijn, dat is dat Marvel eigenlijk niks verkeerd kan doen.
Wie neemt die RT score nog serieus? Ik heb ervan genoten, net zoals de 2 vorige films.
Zoals je zegt, ze hadden het anders moeten aanpakken met één rode draad, en die zoals nu dat regisseurs zomaar karakters kunnen doden en het dan voor bekeken houden.