The Bourne Supremacy (2004) ***½ Blu-ray review

Dit zijn het soort films die mijn dag goed maken, en ik had de laatste tijd nood aan een dergelijke adrenaline stoot van het John McTiernan-type. Niet teveel computer CGI animatie, maar good old fashioned carcrashes and fightscenes. Ik moet echter bekennen dat ik de 3 boeken van Robert Ludlum niet heb gelezen, in tegenstelling tot de helft van mijn familie en bijna iedereen uit mijn vriendenkring. Dus ga ik ook geen vergelijkingen maken met het boek. En dat hoeft ook niet, gezien boeken en films eigenlijk maar een eenzijdige lat-relatie met elkaar hebben, waar de ene de andere gebruikt wanneer het hem uitkomt. Toch zal ik deze boeken op mijn “to read“-lijst zetten. Het blijkt echt de moeite te zijn, en toch zeer verschillend van de films.

© Universal Pictures Home Entertainment

Korte inhoud: Wanneer een CIA-operatie wordt verstoord door een Russische rivaal – waarbij twee doden vallen – wordt Jason Bourne hiervan beschuldigd. Zelf leeft Bourne (Matt Damon) in een afgelegen dorpje onder een andere naam samen met Marie (Franka Potente). Bourne, die wraak heeft gezworen als iemand uit zijn ‘vorige leven’ contact met hem opneemt, wordt door de recente ontwikkelingen gedwongen zijn leven als sluipmoordenaar weer op te pakken…

The Bourne Supremacy (2004) kan gezien worden los van The Bourne Identity. Alles wat je moet weten krijg je wel voorgeschoteld. We zien er opnieuw de voormalige CIA agent Jason Bourne die nog steeds kampt met zijn geheugenverlies. Hij weet dat hij ooit deel uitmaakte van de geheime afdeling, Treadstone, maar kan zich slechts pijnlijke flarden van zijn missies voor de geest halen. Op de vlucht voor zijn oude werkgevers, heeft hij zich samen met zijn vriendin Marie in India gevestigd. Maar zijn verleden zit hem opnieuw op de hielen, wanneer de CIA hem beschuldigd van de moord op twee undercover agenten in Berlijn. De werkelijke daders willen ook Bourne uit de weg ruimen en zo begint er een levensgevaarlijk kat-en-muisspel. Terwijl hij de CIA onder leiding van Pamela Landy (Joan Allen) en gestuurd door Ward Abbott (Brian Cox), moet zien te ontlopen, probeert Bourne te achterhalen welke verschrikkelijke dingen hij voor Treadstone heeft moeten doen, en waarom er een koele huurmoordenaar achter hem aanzit, gespeeld door Karl Urban, beter bekend als Eomer uit LotR of Vaako uit The Chronicles of Riddick (2004). De slechteriken in de film zijn gesofisticeerde beroepsmoordenaars die op het eerste gezicht heel onschuldig lijken, maar des te gevaarlijk en dodelijk. Ook Nicky (Julia Stiles) is opnieuw van de partij en verschaft de CIA van de nodige informatie omtrent de rogue agent.

De film deed me een beetje denken aan de agressie van een Ronin en de grilligheid van een French Connection. De film heeft alle ingrediënten van een goede actiefilm: degelijke personages, een stevige verhaal-structuur, geen te ingewikkeld plot, supersnelle actiescènes en een agressieve cinematografie. Het hevige camerawerk is zeker niet kenmerkend voor een typische Amerikaanse big budget film. Maar regisseur Paul Greengrass is geen oude bekende, maar wel een nieuwkomer met een frisse kijk op het genre. Soms beweegt hij wel er hard met zijn camera en knipt hij wel heel kort in de montage, zodat sommige vechtscènes iets te onduidelijk zijn naar mijn smaak, maar ik kon er grotendeels mee leven. Ik ben namelijk opgevoed met MTV en ik krijg er geen koppijn meer van.

Het plot van The Bourne Supremacy zit vrij goed in elkaar. Alles begint bij een mysterieuze Rus die Bourne wil doen opdraaien voor een dubbele moord. Als kijker weet je evenveel als Bourne en naarmate Bourne meer te weten komt, kom je dat als kijker ook. Bourne is trouwens een heel fascinerend personage om te volgen. Hij zal soms in vier bewegingen en in twee tijden iets verrassends doen met een portable, een chip, een gsm en twee gewapende bewakers, waar je pas in een later stadium begrijpt waarvoor deze knappe choreografie uiteindelijk diende. Zoals in de film wordt verteld: “They don’t do random, everything has it’s purpose.“ Bourne is de nieuwe spion, aan het randje van de anti-held.

De echte climax van de film zit op het einde wanneer Bourne tracht te ontkomen aan zijn achtervolgers in een oude taxi, in volle centrum van Moskou en uiteindelijk in een tunnel. De brutaliteit van een inslag van een wagen tegen een ander voertuig, wordt hier niet onderschat. Terwijl de film een soort camera-vérité stijl toepast, zijn ook die scènes op een heel realistische en doeltreffende manier in beeld gebracht. We proeven van het gekreukte metaal, de glasscherven en vooral de snelheid. Een staaltje actie-cinema van de bovenste plank, en voor de rest is het gewoon genieten.