Friday the 13th (2009) ** DVD review

Nadat Michael Myers een facelift kreeg door Rob Zombie kon het niet uitblijven dat ook Jason Voorhees een remake zou krijgen. En het is wederom Marcus Nispel (The Texas Chainsaw Massacre – remake) die de eer krijgt om het horroricoon nieuw leven in te blazen met Friday the 13th(2009) en misschien wel klaarstomen voor een nieuwe reeks. Dat is in ieder geval de bedoeling van producent Michael Bay, die binnenkort ook Freddy Krueger wil aanpakken. Dit is echter geen remake in de strikte zin van het woord, eerder een soort herkauwing van het originele materiaal. Enkel spijtig dat het niet even verrassend en origineel is als de Halloween remake.

Jason Voorhees, de notoire serialkiller met zijn hockeymasker en vlijmscherpe machete uit de Friday the 13th reeks heeft zich nog maar eens van zijn slechtste kant laten zien in een film die ver van een exacte kopie is van het origineel uit 1980. De horde fans van de serie zullen in het verhaal heel wat scènes herkennen uit de voorgaande delen. Zo hebben de makers besloten om Jasons misvormde gezicht met een jute zak te verbergen zoals in Friday the 13th Part 2 (1981) om gedurende het verhaal te laten zien hoe hij aan zijn hockeymasker is gekomen. Ook de twee minuten durende proloog doet de beginsequentie van de eerste film nog eens dunnetjes over. Het einde van de film is ook sterk geïnspireerd op het eerste deel. Maar het zal een opluchting zijn voor de liefhebbers van veel naakt, seks, bloed en slachtoffers, dat de makers voluit zijn gegaan voor de R-rating.

Korte inhoud: Clay Miller (Jared Padalecki) is op zoek naar zijn vermiste zus en komt op zijn zoektocht terecht in de donkere bossen van Crystal Lake. Tussen de met mos bedekte bomen ontdekt hij een aantal vervallen houten kampeerhuisjes. En dat is niet het enige wat er zich bevindt tussen het struikgewas. Tegen het advies van de politie en de plaatselijke bevolking in onderzoekt Clay de weinige aanwijzingen die hij heeft. Hij krijgt hierbij hulp van een jonge vrouw (Danielle Panabaker) die samen met een paar studiegenoten (Amanda Righetti, Travis Van Winkle, Aaron Yoo, Julianna Guill, Willa Ford, America Olivo, Ryan Hansen) naar het gebied is gekomen om een weekend lang de bloemetjes buiten te zetten. Ze zullen echter een aantal gruwelijke ontdekkingen doen die ze niet hadden verwacht.

Diegene die geen flauw benul hebben wie Jason Voorhees (…welkom op planeet Aarde), hoeft niets te vrezen om iets te missen. De intro van de film wordt het verhaal rondom Jason (Derek Mears) en zijn moeder Pamela Voorhees kort behandeld. Vervolgens maken we in het eerste halfuur kennis met een groep jongeren wiens levensverwachtingen drastisch zal minderen naarmate de film vordert. Na de eerste akte wordt de film gewoon overgedaan met een nieuwe groep jongeren die naar Crystal Lake trekt. Seks, drugs en feesten is het enige waar zij aan denken. Clay Moore (Jared Padalecki) echter niet, hij is op zoek naar zijn vermiste zusje, één van de meiden uit de eerste akte van de film. Het verhaal zelf heeft verder niet veel om het lijf.

Alles wat je verwacht van een typische teenage slasherfilm zit in deze escapistische Platinum Dunes prent, maar ook niets meer dan dat. Het is anderhalf uur pretentieloos vermaak met een aantal efficiënte schrikmomenten die vooral worden gecreëerd door onverwachte harde geluiden als bliksem of een dier die plotseling te voorschijn springt. Niet iedereen wordt aan het mes geregen van Jason, hij gebruikt ook andere moordwapens zoals een hakbijl en (I kid you not!) een pijl en boog. Jason beweegt snel en is inventief in het moorden. Erg geloofwaardig is het allemaal echter niet want Jason is in bepaalde scènes wel iets te snel. Het mocht van mij iets meer serialkiller zijn en iets minder superhero, maar goed. De actie is in vele gevallen slecht in beeld gebracht en vaak zie je dus ook niet wat er is gebeurd. Bij het eerste slachtoffer heb je dus geen idee wat er precies is gebeurd en dat was meer het resultaat van gepruts dan van een uitgewerkte intentie.

© Paramount Home Entertainment

Net zoals zijn mentor Michael Bay is regisseur Marcus Nispel een beeldjesmaker die met moeite een coherent verhaal kan vertellen of zelfs maar menselijke karakters kan uitwerken. En dat zorgt er meteen voor dat alles heel vluchtig is en nauwelijks echt pakkend. Meer nog, de film is gewoon SAAI! Marcus berust zich enkel op de gortigheid van bepaalde moorden om de spanning hoog te houden, maar slaagt er niet in om ons op het puntje van onze stoel te krijgen. Alles is zo voorspelbaar en ééndimensionaal dat je er van moet geeuwen. Deze remake maakt van de oorsponkelijke B-horrorprent van Sean S. Cunningham een echt meesterwerk, en dat is op zich wel een prestatie. Maar de remake is wel beter dan Friday the 13th Part VIII: Jason Takes Manhattan (1989) … als dat al iets betekent.