Feedback (2019) *** review

Ik hou van debuutfilms voor de simpele reden dan firs-time directors meestal alles uit de kast halen om hun publiek te verrassen, en vaak krijgt men ook frisse dingen voorgeschoteld. Mijn verwachtingen waren dan ook hoog voor deze Feedback (2019), geschreven en geregisseerd door Pedro C. Alonso, die gisteren zijn Belgische première had op het BIFFF.

Korte inhoud: Jarvis Dolanis (Eddie Marsan) is de populaire presentator van het succesvolle Londense late night radioprogramma “The Grim Reality”. Terwijl het programma net is begonnen, slagen er enkele gewapende en gemaskeerde mannen in om de studio binnen te treden en de controle over te nemen. Zij zijn op de hoogte van een schandaal die het einde van de carrière van Jarvis kan betekenen en dat van zijn co-radiohost Andrew Wilde (Paul Anderson). De nacht verandert voor Jarvis in een nachtmerrie, wanneer hij door hen gedwongen wordt om het programma voort te zetten met het script van de indringers.

Talk Radio (1988) van Oliver Stone is misschien wel de meest bekende thriller die zich afspeelt in een radio-studio, maar de horror-fans zullen zich vast nog wel Pontypool (2008) herinneren. In ieder geval zijn deze twee films wel stukken beter dan deze Feedback, die heel wat goede bedoelingen had, maar gewoon geen sterk script. De eerste act lijkt zich goed op te bouwen maar gaandeweg verliest de film toch wel zijn focus en ook wel voor een stuk zijn geloofwaardigheid, ondanks het sterke acteerwerk van Eddie Marsan, Paul Anderson en Richard Brake.

Het is moeilijk om iets over deze film te vertellen zonder te spoilen, ***spoiler*** maar daar waar de film voor mij wat ontspoort is wanneer blijkt dat Jarvis betrokken was bij het incident. In wezen zou hij goed moeten beseffen dat er twee levende getuigen waren, met name Claire (Ivana Baquero) en Alex (Oliver Coopersmith), en wanneer zijn collega beschuldigd werd ‘on air’ zou hij in wezen al moeten weten dat deze boemerang ook in zijn gezicht zou terugkeren. Gezien de leeftijd van Claire moet het incident niet zo lang geleden gebeurd zijn en had Jarvis haar toch meteen moeten herkennen – ook al laten ze Jarvis zeggen dat hij dacht dat het meisje nieuw was ook al werkte ze op het radiostation sinds 2 maand. ***end spoiler***.

Op het einde van de rit blijf je als kijker toch wat verdwaasd achter gezien er eigenlijk geen bevredigende conclusie is en de “zondaar” blijkbaar door de mazen van het net glipt zonder ook maar iets van dramatische-evolutie mee te maken. Wou de regisseur een verhaal brengen over amorele overleving? In ieder geval leek de film meer in te zetten op het brutale geweld in de studio dan te bouwen aan zijn karakters en er iets meer mee uit te vangen dan een conflict tussen individuen die iets teveel koffie hebben gedronken. Ik had tevens verwacht dat de plot ook iets dieper zou graven dat de gebeurtenissen in een hotel.

De film werd geproduceerd door Ombra Films, het productiehuis van Jaume Collet-Serra. Op dit ogenblik is het nog niet duidelijk of de film bij ons nog in de bioscoop zal komen.