Deze debuutfilm van de Spaanse regisseuse Arantxa Echevarría over de ontluikende liefde tussen twee tienermeisjes uit de Roma-gemeenschap is een echte festivalfilm. De première was op het filmfestival van Cannes in 2018 waar de film uitkwam in de Quinzaine des Réalisateurs en genomineerd was voor de Queer Palm. Daarna ging de reis naar o.a. Quebec, Londen, Palm Springs, Guadelajara, Seattle, Amsterdam en Milaan. Carmen y Lola (2018) verzamelde in totaal tien prijzen, meestal voor beste film, regie of een acteerprijs. Terecht, want dit is een mooie, authentieke film die met gevoel in beeld is gebracht.
Korte inhoud: Lola (Zaira Romero) is zestien jaar (“bijna zeventien”) en woont samen met haar ouders en jongere broer in een buitenwijk van Madrid. Het gezin leeft in de strenge, maar hechte Romagemeenschap waar de toekomstmogelijkheden voor vrouwen beperkt zijn. Lola wil niet de zoveelste kapster worden en gaat daarom elke dag naar school waar ze flink haar best doet. Stiekem hoopt ze immers om later lerares te worden. Of kunstenaar, want in haar vrije tijd is Lola graffiti-artiest en heeft ze menig muur in haar wijk versierd.
Carmen (Rosy Rodriguez) is zeventien jaar en het prototype van de ideale Romavrouw. Ze solliciteert voor kapster en heeft zich pas verloofd met Lola’s neef Rafa (Juan José Jiménez). Zowel de ouders van Lola als die van Carmen staan als verkopers op dagelijkse markten. Daar ontmoeten de twee meisjes elkaar en ontstaat een hechte vriendschap wanneer ze er stiekem tussenuit muizen voor een sigaretje. Maar Lola worstelt al snel met haar gevoelens voor Carmen, iets wat in de zeer religieuze en traditiegetrouwe Romagemeenschap onbespreekbaar is.
Homoseksualiteit is in vele (westerse) landen ondertussen geen taboe meer. Toch zijn er nog verschillende landen en gemeenschappen die niet zo tolerant zijn tegenover holebi’s. Eentje daarvan is de Romagemeenschap waar homoseksualiteit nog steeds een grote zonde is en een reden om je uit de familie te zetten. Wanneer de zestienjarige Lola ontdekt dat ze op vrouwen valt, zit ze dus in een enorme tweestrijd. Uit de kast komen is in haar gemeenschap not done, maar in de kast blijven maakt haar diepongelukkig.
Echevarría waagt zich in een spreekwoordelijk wespennest door een verboden liefde in het hyperreligieuze milieu van de Roma te situeren. Maar ze doet dit met respect voor de gemeenschap en zonder een oordeel te vellen over hun strikte waarden en normen. Wel toont ze dat liefde niet altijd rozengeur en maneschijn is en dat er soms zware offers gemaakt moeten worden om gelukkig te zijn. Want waarom mogen twee verliefde mensen niet gewoon samen gelukkig zijn?
Het zijn vooral Lola’s ouders die de traditionele waarden vertegenwoordigen en met veel overtuiging worden gespeeld door Moreno Borja en Rafeala Leon. Ook al wens je Carmen en Lola hun geluk, je voelt ook hoe de ouders gevangen zitten in een harnas van traditie en
© Remain in Light
Echevarría schreef ook het scenario en dit mocht wel iets origineler zijn. Ondanks de originele setting in de conservatieve Romagemeenschap van Madrid (er leven ongeveer 90.000 Romazigeuners in de Spaanse hoofdstad), is het verloop van Carmen y Lola geen verrassing voor kijkers die al wel eens een lgbt-filmpje meepikken. Het verhaal wordt rustig opgebouwd en Echevarría neemt de tijd om de personages voor te stellen, maar het einde voelt een beetje haastig aan. En naarmate de film vordert, nemen ook de clichés toe. De uitstekende vertolkingen maken gelukkig veel goed.
De DVD van Carmen y Lola is verkrijgbaar sinds 28 november 2019.
Review Carmen y Lola (2018)
Recensie door Karen op 28 november 2019
Het is lesbian week blijkbaar 😀
Goeie film, een jaar geleden al gezien. Het is een verfrissende nieuwe kijk op een bekend verhaal over verborgen seksualiteit en verboden romantiek. Het is geen perfecte film, maar als je ziet dat dit verhaal wordt getransporteerd naar een gemeenschap dat zelden wordt afgebeeld in de popcultuur (met name de roma), is het de moeite waard om het een kans te geven, hoe dan ook.
Mooie film!