Na jaren van geruchten, productieperikelen en creatieve koerswijzigingen is Tron: Ares (2025) van Joachim Rønning eindelijk tastbaar geworden. De eerste trailer van deze derde film in Disney’s iconische sci-fi-franchise is vrijgegeven, en wat meteen opvalt is hoe weinig deze nog met het originele Tron te maken lijkt te hebben — en tegelijk ook alles.
© Disney
De trailer opent in het holst van de nacht, niet in de digitale Grid, maar in onze wereld. Een lichtmotor scheurt door straten terwijl politiewagens zinloos proberen aan te klampen. Eén van hen wordt feilloos doormidden gesneden door het lichtspoor. Dit is geen race. Dit is een invasie. Jared Leto speelt Ares, een hypergeavanceerd programma dat voor het eerst volledig fysiek wordt gematerialiseerd in onze realiteit. Zijn missie is vaag, maar de dreiging die hij belichaamt is tastbaar. “Ready? There’s no going back,” klinkt de stem van Kevin Flynn (Jeff Bridges) aan het einde van de trailer, ook al blijft zijn personage voorlopig onzichtbaar. Die stem vol melancholie benadrukt dat deze Tron niet zomaar verder borduurt op wat was, maar iets radicaal nieuws probeert: een botsing tussen twee werelden die nooit bedoeld waren om elkaar te raken.
Het contrast tussen digitaal en fysiek is overal zichtbaar. Gigantische luchtschepen met gloeiende rode strips doemen op boven steden. Gevechtsvliegtuigen uit het Grid leveren luchtslagen tegen straaljagers van vlees en bloed. Nieuwkomers zoals Greta Lee en Evan Peters kijken toe met verbijstering, hun ogen spiegels van ons eigen ongeloof. Peters speelt Julian Dillinger, wat doet vermoeden dat zijn personage verbonden is met Ed Dillinger, de antagonist uit de originele film gespeeld door David Warner. Tron heeft altijd met erfenissen gewerkt, met digitale echo’s van menselijke fouten, en dat lijkt hier niet anders. In de andere rollen zien we Gillian Anderson, Jared Leto, Jodie Turner-Smith en Cameron Monaghan.
Het muzikale landschap onder al dat visueel geweld wordt nu niet langer ingevuld door Daft Punk, maar door Nine Inch Nails. Hun industriële, rauwe stijl past opvallend goed bij de nieuwe toon van de film: grimmiger, intenser, emotioneler. Regisseur Joachim Rønning noemt Tron: Ares expliciet meer industrieel en meer emotioneel dan mensen zullen verwachten. Dit is geen flitsende gimmickfilm; deze film wil een emotionele snaar raken, confronteren en onderhuids kruipen. Dat Tron: Ares bestaat, is op zich al opmerkelijk. Ooit was deze franchise de buitenstaander bij Disney: een artistiek experiment met zwarte nagellak dat het moest opnemen tegen reuzen als Marvel en Star Wars. Joseph Kosinski, regisseur van Tron: Legacy (2010), probeerde in 2015 nog een derde film te realiseren, maar Disney trok toen de stekker eruit. In zijn woorden: “Toen ik Legacy maakte, hadden ze Marvel of Star Wars nog niet. Toen was Tron hun sciencefiction.” Maar nu, in 2025, krijgt het opnieuw een kans. Misschien omdat de tijd rijp is. Of misschien omdat het idee van AI-wezens die onze realiteit binnendringen, minder fictie is dan ooit.
Wat deze trailer niet doet, is uitleggen. De plot blijft grotendeels mysterieus, de personages zijn slechts schaduwen. Maar de sfeer is krachtig, de beelden adembenemend. Er is een gevoel van urgentie, van onomkeerbaarheid. Dit is niet zomaar een digitaal uitstapje. Dit is een oorlog tussen werelden, tussen natuur en algoritme, tussen mens en machine. Jeff Bridges zei ooit verbaasd te zijn over het feit dat Tron een nalatenschap had opgebouwd. Die nalatenschap wordt nu uitgebreid, verdraaid, misschien zelfs bedreigd. Maar één ding is zeker: met Tron: Ares staat de franchise opnieuw op de voorgrond van visuele innovatie en thematische ambitie. De film verschijnt op 10 oktober 2025 in de bioscoop. De vraag is niet of de grens tussen mens en programma vervaagt. De vraag is: wat blijft er over als ze helemaal verdwijnt?
The Nine Inch Nails soundtrack zal indruk maken.
Yes, het zijn luchtige films maar ik ben fan !