Longlegs (2024) ***½ Blu-ray recensie

Osgood Perkins, bekend van sfeervolle en verontrustende werken zoals February (2015) en Gretel & Hansel (2020), zet met Longlegs (2024) zijn reputatie als meester van subtiele horror voort, ook al heeft hij nog maar drie langspeelfilms gemaakt. Deze vierde film, gedragen door indrukwekkende vertolkingen van Maika Monroe en Nicolas Cage, is visueel intrigerend, thematisch duister en narratief ambitieus. Maar ondanks zijn sterke punten blijft Longlegs steken in zijn eigen ambitie, met een wisselend tempo en een finale die niet volledig weet te overtuigen.

© Belga Films

Korte inhoud: Centraal in het verhaal staat FBI-agent Lee Harker (Maika Monroe), een sociaal geïsoleerde maar paranormaal begaafde speurder, die wordt belast met een onopgeloste zaak uit de jaren 90. Ze onderzoekt de rituele moorden van een mysterieuze seriemoordenaar, bekend als Longlegs (Nicolas Cage). Vanaf het begin wordt duidelijk dat er meer speelt: Harker lijkt een onverklaarbare connectie te hebben met de zaak, wat haar zoektocht een persoonlijke dimensie geeft.

Monroe speelt haar rol met overtuiging, waarbij haar ingetogen en introspectieve stijl perfect past bij de unheimische sfeer van de film. Haar Harker is geen typische heldin, maar een complexe, gekwelde vrouw wiens strijd met haar innerlijke demonen minstens zo boeiend is als de zaak die ze probeert op te lossen. Nicolas Cage schittert dan weer als de groteske en angstaanjagende Longlegs. Zijn performance is flamboyant en verontrustend, met momenten die zowel huiveringwekkend als absurd komisch zijn. Een scène waarin hij “Happy Birthday” zingt terwijl hij een sinister masker draagt, is een van de meest memorabele uit de film. Toch is hij nauwelijks herkenbaar en mocht je niet weten dat Cage in de film zit zou je vermoedelijk zelfs nooit denken aan Cage. Toch voelt zijn personage, ondanks Cages magnetische aanwezigheid, soms onderbenut. De film introduceert andere bedreigingen in de derde act, wat afleidt van de impact die Longlegs als centrale antagonist had kunnen hebben.

Wat Longlegs onderscheidt van veel andere thrillers is Perkins’ visuele meesterschap. De film maakt gebruik van symmetrie, geometrische vormen en een zorgvuldig gekozen kleurenpalet om een constante sfeer van ongemak en dreiging te creëren. Triangulaire motieven komen herhaaldelijk terug, zowel in de compositie van shots als in het verhaal, wat de satanische ondertonen versterkt. De wisseling tussen aspect ratios – van de beklemmende boxy beelden in flashbacks naar het brede scherm voor de hoofdlijn van het verhaal – onderstreept de tijdsverschillen en versterkt de visuele gelaagdheid van de film. Naast bovenvermelde cast zien we nog Alicia Witt opduiken als de moeder van Harker. Daarnaast zien we nog Blair Underwood en Michelle Choi-Lee.

Ook de locaties zijn bijzonder, waaronder de donkere bossen van de Pacific Northwest, dragen bij aan een gevoel van isolatie en hopeloosheid. Het is een wereld waarin licht en warmte vrijwel afwezig zijn, wat de emotionele en thematische duisternis van de film weerspiegelt. Narratief gezien balanceert Longlegs tussen een klassieke FBI-procedure en een meer surrealistische, bijna demonische horrorervaring. Het is geen Silence of the Lambs en is wederom bestemd voor een select publiek van meerwaardezoekers. Hoewel, de eerste helft van de film bouwt zorgvuldig spanning op, met hints naar een bovennatuurlijk element dat steeds prominenter wordt. Echter, in de derde act zakt de film wat in. Een aantal onthullingen voelt geforceerd en de poging om de mythologie van Longlegs te verbreden, resulteert in een minder scherpe focus.

Daarnaast worstelt het script met inconsistenties. Terwijl de psychologische aspecten van Harkers personage intrigerend zijn, blijven sommige verhaallijnen onvolledig uitgewerkt. De vergelijking met klassiekers zoals The Silence of the Lambs en Seven legt de tekortkomingen in narratieve diepgang en samenhang bloot. Waar deze films hun mysterie en spanning moeiteloos vasthouden, voelt Longlegs soms alsof het meer probeert te zijn dan het uiteindelijk waarmaakt. Longlegs is een film die zowel bewondering als frustratie oproept. Het is visueel verbluffend, thematisch rijk en wordt gedragen door twee krachtige acteerprestaties. Maar het onevenwichtige tempo, de onderbenutte antagonist en de teleurstellende finale weerhouden de film ervan een meesterwerk te zijn. Toch blijft Perkins’ talent voor het creëren van onheilspellende, atmosferische horror onmiskenbaar. Voor liefhebbers van visueel gedurfde en psychologisch geladen horror is Longlegs een aanrader, al is het misschien geen film die je nog jaren bijblijft. Vanaf 15 november 2024 is de film beschikbaar op DVD, Blu-ray en video-on-demand.