Cinderella (2015) ***½ Blu-ray review

Regisseur Kenneth Branagh hoef je niets meer te leren van hoe je een koninklijk bal in scène moet zetten of hoe hij een kostuumdrama moet orkestreren. Dus op dat vlak is de film-adaptatie Cinderella (2015) al een schot in de roos. En met zijn theaterervaring weet hij ook wel te werken met acteurs en is zijn acteursregie buitengewoon feilloos. Het enige wat je van Branagh niet moet verwachten is om vernieuwend uit de hoek te komen, zoals Snow White and the Huntsman (2012). Maar misschien is dat bij sprookjes-verfilmingen geen absolute must.

En zoiets komt Disney misschien wel goed uit, want in hun brief stond: ‘een getrouwe en brave adaptatie van de Cinderella (1950) tekenfilm gebaseerd op het sprookje van Charles Perrault‘. Voor die reden hebben ze ook regisseur Mark Romanek de laan ingestuurd nadat hij afkwam met een meer duistere benadering van het verhaal. In plaats van een Assepoester-verfilming mocht hij de videoclip van Taylor Swift draaien, Shake It Off – een toepasselijke titel voor de afgedankte en gefrustreerde cineast.

Korte inhoud: Het verhaal van “Assepoester” volgt het wel en wee van de jonge Ella (Lily James) wiens vader (Ben Chaplin) hertrouwt na de tragische dood van haar moeder (Hayley Atwell). Vastberaden om haar liefhebbende vader te ondersteunen, verwelkomt Ella haar nieuwe stiefmoeder Lady Tremaine (Cate Blanchett) en haar dochters Anastasia (Holliday Grainger) en Drizella (Sophie McShera) in het ouderlijk huis. Maar, wanneer Ella’s vader plotseling en onverwacht overlijdt, vindt ze zichzelf aan de genade onderworpen van een jaloerse en meedogenloze nieuwe familie. Uiteindelijk wordt ze gedegradeerd tot niets meer dan een dienstmeisje bedekt met as, en smadelijk omgedoopt tot Cinderella. Ella is vastbesloten om laatste woorden van haar moeder te eren en om “moed en vriendelijkheid” hoog in het vaandel te dragen. Ze zal niet toegeven aan wanhoop noch diegene verachten die haar misbruiken. Haar geluk lijkt echter te gaan veranderen wanneer het Paleis een open uitnodiging stuurt naar alle maagden van het huis om een bal bij te wonen. Elle hoopt hiermee de charmante prins Kit (Richard Madden) te ontmoeten die ze al eens aantrof in het bos. Maar haar stiefmoeder verbiedt haar om de bal bij te wonen en scheurt haar jurk in stukken. Maar, zoals in alle goede sprookjes, komt de hulp uit onverwachte hoek. Een vriendelijke bedelaarster (Helena Bonham Carter) gewapend met een pompoen en een paar muizen, verandert ze het leven van Assepoester… voor altijd.

Het verhaaltje stamt uit de jaren stillekes waar de plaats van de vrouw in de schaduw stond van de man, meestal aan de haard en in afwachting van een huwelijk. En ook deze live-action verfilming probeert in geen geval het 17de eeuwse verhaaltje wat bij te sturen. Maar los van deze archaïsche gendernormen en de parabel van de innerlijke en uiterlijke schoonheid die de sleutels zijn voor het eeuwige geluk, kon ik er nog best wel van genieten. En al zeker van de vertolking van Cate Blanchett die hier toch wel de show steelt. Cate werd al gecast voor de rol nog voor Branagh in the picture kwam. Ik kan Disney geen ongelijk geven. Haar karakter is zowaar nog slechter dan Maleficent en dat zonder staf, gothic make-up of puntige hoorns.

Daarnaast staat Lily James ook wel goed te acteren, en dit voor haar eerste hoofdrol in een big budget productie. Er was heel wat te doen rond haar wespentaille en toen ik de scene zag in de baljurk toen ze van de trappen afliep, dacht ik toch ook even dat de makers iets teveel met cgi hebben zitten knoeien. Ze ziet er belachelijk smal uit rond de middel. Maar het is allemaal gezichtsbedrog. Met iets bredere schouders en rok heb je meteen een vertekend beeld, maar er zijn geen digitale bewerkingen geweest, maar wel een spannend korset. Met de tagline ‘Have Courage’ hoop ik nu niet dat tienermeisjes massaal gaan beginnen diëten om zo’n onmogelijke taille te bekomen. Maar hiermee zorg je wel voor wat commotie en dat kan een filmproductie zeer goed gebruiken in aanloop van de première. Anderzijds, dit is geen verhaal waar meisjes iets van kunnen leren. Alles is hier zo gedateerd, maar het is dan ook een sprookje waar je niet te streng op mag zijn. De goede bedoelingen druipen van het scherm.

En ook Branagh had veel goede bedoelingen, want de cgi hield niet op bij de taille van Cinderella, maar de film barst van de visuele effecten, van ganzen tot een pompoen die worden omgetoverd in een gouden koets. Zelfs de witter-dan-wit tanden van Helena Bonham Carter lijken bewerkt ofwel zaten haar valse tanden niet goed in. Op een gegeven moment begint alles ook heel artificieel aan te voelen, en met al dat acteergeweld op het scherm heb je als kijker zoiets van ‘was dat nu echt nodig?’ Gelukkig was er de geslaagde production design van Dante Ferretti en de prachtige kostuums van Sandy Powell.

Er zit quasi geen actie in de film, met uitzondering van de knappe vluchtscène bij middernacht wanneer Cinderella nog snel naar huis wil snellen met haar gouden koets terwijl de magie uitgewerkt wordt en alles stilletjes zijn ware aard opnieuw krijgt. Al bij al denk ik dat zowel de jongeren als de oudere generatie van deze prent kunnen genieten, ook al had ik misschien liever die donkere aanpak willen zien van Romanek.

Cinderella is ondertussen uit op DVD, Blu-ray en Video on Demand. Op de schijf vinden jullie verschillende making of filmpjes en alternatieve begin-scene. Spijtig genoeg geen audio-commentaar van de regisseur. Op de Blu-ray staat tevens de korte animatiefilm Frozen Fever (2015), gebaseerd op de Disney-animatiefilm Frozen (2014).