The Amazing Spider-Man 2 (2014) *** Blu-ray review

Je zou verwachten dat regisseur Marc Webb niet dezelfde fouten zou maken als Sam Raimi met zijn Spider-Man 3 (2007), maar deze The Amazing Spider-Man 2 (2014) doet precies wat iedereen vreesde: teveel villains opvoeren! En hiermee gun je dan ook geen enkele villain de tijd om voldoende tot zijn recht te komen. Ik was behoorlijk tevreden met zijn aanpak van de eerste The Amazing Spider-Man (2012), maar ik kan mijn ontgoocheling nauwelijks wegsteken bij deze sequel, ook al kan je het ook geen slechte

Korte inhoud: Peter Parker (Andrew Garfield) moet zijn tijd verdelen tussen de liefde van zijn leven, Gwen Stacey (Emma Stone), en het vechten tegen boeven. Hij is bijna klaar met school, maar is zijn belofte aan de vader van Gwen niet vergeten. Peter moet uit haar buurt blijven om te zorgen dat ze veilig blijft, maar dat lukt hem niet. Het leven van Peter verandert wanneer hij tegenover de nieuwe schurk Electro (Jamie Foxx) komt te staan. Zijn oude vriend Harry Osborn (Dane DeHaan) keert terug. En Peter ontdekt nieuwe informatie over zijn verleden.

Laten we beginnen de het positieve zaken: Andrew Garfield staat er weer en levert opnieuw een pakkende vertolking als Peter Parker en zijn alter-ego Spider-Man. Deze keer zien we een Spider-Man die iets dichter staat bij de comics, met iets meer acrobatieën en meer humor. De actie-sequenties zijn ook stukken beter dan bij de eerste film, met een knettergekke begin-scène waarin Spidy verschillende gestolen Oscorp flacons moet zien bijeen te grabbelen. De cgi-versie van Spider-Man sluit naadloos aan bij de rondhuppelende versie van vlees en bloed. Ook de montage en timing van de acties werken perfect en zetten alles op scherp. De hyperkinetische dynamiek wordt op gepaste momenten onderbroken door het beeld van Gwen Stacy’s gestorven vader (Denis Leary) die Peter liet zweren om afstand te nemen van zijn dochter. Na het schuldgevoel van van de dood van Uncle Ben (Martin Sheen) in de eerste film, worstelt onze held nu met een nieuw schuldgevoel.

Ook de introductie van Max Dillon (Jamie Foxx) was veelbelovend. Je wou meteen meer te weten komen van deze wat eigenaardige figuur en zijn eerste contact met Spider-Man was buitengewoon knap in scene gezet. De ervaren en talentvolle Foxx kan zowel de macho zwarte acteur spelen (Any Given Sunday, Django Unchained) als de wat geflipte en rusteloze kwiet uithangen (The Soloist, Collateral) wat we in deze film te zien krijgen. Eenmaal we hem zien als zijn alter-ego Electro verliezen we een beetje de acteur, en de uitwerking laat vanaf dit ogenblik te wensen over. Electro moet trouwens één van de saaiste villains zijn sinds Mr. Freeze. Maar de visuele effecten die met het personage gepaard gaan zijn indrukwekkend. Uiteraard verwacht je niets anders van een productie met een budget van 200 miljoen dollar, maar er zijn voorbeelden van big budget films waar het visuele vertier allesbehalve overtuigend is.

Ik zat na het zien van de eerste film een beetje op mijn honger over de voorgeschiedenis met Richard Parker (Campbell Scott) en hier krijgen we effectief antwoorden op heel wat vragen, met tevens een heel aangrijpende scene in een jetvliegtuig. Maar alles wordt wel snel afgehandeld, want zoals je weet, hebben we 3 villains te introduceren, en de speelduur klokt nu al op een 142 minuten – iets wat tegenwoordig een rage is – ook al heeft de film veel te weinig om het lijf om die speelduur te verantwoorden. Datzelfde geldt tevens voor Captain America: The Winter Soldier (2014), en daar was er nog minder te vertellen dan in deze sequel.

© Sony Pictures Home Entertainment

En hiermee sluiten we aan op de zwakke kantjes van de film. Daar waar Sam Raimi met zijn Spider-Man 2 (2004) een perfecte balans wist te vinden tussen de held en zijn rivaal, struikelt deze prent over de overvloed aan karakters. In The Avengers (2012) zit ook volgepakt met karakters, maar Joss Whedon wist welke personages van belang waren en welke van minder belang. Hier had ik in de indruk dat Marc Webb halverwege de draad verliest. Zowel Electro als Green Goblin (knap vertolkt door Dane DeHaan) zijn geen kleine garnalen. En bij de eerste confrontatie tussen Spider-Man en Electro zit je al in je achterhoofd dat er nog twee confrontaties moet volgen. Eigenlijk verdiende Electro en The Green Goblin een eigen film, en tot op vandaag snap ik niet waarom Sony net diezelfde fout maakt als deze van 7 jaar geleden. Je kan 4, 5 tot zelfs 47 goede karakters hebben die moeten opboksen tegen één villain, maar wanneer je met meerdere villains werkt merk je dat dit ten koste komt van de karakter-uitwerking. Het gevecht tussen Green Goblin en Spider-Man is bijna een intermezzo van geen belang, weliswaar met een hartverscheurende gebeurtenis. De derde villain, Rhino, een ondankbare rol voor Paul Giamatti, is niet meer dan edelfiguratie met nog minder dan 2 minuten screentime. Zielig.

© Sony Pictures Home Entertainment

Er was ook iets minder magie tussen Peter Parker en Gwen. Ik had ook de indruk dat ze iets teveel make-up op het gezicht van Emma Stone hadden gesmeerd. Ook zij is het slachtoffer van de vele villains en er wordt ook gesnoeid in haar screentime. Ik miste ook die huiselijke scènes uit de eerste film, die het geheel een menselijk kantje bezorgden (met name de scene uit de eerste film waar Peter aan tafel zit met de familie van Gwen) en iets meer tederheid brachten aan de karakters. Hier heeft de regisseur geen tijd voor dergelijke momenten, ook al zijn het uitgerekend deze scènes waarin de relatie van Gwen en Peter vorm krijgt en kan groeien. Hadden ze hier meer tijd voor gemaakt dan was het einde een stuk meer emotioneel geladen.

Ik ga hier de review afsluiten want ik heb de indruk dat ik anders iets teveel ga beginnen zitten vitten over kleine details. Ik had gehoopt op een film met Spider-Man 2 niveau, maar het was uiteindelijk een herhaling van de desillusie van Spider-Man 3. En gezien je toch minder betrokken bent met de personages, ga je dan beginnen letten op details. Zelfs positieve zaken: ik vond de 3D in deze film eigenlijk wel geslaagd (ja, u hoort me goed), ook al ga ik niet meteen spreken van een meerwaarde. Als je al een film wil zien in 3D, dan zou deze The Amazing Spider-Man 2 geen slechte keuze zijn. Komt er een derde Spider-Man film? Wat had je gedacht? In deze sequel hebben we al een kleine wandeling gemaakt naast de verschillende toekomstige Sinister Six (min één, tenzij Rhino terugkomt in de derde film, maar ik betwijfel het).

De DVD, Blu-ray en Blu-ray 3D ligt vanaf morgen 20 augustus 2014 in de winkelrekken. Alleen al op Blu-Ray is er meer dan 100 minuten aan bonusmateriaal te vinden (zoals een make-up sessie met Jamie Foxx), inclusief audio commentaar van Marc Webb en 9 verwijderde scenes. En toegegeven, bij een tweede visie van de film wordt je wel iets milder. Nu wordt het uitkijken naar The Amazing Spider-Man 3 (2018). Toch denk ik dat ze toch bepaalde zaken zullen moeten aanpassen. De makers hebben zich niets aangetrokken van de kritiek op het gebruik van teveel villains, maar de cijfers wijzen uit dat The Amazing Spider-Man 2 de zwakst scorende Spidey film aan de box-office is, sinds Sam Raimi er mee is begonnen in 2002, en zoiets kan toch tellen.