Horrorfilms zijn een beetje als snoepgoed, het is lekker, maar je vult er de maag niet mee en wanneer je er teveel van eet word je ziek. En zo is het misschien ook met de Saw-sequels. Ondertussen zitten we aan Saw IV (2007), dit jaar komt Saw V (2008) uit en in het vooruitzicht ligt er Saw VI (2009).
Ik ben verzot van horrorfilms, voor zover ze me kunnen verrassen. Onlangs heb ik Shutter (2008) gezien, de zoveelste remake van een Aziatische horrorfilm, en ik had zin om op de fast-forward button te duwen, omdat ik voortdurend het gevoel had alles al gezien te hebben. De horrorfilms van het niveau van The Descent (2005) zijn ver te zoeken. En dat was ook een beetje mijn vrees bij de zoveelste Saw film. Het risico om te vervallen in een te doorzichtige formule is bij dergelijke films vaak schering en inslag. En nu Tobin Bell de keel werd overgesneden was zowat alle hoop verloren voor de franchise.
Korte inhoud: Jigsaw (Tobin Bell) en zijn metgezellin Amanda (Shawnee Smith) zijn dood. Na het schokkende nieuws van de dood van detective Kerry (Dina Meyer), moeten twee FBI profilers Agent Strahm (Scott Patterson) en Agent Perez (Athena Karkanis) steun geven aan Detective Hoffman (Costas Mandylor) om de puzzelstukjes van de moord samen te stellen. Maar wanneer de SWAT Commandant Rigg (Lyriq Bent) plots ontvoerd wordt en blootgesteld aan de demente spelletjes van Jigsaw, behinnen Hofmann en zijn FBI collega’s sporen te vinden die leiden naar Jigsaw’s ex-wife Jill (Betsy Russell). De plannen van de puppet-master zouden wel eens bekend kunnen worden, voor het verleden, het heden … en de toekomst.
Met de oplossing die is gevonden voor de dood van het hoofdpersonage, kunnen ze nu in principe nog een lange tijd verder, voor zolang de sequels geld in het laatje brengen, en tevens een beetje in navolging van horror-sequels zoals A Nightmare on Elm Street en Friday the 13th. Hoewel, er is toch een duidelijk verschil merkbaar: de Saw-sequels zijn GEEN standalone films. Er is een duidelijke, min-of-meer chronologische, verhaallijn doorheen de verschillende vervolgfilms gewoven, en er worden bochten, kronkels en bokkensprongen gemaakt om alle nieuwe personages aan elkaar te binden, ook al begint alles heel surrealistisch aan te voelen.
Maar de troeven van de Saw-franchise is de strakke regie – in tegenstelling tot de clonen als Captivity (2007). Ik ben zelf aangetrokken door hun oog voor detail en uiteraard de gruwelijke sequenties met ingenieuze foltertuigen. Bij het zien van het 4de deel heb ik me niet zozeer meer bekommerd om de onlogische plotwendingen, het heeft geen zin meer, maar mij gedwee aangesloten aan de adrenaline-pomp. De laatste 10 minuten van de film zijn in dat opzicht trouwens heel opmerkelijk, gezien Jigsaw op een gegeven moment op twee plaatsen tezelfdertijd moet zijn. Ofwel heeft hij de kunst van het klonen uitgevonden ofwel hebben we hier te maken met een tweelingbroer die eigenaardig genoeg ook stervende is aan kanker. We hebben zowaar een nieuw genre ontdekt, de absurde horror.
Saw IV van Darren Lynn Bousman kan ik niet echt aanraden, maar zal wel in de smaak vallen van een jong publiek, die in de plaats van de makers zelf aan het zoeken is naar logische verklaringen voor onlogische plotwendingen. Origineel kun je de film niet noemen, maar het blijft een degelijk gemaakte quilty pleasure horror voor de liefhebbers van het genre. Ik heb echter een idee voor de producers: “Stop ermee en kom misschien nog eens terug binnen een jaar of tien, want het begint ‘afgezaagd’ te worden.”
Beoordeling: 2 / 5
Recensie door Dave op 17 juli 2008
***Related Posts***
06/07/2008: Tobin Bell blijft het gezicht van Saw
02/02/2008: Saw V in de startblokken
28/07/2007: Saw IV posters + korte inhoud
18/03/2007: JigSaw terug in Saw 4 en Saw 5
30/10/2006: Saw III scoort aan box-office
18/08/2006: Saw III trailer en nieuwe posters
02/07/2006: Saw III, welk lichaamsdeel kan men zo nog afzagen…?
13/10/2005: De eerste minuten van Saw II
30/03/2005: Saw II in de maak
12/08/2004: Saw review
*** Saw IV trailer ***
Een beetje jammer van het tegenvallende einde na een voor de rest alleszins aardige film. Na het uitermate vervelende 3de deel had ik de hoop al opgegeven voor deze franchise, maar ik ben weer iets positiever. Het blijft ordinaire martelhorror met lelijke montage, maar onder andere door de aanwezigheid van nieuw gezicht Patterson bleef me dit over het algemeen wel boeien.
Benieuwd wat ze zullen aanvangen met Tobin Bell…
De eerste drie films van Saw vond ik heel leuk om naar te kijken, zowel voor de plotwendingen als het verhaal zelf.
Maar de auteur van dit artikel heeft overschot van gelijk: het begint afgezaagd te worden!
Aan de vierde wou ik niet eens geld hangen, en heb hem dan maar eens gedownload en toen ik hem keek voelde dat aan alsof ik naar een samenvatting van de andere 3 aan het kijken was.
De vierde film verdwijnt in het niets als je hem vergelijkt met de eerste, de grote plotwendingen zijn weg (bij de 4de had ik nooit zo’n gevoel van WOW, dat ik had ik nog niet door).
De Saw films vind ik allemaal in hun geheel wel boeiend, en deze vind ik ook wel geslaagd. Buiten misschien het einde zat het plot wel goed in mekaar.
De cast vond ik wel redelijk fijn acteren, en de spanning was weer heerlijk. Toch zijn het voor mij eerder thrillers dan horrorfilms, maar dan wel met een beetje gore nu en dan.
Maar ik had na het zien van deze fiml ook wel het gevoel dat ze ermee mogen stoppen.
Na de vier SAW-films gezien te hebben blijf ik de serie erg leuk vinden! Ik vind het vooral fijn dat de verhaallijnen met elkaar verweven zijn en dat deze lijnen door elkaar heen lopen en zelfs door de verschillende films, ja zelfs een film overslaan zoals de ontvoering van de dochter van één van de personage waar we op wachten hoe het verder zal lopen. Voor mij mag het nog enkele jaren verder gaan zodat we op het einde van de rit alle films als één verhaal kunnen zien!