Isabelle (2011) ** review

Tien jaar gelden was er de kortfilm Isabelle (2001), die in de States een prijs won, en nu is er de filmversie Isabelle (2011) in regie van Ben Sombogaart (De Storm, De Tweeling) en nog steeds gebaseerd op de roman van Tessa de Loo. Een psychologische thriller uit Nederland met wat Vlaamse accenten.

Korte inhoud: Wanneer de mismaakte kunstenares Jeanne (Tineke Caels), gedreven door jaloezie, de mooie en gevierde filmactrice Isabelle (Halina Reijn) ontvoert die met haar ouders (gespeeld door Monique van de Ven en Edwin de Vries) even rust zocht in een vakantiehuisje in de Belgische Ardennen, ontstaat tussen de twee vrouwen een bloedstollende psychologische strijd op leven en dood. Jeanne wil Isabelle laten verhongeren om een schilderij te maken van de aftakeling van de mens. Ondertussen probeert Bernard (Wim Opbrouck), een onderwijzer in het dorp en groot fan van Isabelle, haar op het spoort te komen.

Het meest indrukwekkende aan de film is dat actrice Halina Reijn een Christian Bale’ke heeft gedaan voor haar rol, en net zoals in The Machinist (2004) tot op het bot is vermagerd met maar liefst 20 kg. Deze 36 jarige actrice transformeert van een sexy bikini babe in een uitgemergeld wrak. Het spijtige aan de film is dat alles niet altijd even overtuigend in beeld werd gebracht. De ontvoering komt bijvoorbeeld nogal vreemd over en de vertolkingen van de acteurs zijn er soms wel een beetje over, om nog te zwijgen over de fake make-up van Tineke Caels.

Uiteindelijk krijgen we een boeiende confrontatie tussen twee individuen in een soort ondergrondse huis clos. Het is een psychologisch spel tussen twee vrouwen die ondanks de verschrikkelijke omstandigheden toch naar elkaar groeien. De acteurs krijgen voldoende ruimte om hun personage uit te werken, en vervelend wordt de film nooit. Af en toe krijgen we een intermezzo van al dat psychologische geweld en zien we de lokale onderwijzer een obsessie ontwikkelen voor Isabelle en haar verdwijning. Deze subplot wordt echter ontsierd door scènes in een café waar de barman nu niet meteen de vertolking van zijn leven neerzet.

En gezien al die Vlaamse acteurs denk ik wel dat er ook wat Vlaams geld in deze productie zit, en dat we gerust kunnen spreken van een Bekgisch/Nederlandse productie. Naast Wim Opbrouck, zien we ook nog een rol voor Barbara Sarafian en Michel van Dousselaere.