Clown in a Cornfield is een nostalgische slasher

Horrorliefhebbers die nostalgisch terugdenken aan de slashers uit de vroege jaren kunnen misschien wel hun hart ophalen met Clown in a Cornfield (2025), een film die de beste elementen van het genre combineert met moderne satire en brute kills. Gebaseerd op de populaire YA-roman van Adam Cesare en geregisseerd door Eli Craig (Tucker and Dale vs Evil), weet deze film een balans te vinden tussen humor en gruwel, terwijl het ook thema’s zoals generatiekloof en de macht van traditie aansnijdt.

© Belga Films

Korte inhoud: Quinn Maybrook (Katie Douglas) en haar vader (Aaron Abrams) zijn verhuisd naar het kleine, saaie Kettle Springs om een ​​nieuwe start te maken. Maar wat ze niet weten, is dat Kettle Springs in tweeën is gebarsten sinds de sluiting van de Baypen Corn Syrup Factory. Aan de ene kant staan ​​de volwassenen, die Kettle Springs weer geweldig willen maken, en aan de andere kant staan ​​de kinderen, die plezier willen hebben, grappen willen maken en zo snel mogelijk weg willen. Kettle Springs is verwikkeld in een strijd tussen oud en nieuw, traditie en vooruitgang. Het is een strijd die eruitziet alsof het de stad zal vernietigen. Totdat Frendo, de mascotte van Baypen, een griezelige clown, moorddadig wordt en besluit dat de enige manier voor Kettle Springs om terug te groeien is door de rotte oogst van kinderen die er nu wonen, te verwijderen.

Wie genoten heeft van titels zoals House of Wax (2005), Sorority Row (2009) of Friday the 13th (2009) zal zich direct thuis voelen bij Clown in a Cornfield. De film is niet bang om over-the-top te gaan, met bloederige moorden en absurde humor die doet denken aan recente genregenoten zoals Eli Roths Thanksgiving (2023). Toch schuilt er onder de chaos een subtiele maatschappijkritiek die het geheel net dat beetje extra geeft.

Hoewel Clown in a Cornfield veel bekende slasherclichés gebruikt, weet de film zichzelf te onderscheiden door de humor en de onderliggende commentaren op hedendaagse thema’s. Het contrast tussen jong en oud is bijvoorbeeld niet alleen een bron van spanning, maar ook van komische situaties. Een scène waarin Quinn wanhopig probeert 911 te bellen op een ouderwetse draaitelefoon terwijl haar leven op het spel staat, is zowel hilarisch als zenuwslopend. De film maakt bovendien handig gebruik van de kracht van urban legends en hoe deze generaties kunnen verdelen. De oudere inwoners van Kettle Springs gebruiken Frendo om hun wereldbeeld te verdedigen, terwijl de jongeren hem aanvankelijk als een grap zien – tot ze zelf het slachtoffer worden.

Met de opkomst van horrorklowns zoals Pennywise uit It en Art the Clown uit Terrifier, lijkt het moeilijk om nog een unieke killerclown te introduceren. Toch slaagt Clown in a Cornfield erin Frendo een eigen identiteit te geven. In tegenstelling tot zijn demonische en sadistische voorgangers, heeft Frendo een bijna corporate uitstraling – een vrolijke fastfood-mascotte die angstaanjagend wordt door de context waarin hij verschijnt. Zijn moordmethoden zijn grotesk en inventief, waaronder een dodelijk gewichtsheffende scène die rechtstreeks uit een Friday the 13th-film had kunnen komen.

Clown in a Cornfield is misschien geen revolutionaire horrorfilm, maar het lijkt wél een verdomd leuke rit. Voor fans van ouderwetse slashers biedt de film genoeg bloederig vermaak en herkenbare tropes, terwijl de subtiele maatschappijkritiek en scherpe humor ervoor zorgen dat het geheel fris aanvoelt. Dit is een film die zowel op een luie avond voor een tv-scherm als in een volle bioscoopzaal met een enthousiast publiek tot zijn recht komt. Op 9 mei 2025 zou de film moeten uitkomen.