Regisseur David Ayer is een beetje van een hit-and-miss regisseur. Films die indruk op me hebben gemaakt zijn Fury (2014) en End of Watch (2012), maar de man heeft ook The Tax Collector (2020) en de eerste Suicide Squad (2016). Mijn perceptie van zijn nieuwste creatie, The Beekeeper (2024), neigt naar de minder succesvolle kant. Niet per se een slechte film, gezien het voldoende ontspanning biedt. Echter, je kan de film moeilijk serieus nemen, wat resulteert in een beperkte mate van betrokkenheid.
Korte inhoud: Adam Clay (Jason Statham) is een gepensioneerde staatsagent die voorheen werkte voor een machtige en clandestiene organisatie die bekendstaat als ‘Beekeepers’. Nu brengt hij zijn dagen door als bijenhouder. Een vriendelijke buurvrouw Eloise (Phylicia Rashad) die voor hem heeft gezorgd, wordt op een dag het slachtoffer van een phishing-zwendel en neemt haar eigen leven. Clay begint daaropvolgend een eenmansoorlog om de verantwoordelijken te laten boeten.
Als wie John Wick heeft gezien zal het niet kunnen nalaten om vergelijkingen te maken met deze film. Man die met pensioen is die opnieuw in de misdaad wordt getrokken, en die banden heeft met een ondergrondse organisatie van … BEEKEEPERS (neen, dit is geen grap). Het spreekt voor zich dat het realisme is de film ver zoek is. De meeste phishing scams komen uit India en Rusland en hier heb je er ene dicht bij huis die dan nog eens banden heeft met gouvernementele organisaties. Maar ook de actie is iets meer cartoony, in tegenstelling tot misschien het gelijkaardige Homefront (2013). Wapens blijven schieten en Statham klopt handlangers meters ver weg. Ook het gehele “beekeeper” gedoe is er zo met de haren bij gesleurd dat het lachwekkend wordt. De liefhebbers van bijen zullen hier zwaar teleurgesteld buiten komen. En set designs doen toch wel echt veel op wannabe-John Wick denken. Ik zeg wannabe, want de verfijning is er niet.
De film werd tevens geschreven door Kurt Wimmer, die net als de regisseur zo een hit-and-miss scenarist is (Expend4bles, The Misfits, Children of the Corn remake, …). Het script kan bedacht worden in een script workshop met als thema “Jason Statham”. Er zit eigenlijk niks origineels in deze prent, maar het is ontspannend en je kan af en toe wel lachen met de tenenkrullende dialogen. En het vreemde is dat ik wel hou van Statham als actieheld. Ik heb zelfs genoten van Wrath of Man (2021).
En dan krijgen we in de film de intrede van voormalig CIA-directeur Wallace Westwyld gespeeld door Jeremy Irons die zijn wat onhandige, skateboardende zoon Derek (Josh Hutcherson), die een netwerk van callcenters beheert die mensen plundert waaronder Eloise, waarschuwt voor de Beekeeper, naar analogie van de eerste John Wick film waarin Viggo Tarasov (Michael Nyqvist) zijn onhandige zoon Iosef Tarasov (Alfie Allen), die John Wicks hond heeft gedood, waarschuwt voor de boogeyman “Baba Yaga”. En net zoals in John Wick gaan vader en zoon de krachten bundelen tegen het nieuwe gevaar, en stellen ze een indrukwekkend leger samen van gespierde mannen.
Statham is 56 maar huppelt nog steeds rond als een twintiger, weliswaar nu met een baard. Meer moeten we van hem niet verwachten. Hoe dan ook, de man is nog één van die weinige actiesterren die bezoekers kan naar de bioscoop kan halen. Kijk maar naar die compleet waardeloze Meg 2: The Trench die alsnog 400 miljoen kon ophalen tijdens zijn bioscooprun. Als je van actiefilms houdt is dit een film voor jouw en zal je hiervan genieten. En zijn tegenstanders zijn ‘scammers’ en ik denk dat iedereen wel tevreden zal zijn met een concept van een film met Jason die scammers in elkaar klopt. Geen cgi, gewoon stevige vecht choreo’s. Wat wil je nog meer? Wel, als je het mij vraagt, ik hou van een goed verhaal bij mijn vechtscènes. The Beekeeper is sinds 10 januari 2024 te zien bij ons in de bioscoop.
Review The Beekeeper (2024)
Recensie door Alexander op 15 januari 2024
