Chronicle (2012) *** Blu-ray review

Found footage films zijn sinds enkele jaren een waar subgenre geworden in Hollywood. De productiekost is extreem gering en de opbrengst is over het algemeen vernietigend hoog. Er zijn weinig risico’s voor de filmstudio’s ondanks het feit dat het meestal gaat over gemiddelde tot kleine box-office hits. Buiten de reclamecampagne is er namelijk nauwelijks een kost, daar cast en crew meestal hun debuut maken en er wordt gefilmd met handcamera’s.

Het mag geen wonder heten dat we de laatste jaren om de oren worden geslagen met dergelijke vehikels. Het begon uiteraard allemaal met de gehypte pionier The Blair Witch Project, en de trend zette zich verder in sequels en nieuwe producties, die dezelfde techniek overnamen, maar dan weliswaar met een (meestal dunne) nieuwe verhaallijn.

Het meest recente succesverhaal heet uiteraard Paranormal Activity (2007), een franchise van ondertussen 4 films. Allemaal zeker geen slechte films, al missen ze een originele synopsis en vernieuwende elementen. De panache van de found footage formule is ondertussen wel bijna helemaal vervaagd en dit beperkte succes kent binnenkort zijn einde. Het is dus een hele uitdaging om er in dit stadium alsnog een vernieuwende ’twist’ aan te geven.

En dat lukt zowaar in het net verschenen Chronicle (2012), het regiedebuut van Josh Trank. Hij haalt hier het onderste uit de kan en geeft ons een soort fusie tussen een superheldenfilm en found footage. Trank speelt met momenten zeer slim met nep-handgefilmde beelden, en verweeft subtiel de nodige speciale effecten enkel waar nodig in zijn ‘documentaire’. Met een extreem klein budget is het opzienbarend hoe knap het eindresultaat is. Net als bij het Science Fiction epos District 9 (2009) of Monsters (2010) zijn de financiële middelen zeer klein en oogt het resultaat zeer groots. Van fletse CGI is hier geen sprake.

Korte inhoud: Chronicle volgt de belevenissen van tieners Andrew (Dane DeHaan), Steve (Michael B. Jordan), en Matt (Alex Russell). De drie studenten belanden na een wilde schoolfuif in een nabijgelegen bos, waar ze een krater vinden die uitmondt in een (buitenaardse?) kristallenformatie diep onder de grond.
Enkele dagen na hun ontdekking gekampt te hebben met oncontroleerbare bloedneuzen, ontdekken de jongens dat ze geavanceerde telekinetische krachten bezitten. Al snel ervaren ze dat ze met hun gewonnen superkrachten hun omgeving kunnen manipuleren, ze kunnen vliegen, voorwerpen laten voortbewegen en zeer abrupt objecten kunnen vernietigen.

© Twentieth Century Fox Home Entertainment

Maar, naarmate hun krachten toenemen, vergroot ook hun gewilde of ongewilde potentieel om hun omgeving te schaden. Uiteindelijk besluiten de drie vrienden om regels op te leggen om hun krachten en uitvoering ervan te limiteren. Dit leidt echter tot spanningen. Emoties lopen hoog op en al snel gaat het meest bewogen lid van de groep zijn eigen weg op en begint zijn krachten te misbruiken. Na jarenlang machteloos te hebben gestaan tegen gepest en slagen van schoolgenoten en een gewelddadige vader, barst de jongen zijn bom. Dit resulteert in een climax waarbij hij zelf de gewelddadige toer opgaat. Enkel zijn twee beste vrienden kunnen hem nog stoppen…

Al klokt de film af op maar 1u en 20 minuten speeltijd, toch weet regisseur Trank een verhaal te vertellen dat naast de nodige actie en sensatie, zich ook concentreert op gestage karakterontwikkeling en diepgang. Geen overhaaste, te snel geknipte snelfilm dus. De 3 protagonisten worden zeer degelijk vertolkt en er wordt slim gespeeld in het conflict dat ontstaat tussen onze helden en hun steeds sterker wordende superkrachten. Hoe ze ermee omgaan en hoe ze zich meer en meer isoleren van elkaar, zonder door te hebben dat hun bovennatuurlijke gaven wel eens een vergiftigd geschenk zouden kunnen zijn.

Als u dacht dat Chronicle een ‘one-off’ ging worden dan hebt u het uiteraard bij het verkeerde eind. De studio ruikt geld en weet dat de uier nog dik genoeg staat om minstens één sequel uit te melken. Dat de debuterende cineast Josh Trank intussen werd binnengehaald door Fox voor het leiden van de Fantastic Four reboot mag dan ook niemand verbazen. De man heeft talent en kan dat alleen maar meer tonen als hij zich niet moet houden aan een beperkt budget. Enkel de externe druk kan hem nu nog nekken.
Net als Rian Johnson heeft Hollywood er dit jaar klaarblijkelijk opnieuw een goudhaantje bij, en dat was nodig in het op sterven na dood Amerikaans filmlandschap.

Conclusie: Een meesterwerk is Chronicle niet, maar wel een hoogtepunt in zijn genre. Het is een boeiende en verfrissende film geworden die absoluut een rental waard is.