Gisteren hadden we het over het succesverhaal Scary Stories to Tell in the Dark (2019), vandaag zullen we het even hebben over Tarantino’s Once Upon a Time … in Hollywood (2019) die in zijn derde week van release blijft steken op 100 miljoen dollar en dat met een productiebudget van 90 miljoen.
Dit is uiteraard geen blamage, maar Sony had toch verwacht om na 3 weken met de recette van de States op z’n minst al break-even te zijn (en deze lat ligt op iets van een 180 miljoen dollar), zeker na een sterk openingsweekend van 41 miljoen dollar. De mondreclame zal dan toch niet voor de nodige belangstelling hebben gezorgd. Anderzijds, Tarantino is niet de blockbuster-regisseur die alle concurrentie van de kaart veegt. Zijn meest succesvolle film Django Unchained (2012) deed ook maar 163 miljoen dollar in de States. Zijn eerste Kill Bill film bracht in de States maar 70 miljoen op, weliswaar met een productiebudget van 30 miljoen dollar.
Zoals ik schreef in mijn review is Quentin overgestapt van Miramax (na het Harvey Weinstein avontuur) naar Sony en bijgevolg misschien ook iets meer mainstream geworden. En dat wringt toch wel wat. Het voelt aan als een low budget film en tot op vandaag heb ik geen idee waar die 90 miljoen dollar naar toe is gegaan. Ok het is een periodefilm en dat kost geld, maar dit is geen Game of Thrones waar alles vanaf nul moet gemaakt en gebouwd worden. Tarantino is tevens producer van de film en gezien dit zijn voorlaatste film is, zou je kunnen denken dat de regisseur zichzelf misschien een financieel extraatje heeft gegund.
De film moet nog uitkomen in de rest van de wereld en daar zal deze prent wel tussen de 150 en 200 miljoen opbrengen. Maar het ziet er naar uit dat dit niet de grootste hit zal worden uit zijn carrière.
Deze film lijkt op een Rockstar game.
Ik heb de film al gezien en vond hem ok maar niets bijzonders. Iets te fragmentarisch naar mijn smaak. De film bestaat uit een montage van een aantal leuke scènes maar bitter weinig cohesie tussen alles.