We zijn een week ver en in de States is The Meg (2018) reeds onttroond door Crazy Rich Asians (2018) van Jon M. Chu, een romcom gemaakt met 1/5 van het budget van The Meg en wiens grootste naam in de cast Michelle Yeoh is.
Crazy Rich Asians is de eerste Hollywood film met een volledige Aziatische cast en regisseur sinds The Joy Luck Club (1993). Het grappige is dat The Meg alles in het werk had gezet om het Aziatische publiek te bereiken, en het net een film is mét Aziaten die The Meg van zijn nummer 1 positie zwiert na juist 1 week. The Meg haalde zelf een teleurstellende derde positie aan de box-office in China tijdens zijn eerste week van release. Voor nog maar een break-even moet het 300 miljoen dollar ophalen. In vergelijking met vorige vrijdag is de drop in box-office inkomsten minstens 65% en het ziet er naar uit dat de film wereldwijd zal stranden op +/- 350 miljoen dollar. De strategie van Warner om de komedie Crazy Rich Asians uit te brengen op hetzelfde tijdstip als The Meg lijkt in hun gezicht te ontploffen. Ondertussen kijken de andere studio’s toe en lachen in hun vuistje hoe Warner zijn eigen prijsbeest het kopje onder duwt.
Korte inhoud: Crazy Rich Asians draait rond de Chinese lerares Rachel Chu (Constance Wu), die geboren is in Amerika. Zij is dolgelukkig met haar nieuwe vriend Nick Young (Henry Golding), een aantrekkelijke jongeman, ook van Chinese afkomst. Nick nodigt Rachel uit naar Singapore om het huwelijk bij te wonen van zijn beste vriend. Rachel accepteert de uitnodiging, niet wetende dat Nick uit één van de rijkste families in Azië komt. Ze komt in een wereld terecht van ongekende luxe en waar elke aantrekkelijke vrouw een mogelijke bedreiging vormt voor haar relatie met de rijke, felbegeerde Nick.
Vertelt de box-ofice iets over de kwaliteit van een film? Neen, ook al is The Meg een waardeloos product die de potentie had om een leuke haaienthriller te worden of een tweede grappige Piranha of Lake Placid. Uiteindelijk werd het een dure grap waar niemand om kon lachen en die snel weer vergeten zal zijn. Op Rotten Tomatoes haalt de film nauwelijks 48% en zelfs de audience score blijft steken op een miserabele 58%. De financiële teleurstelling had ik al maanden geleden zien aankomen, dat het publiek de film niet zou lusten had ik hoe dan ook niet meteen verwacht. Op het einde van de rit zal de buitenlandse box-office de film wel uit de kosten halen, het wordt echter geen mega-succes, laat staan een relatief succes. Het is duidelijk: haaien verdienen beter!
In de kranten wordt ook melding gemaakt van Spacey’s nieuwste film Billionaire Boys Club (2018) en zijn miserabele box-office (slechts 1000 dollar in het voorbije weekend). Dit heeft uiteraard te maken met het feit dat (1) de film zo goed als niet werd gepromoot door Vertical Entertainment, (2) de film ook bijna nergens te zien was buiten een handvol bioscoopzalen, en (3) omdat de film al een maand geleden is uitgebracht op Video-On-Demand. Deze openings-cijfers dan vergelijken met het openingsweekend van Baby Driver, zoals ik las in HLN, die in geen 10 maar 3,226 zalen werd uitgebracht getuigt van weinig kennis van zaken. Om dan nu te willen alluderen dat het publiek Kevin Spacey niet meer lust kan misschien kranten doen verkopen maar doet de waarheid een beetje geweld aan.
Er is gewoon NIKS te zien in de bios, het had een makkie moeten zijn om bovenaan de box-office uit te komen.
jep echt niks wel spijtig want wil wel geld uitgeven