Zombie Fight Club (2014) **½ review

Gisteren kwam de eerste grote zombie film aan de beurt op het BIFFF 2015, de Taiwanese Zombie Fight Club (2014) van Joe Chien, en het was één grote n’importe quoi, naar de goede oude traditie van Taiwanese cinema. De film wordt verkocht als een Fight Club (1999) meets The Raid (2011). Maar laat me duidelijk zijn, deze prent komt nog niet tot aan de knieën van deze twee films.

Korte inhoud: Het is het einde van de eeuw. Er gebeurt iets merkwaardigs in een gebouw in een uithoek van de stad: alle mensen in het gebouw veranderen in zombies. Dit brengt totale chaos teweeg, waaronder een warmhartige scheikundeleraar die de zombieleider wordt en transformeert in een wreed persoon en gewelddadige activisten die een moordspel organiseren tussen zombies en gevangenen. Jenny (Jessica Cambensy) die haar vriendje (Kwok Cheung Tsang) ten onder zag gaan aan het zombie-virus, probeert de aanslag te overleven. En terwijl dit allemaal gaande is hebben we ook nog een SWAT team die op zoek is naar drugsgeld, terwijl Andy (Andy On) hier toch wel wat bedenken bij heeft. De toekomst van de wereld is vol onzekerheid.

Zelfs voor het zombie-genre is het een flagrante aanslag op de goede smaak. Maar je moet de regisseur toch de verdienste geven dat hij deze troep heeft kunnen verkopen aan geldschieters, want deze prent moet niet goedkoop zijn geweest. En uiteindelijk verveelt Zombie Fight Club voor geen seconde, eenmaal je vrede hebt genomen met het niveau en zijn krankzinnige plot. En dat is misschien ook wel voor een stuk te danken aan die sexy casting van beeldschone meisjes en gespierde bonken. Ik denk dan aan de twee hoofdpersonages Jessica Cambensy (pic1, 2, pic3, pic4, pic5) en Andy On, maar zo loopt er nog heel wat schoon volk rond, zoals Abby Fung (pic1, pic2, pic3) en Terence Yin (pic01). En zo hebben we een appartementsgebouw die waarschijnlijk afgebroken moest worden, volgepakt met Aziatische popsterren met een regisseur die iets teveel naar George A. Romero heeft zitten staren zonder iets wezenlijks bij te brengen tot het genre.

Ik zou deze film niet willen aanraden aan iemand die nuchter is. Zoiets bekijk je best in een licht beschonken toestanden en dan kan je met volle teugen genieten van seksscènes waar het meisje plots in een zombie begint te veranderen, of een scène waar zombies worden verpletterd in een gang door een soort mechanische Power Loader uit Aliens (1986) of een gladiatoren arena met een SS-achtige Nero omringt door SM meesteressen in lederen lingerie en high heel boots genietend van een soort ‘Zombie Battle Royale’. Had misschien een betere titel geweest voor deze prent, want van een club is hier eigenlijk geen sprake. Het is allemaal zo slecht, dat je er op een zeker moment van zal genieten.

© Sun Entertainment Culture

De regisseur heeft in ieder geval de smaak te pakken van dit genre, want zijn vorige film Zombie 108 (2012) is eigenlijk krak dezelfde film – met uitzondering van de sm-pakjes. Dus als je van deze film hebt genoten zal je ook hierop verzot zijn. Ik heb mijn twijfels dat deze film een reguliere bioscooprelease zal krijgen bij ons, maar kijk binnenkort maar uit naar de Blu-ray markt.