Wat doet een acteur die net genomineerd is voor een Oscar en nog een paar weken heeft om de Academy ervan te overtuigen dat hij dat gouden beeldje verdient? Juist, hij graaft een 28 jaar oud #MeToo verhaal op over een gevallen collega en gooit het in de media. Enter Guy Pearce, die plotseling besluit dat het nu, na bijna drie decennia, het juiste moment is om opnieuw te praten over Kevin Spacey en deze keer over zijn vermeende “handtastelijkheden” op de set van L.A. Confidential (1997). Hier is de video.
artwork Davian
Volgens CNN was Pearce al in 2018 niet mals over Spacey. In de recente video noemde hij Spacey “een handsy guy” en “happy I was 29 and not 14” (met een steek naar de verworpen Rapp-zaak). De acteur moet gedacht hebben nu The Brutalist (2025) en zijn Oscar-nominatie in de schijnwerpers staan, lijkt de tijd aangebroken om de vermeende trauma’s opnieuw uit te melken. Maar in alle eerlijkheid, heb ik moeite om Pearce te zien als “het slachtoffer” die zich pas in 2017 realiseerde hoe erg het allemaal niet was? Hij “brak in tranen uit” toen hij de #MeToo-verhalen over Spacey hoorde. Really? Vreemd genoeg vond hij het in 1998 nog prima om naar Georgia af te reizen om gezellig tijd door te brengen met diezelfde Spacey. Maar deze inconsistenties heeft hij dan ook met niemand willen delen, tot Kevin Spacey zelf deze week het recht van antwoord nam.
Kevin Spacey, die ondertussen juridisch volledig is vrijgesproken van alle misdrijven waar hij van beschuldigd werd en zijn leven terug wil opbouwen nadat hij 7 jaar lang werd gecancelled, heeft – hoe verrassend ook – iets te zeggen over deze nieuwe beschuldigingen. Zijn reactie? “Grow up. You are not a victim.” En laten we eerlijk zijn, wie kan het hem kwalijk nemen? Pearce doet verwoede pogingen om zichzelf als slachtoffer te positioneren, maar zegt tegelijkertijd: “Ik was een slachtoffer tot op zekere hoogte, maar niet zoals anderen.” Dus… wat is het nu? Ben je slachtoffer of ben je het niet?
Spacey’s reactie is pijnlijk direct, maar feitelijk. Waarom, vraagt hij zich af, heeft Pearce nooit eerder contact met hem opgenomen? Waarom ging Pearce in 1998 wél naar hem toe, maar roept hij nu ineens “ik was bang voor hem”? En waarom pakt Pearce deze kwestie aan via de media in plaats van privé? Ik ben me ervan bewust dat “echte slachtoffers” van seksueel misbruik pas jaren na de feiten ‘durven’ te spreken over dergelijke feiten, als ze al spreken, maar hier gaat het om vermeende “handtastelijkheden” en dat lijkt mij op z’n minst wel wat opmerkelijk om 30 jaar na de feiten hiermee zonder aanleiding naar buiten te komen, in de media dan nog wel. Wat echter wel vaak voorkomt is dat #MeToo misbruikt wordt om individuen te cancellen of om zich in de slachtoffer rol te duwen voor aandacht. Pearce lost ook geen details en we weten eigenlijk bitter weinig van wat er zich effectief heeft afgespeeld.
De realiteit is dat Spacey al door de media aan de schandpaal is genageld en Hollywood hem als persona non grata behandelt. Maar juridisch gezien is hij nergens schuldig aan bevonden. Dus wat is de bedoeling van Pearce’s uitspraken, behalve extra publiciteit te genereren? Is het zijn morele plicht om zijn waarheid te delen? Of is het gewoon een handige manier om de aandacht op zich te vestigen? De ironie is dat L.A. Confidential, de film waar dit allemaal om draait, precies ging over corrupte media, manipulatie en hoe de waarheid soms wordt verdraaid voor persoonlijk gewin. Misschien zou Pearce die film nog eens moeten herbekijken – maar dit keer zonder de Academy in zijn achterhoofd.