Piranha 3D (2010) **½ Blu-ray review

Spiernaakte rondborstige pornosterren, wild feestgedruis met tonnen drank & veel, heel veel bloed. …En dit alles in 3D. Deze ingrediënten zijn voor Frans cineast Alexander Aja meer dan voldoende om van Piranha 3D (2010) een sprankelend festijn van seks en massaslachtpartijen te maken.

Deze Franse cineast heeft zijn sporen al dik verdiend door twee zeer kwalitatieve horrorfilms in te blikken. Haute Tension (2003) (zijn eerste film & een instant-klassieker) en de remake van The Hills Have Eyes (2006) (beste horrorfilm in jaren) hebben hem tot een gerespecteerd horror-filmer gemaakt.

Maar wat hij met de oude Piranha franchise heeft gedaan is net zo bijzonder. Ik droom al sinds het zien van oude B-film Piranha (1978) van een sequel die ook even lachwekkend en ridicuul kon zijn. Piranha 2 (1981) was afschuwelijk slecht en met een compleet foute visie door ene James Cameron was deze film gedoemd om te floppen. Het is leuk dat Aja deze vergane franchise na al die jaren mag reanimeren. En dit met onverhoopt succes.

Hij zorgt eigenhandig voor een revival van een verdwenen soort film, namelijk dat van de zeemonsters. Jaws (1975) en Piranha waren de toppers in de jaren ‘70 & ’80, Free Willy (1993) was de familievriendelijke variant van de jaren ’90. Deep Blue See (1999), The Abyss (1989), Lake Placid (1999)… allemaal films van het vorige decennium die de angst van het water en wat daarin leeft in de verf zetten.

Aja vist letterlijk en figuurlijk dit haast uitgestorven thema terug naar de oppervlakte van de Dode Zee … ik bedoel Hollywood, en benadert deze doordacht: allesbehalve serieus & lekker over-the-top. Dat was allicht de enige manier om dit genre terug leven in te blazen… Een ‘serieuze’ angstaanjagende film over Piranha’s is haast onbegonnen werk. Je hebt het risico te vervallen in een ‘cheesy’ uit de toon gevallen film waar het publiek niet naar omkijkt: ‘Been there done that’. De piranha’s zien er trouwens geweldig uit. Agressieve, kleine monstertjes met vlijmscherpe tanden en vuurrode ogen. Het werkt aanstekelijk.

Korte inhoud: De set-up is simpel en klinkt bekend in de oren. Een bende fuivende, overbesexte jongeren strijkt neer bij ‘Lake Havasu’ om er Spring break te vieren, de welgekende schoolvakantie in de States. Net nadat het rustige meer omtovert in een massa wilde jongeren komt er vanonder het meer een andere wilde massa hitsige wezens tevoorschijn: dolgedraaide voorhistorische piranha’s die door een ondergrondse beving tussen twee aardplaten na eeuwen gevangenschap terug in het meer vrijkomen. Terwijl de jongeren bloedgeil staat, staan de piranha’s geil op bloed: de vinnige scholen snakken naar jong vlees. Alles wat beweegt zal eraan moeten geloven. En zo gedijt het ook. Een leger piranha’s valt uit het niets aan en verricht een bloedbad. Borsten worden opengereten, de siliconen vliegen in het rond en warempel zien we in de film naast vrolijk drijvende ledematen en half weggevreten lijkjes een penis in 3 dimensies verscheurd worden. Een primeur! Afschuwelijk smakeloos, maar warempel toch grappig!

© A-Film Home Entertainment

In de hoofdrollen zien we sherrif Julie Forrester (Elisabeth Shue) die het dreigende gevaar van de vleesetende beestjes in de gaten heeft en die samen met hulpsheriff Fallon ( een heldhaftige Ving Rhames) de jongeren probeert te waarschuwen voor een op til staande aanval, maar tevergeefs. Ook zien we B-acteur Jerry O’Connell als pornoproducent Derrick Jones die het meer en het gefeest integreert in zijn pornofranchise: ‘Wild Girls’. Deze perfect gecaste acteur voelt zich in zijn nopjes. Hij snuift, sext & kotst erop los. Zijn metgezellen zorgen voor het erotische vertier. Dit zijn Crystel (Riley Steele) en de wel zéér aantrekkelijke Danni (Kelly Brook).

En dan hebben we nog de zoon van sheriff Forrester; Jake (een uitstekende Steven R. McQueen) en zijn ex-vriendin Kelly (Jessica Szohr). Uiteraard worden zij de helden van de dag, zei gaan het gevecht met de beestjes aan en proberen de school op inventieve wijze klein te krijgen… Ook zien we kortstondig enkele leuke bijrollen van onder andere Christopher Lloyd, die een knotsgekke professor Goodman speelt en die ogenblikkelijk alles weet te vertellen over de voorhistorie van de vleesetende schepsels. Hij doet zijn rol als professor Brown uit Back to the future nog eens dunnetjes over.

© A-Film Home Entertainment

We zien ook een zeer klein rolletje (dat abrupt wordt eindigt door onze geschubde vriendjes) voor een dronken zeeman: Richard Dreyfuss (kwestie van de link te leggen naar de Jaws-franchise van weleer). Aja slaagt er in om op een plezierige wijze zo over de top te gaan, dat het publiek gedwongen wordt om zich mee in de waanzin te laten sleuren. Zelfs de meest stijve critici konden deze film smaken en dat had ik zeker niet verwacht.

De 3D effecten worden – net als enkele personages uit de film – , serieus ‘genaaid’. De door James Cameron opgehemelde techniek wordt door het slijk gehaald door middel van het tonen van overdadig veel naakt en horrortaferelen in 3 dimensies. Maar dat werkt zeer amusant, moet kunnen. Ik als tegenstander van de 3D technologie, juich hardop. James echter niet. Hij is kritisch en vind dat de techniek enkel voor serieuze films moet gebruikt worden, (Zie artikel) al hoewel de eerste deftige film met 3D technologie nog moet worden ingeblikt. Sorry James…

Er zijn enkele topscènes in Piranha 3D. Buiten het hoogtepunt van de penis, hebben we een aanstekelijke scène van twee spiernaakte welgevormde dames (Kelly Brook voor het eerst naakt on-screen en Riley Steele bij wie dat een gewoonte is) die als zeemeerminnen in het water elkaar erotisch aanraken, kussen en sierlijk rondzwemmen in 3D… om enkele scènes daarna brutaal kapotgebeten te worden door onze sadistische zeemonstertjes. Ga dus met de juiste instelling naar de zalen, neem je grootouders niet mee en eet géén hotdog voor de vertoning. Je vriendin thuislaten is aan te raden. Laat je meevoeren in een bloedrode stroming van verderf en geweld. Een portie droge humor en natte vrouwen krijg je er bovenop. Cheers!