The Hobbit: The Battle of the Five Armies (2014) **** Blu-ray review

Met The Hobbit: The Battle of the Five Armies (2014) heeft regisseur Peter Jackson en punt gezet achter zijn twee Middle Earth trilogies. Een majestueuze prestatie die niemand hem snel zal overdoen. En ook al is The Hobbit trilogie het kleine broertje van The Lord of the Rings trilogie, komen deze 3 prequels met kop en schouders boven die Star Wars prequels die George Lucas op ons had gedumpt.

Korte inhoud: Bilbo Baggins (Martin Freeman), Thorin Oakenshield (Richard Armitage) en de groep dwergen hebben hun koninkrijk heroverd van Smaug (Benedict Cumberbatch), maar onbedoeld ook een vuurspuwende terreur losgelaten op de wereld. Door wraak gedreven zorgt Smaug voor tal van slachtoffers onder de inwoners van Lake-town. Thorin is bezeten door zijn heroverde rijkdom en zet zijn vriendschap met Bilbo aan de kant. Maar er is een grotere dreiging op komst. Gandalf (Ian McKellen) ziet namelijk dat de gevaarlijke vijand Sauron enorme legers met Orks naar de Lonely Mountain stuurt. Wanneer duisternis nadert, staan Elven, Dwergen en mensen voor de ultieme en noodlottige keuze: zich verenigen of hun koninkrijk ten onder zien gaan. Bilbo vecht ondertussen voor zijn leven en dat van zijn vrienden tijdens de epische oorlog van de vijf legers, terwijl de toekomst van Middle-Earth aan een zijden draadje hangt.

Het sluitstuk is een apotheose van destructie en oorlog in plaats van half-grappige slapstick en gezang van dwergen, een beetje wat de hardcore fans hadden gevraagd. Spijtig genoeg is dat ook zo goed als alles wat we gedurende 144 minuten te zien krijgen. Geen echte intrige, geen tastbare romance (zelfs de romance tussen Tauriel en Kili verdwijnt op de achtergrond), maar wel heel wat legers die het met elkaar uitvechten. Er zit zelfs weinig humor in de film, met uitzondering van wat leuke zwarte humor van het animatie-departement die slachtoffers van de veldslag soms op een heel penibele manier om leven brengt. Enkel al voor de animatie zou je de film een tweede keer moeten bekijken, want dat is wat mij betreft meer dan een Oscar waard. En van humor gesproken, ik hem ook even een binnenpretje gehad met het rijdier van Thranduil (Lee Pace) met zijn belachelijk groot gewei – iets wat behoorlijk onhandig is om mee rond te reizen, laat staan om zich tussen de soldaten te wringen op een slagveld. Een ander leuk moment was de 92-jaar oude Christopher Lee in Shaoli-kung-fu-mode. Ook de korte interventies van de valse Alfrid (Ryan Gage) zijn om van te smullen. Ik heb er in ieder geval met volle teugen van genoten.

Ik heb een eeuwigheid geleden het boek gelezen, maar wat ik me nog voor de geest kan halen was dat het een soort anti-oorlogs jeugdboek was die blinde hebzucht op de korrel nam. Maar beschreven zoals het was, is uiteraard niet dramatisch genoeg (vandaar waarschijnlijk dat het zolang heeft geduurd alvorens het boek werd verfilmd). En dus heeft Jackson een loopje genomen met de intenties van J.R.R. Tolkien. Het is geen geschiedschrijving en Jackson heeft hiermee geen historische feiten met de voeten betreden. Ik had hiermee dus geen problemen, en ik betwijfel of de trilogie beter zou zijn mocht het beter aansluiten bij het boek. The Hobbit is een hedendaagse actie epic fantasy avonturenfilm bestemd voor een breed publiek. Het is misschien geen meesterlijke trilogie, maar het boek was ook niet meteen in de top 20 van de beste fantasy boeken. Het enige wat deze prequels beter had kunnen maken was dat het verteld werd in twee films in plaats van drie. Tussen de belangrijke plotwendingen en confrontaties zit er net iets teveel irrelevant vulsel die het ritme uit het verhaal haalt. Iets wat overigens ook gezegd kan worden van The Hunger Games: Mockingjay – Part 1 (2014).

En wat betreft de effectieve oorlogs-scènes – los van de verbluffende cgi – voelde alles bij momenten heel verwarrend aan. Je krijgt regelmatig een overzicht van de posities van het dwergen-leger, het Elfen-leger en het Goblin-leger onder leiding van Azog, en dan komen er nog heel wat invasies van reuze trollen en vleermuizen en arenden. Het wordt bij momenten een echt soepje met leger-divisies die van links naar rechts switchen of zelfs plots verdwijnen om dan op een totaal andere plaats terug te komen. Het leek een heruitgave van The Lord of the Rings: The Return of the King (2003), maar daar wist je nog hoe alles in elkaar stak. Hier geef je het gewoon op en lepel je datgene in wat ze je voorschotelen, hoe onwaarschijnlijk alles wel lijkt. Onze helden treffen we dan ook aan op de meest uiteenliggende plaatsen en meestal nog zonder veel kleerscheuren of schrammen. Neem nu Baggins die op geen enkel moment naar zijn adem moet happen, ook al loopt hij van de ene hoek naar de ander – die kilometers uit mekaar liggen – inclusief het klimwerk. Wat me ook was opgevallen was dat het goblin-leger er wel gevaarlijk uitzag, maar ze vallen als vliegen. Een dwerg kan ze zelfs verzetten met een simpel kopstootje.

© Warner Home Video

Anderzijds zitten er een paar pareltjes van choreografieën tussen, net zoals de geniale tonnen-scène uit The Hobbit: The Desolation of Smaug (2013) of de scène in de Goblin grot uit The Hobbit: An Unexpected Journey (2012). Hier wordt de show geregeld gestolen door Tauriel (Evangeline Lilly) die echt wel dodelijk is met haar twee messen en Legolas (Orlando Bloom) die zich altijd een weg baant uit de meest hachelijke situaties op bijzonder inventieve wijze. Maar ook de rol van Bard, gespeeld door Luke Evans, komt hier echt tot leven. Maar de beste scène uit de film is de clash tussen Azog en Thorin Oakenshield die eindigt op een bevroren meer. Het is in ieder geval een scene die blijft nazinderen.

Kortom, het is een knap einde die perfect aansluit met The Lord of the Rings trilogie met een terugkeer van Ian Holm. Dit had nota bene de film moeten zijn van The Hobbit Bilbo, maar hij is nog maar een figurant in dit derde deel en wordt de show gestolen door een 10tal andere personages. Het moet één van de grootste uitdagingen geweest zijn voor de regisseur om dit derde deel van The Hobbit tot een geslaagde slotstuk om te bouwen. De oorlog tussen de verschillende legers was slechts een voetnoot van nog geen 100 pagina’s in het boek en hier hebben we toch een geslaagde avonturenprent van meer dan 2 uur, met dank aan de vertolking van een talentvolle cast, verbluffende visuele effecten en set design, maar ook een sterke muziekscore van Howard Shore mag je niet vergeten en de inventiviteit van een regisseur die zich de laatste 14 jaar heeft ondergedompeld in de wereld van Tolkien. Het is geen Lord of the Rings maar wel een trilogie met heel veel verbluffende momenten. En wat betreft de mankementjes aan de 3D en de 48 frames-per-seconde, deze zijn allemaal gladgestreken en de gedetailleerde acties zien er voortreffelijk uit. Los van alle kanttekeningen is The Battle of the Five Armies de beste van de drie prequels.

The Hobbit: The Battle of the Five Armies is vanaf 22 april 2015 beschikbaar op Blu-ray, 3D Blu-ray, DVD en Video on Demand. De film is vanaf dan ook beschikbaar als Digital Download. De verschillende edities bevatten heel wat bonusmateriaal, waaronder: Recruiting the Five Armies, Completing Middle-Earth, The Last Goodbye: Behind the Scenes, The Last Goodbye Music Video en New Zealand: Home of Middle-earth, Part 3. Bovendien ligt ook The Hobbit Trilogy, die de 3 fantastische films in een box bundelt, vanaf die dag in de winkelrekken!