Don’t Worry Darling (2022) *** 4k UHD recensie

Op 25 januari 2023 zullen alle tieners zich storten op de release van de DVD en Blu-ray van de met sterren bezaaide cast van Don’t Worry Darling (2022), een psychologische thriller uit de jaren vijftig met Harry Styles in één van de hoofdrollen. Na het onverwachte succes van Olivia Wilde’s regiedebuut Booksmart (2019) had iedereen wel interesse om haar tweede film te zien. En hoe meer we te weten kwamen over deze prent hoe interessanter het allemaal leek, maar de film op zich is toch ook niet meteen een voltreffer.

© Warner Home Video

Korte inhoud: Alice (Florence Pugh) en Jack Chambers (Harry Styles) zijn een jong, gelukkig stel dat in de jaren vijftig in de schijnbaar perfecte bedrijfsstad Victory, Californië wonen; die is gemaakt en betaald door het mysterieuze bedrijf waarvoor Jack werkt. Nieuwsgierigheid naar de aard van het werk van haar man aan het geheime “Victory Project” begint Alice te consumeren, wat leidt tot een breuk in hun utopische leven. Terwijl Alice het project onderzoekt lijken er heel wat spanningen te ontstaan.

Harry Styles was de eerste keuze van Olivia maar omwille van Covid kwam de planning in de war. Voor de mannelijke hoofdrol koos ze dan voor bad boy Shia LaBeouf, maar gezien hij het zwaar aan de stok kreeg met de crew en in het bijzonder Florence Pugh, die hij beschouwde als een “achterlijk wijf”, had ze geen andere keuze om de acteur te ontslaan. Wilde had rond dezelfde tijd ook geschillen met hem over hun eerdere project, Rainsford: Love Me Like You Hate Me (2020), wat ertoe leidde dat ze haar regie-credit van de film verwijderde. En met de vele vertragingen kwam de agenda van Harry plots weer vrij en zo kreeg Olivia dan toch haar droomcast. Hoewel ze eigenlijk zelf wel de hoofdrol had willen spelen maar na Florence te hebben gezien in de horror Midsommar (2019) wist ze dat zij die rol moest spelen. Olivia stelde zich tevreden met een bijrol.

Hoe dan ook, dit zogenaamd “ontslag” viel niet in goede aarde bij Shia zelf wat hij ontkende de aantijgingen en zei dat hij zelf was opgestapt. En om zijn verhaal kracht bij te zetten had hij zelf een videoboodschap publiek gemaakt van Olivia waarin ze nog maar eens probeerde om Shia aan boord te krijgen. Meer nog, ze zette zelfs haar hoofdactrice een beetje te kakken in de boodschap. En Florence was op haar beurt dan weer niet opgezet met deze video en had niet al teveel zin om nog veel promotie te maken voor de film.

De film werd opgenomen in oktober 2020 te midden van de pandemie en heeft een lange tijd nodig gehad om alles af te werken. In de cast treffen we ook nog ronkende namen aan als Chris Pine en Dita Von Teese, alsook Kate Berlant, Nick Kroll, Gemma Chan en Timothy Simons. Olivia Wilde is een beeldschone actrice, maar haar acteercarrière kent meer B-rollen dat echt geslaagde vertolkingen. Maar op vlak van regie lijkt ze steeds meer een relevante stem te worden.

Het probleem met deze film is echter niet het acteerwerk (ook al is Harry Styles duidelijk geen acteur is die een hoofdrol als deze kan dragen – hij heeft noch het dramatisch vermogen noch het charisma van een leading character) of de regie van Olivia, of de prachtige cinematografie van Matthew Libatique of zelfs de dialogen maar wel het script van Katie Silberman en bijgevolg ook het montagewerk. Er zijn een paar scènes die bedoeld zijn om een plotpunt te illustreren. En dan zijn er meer scènes die bedoeld zijn om datzelfde plotpunt nog maar eens in de verf te zetten. En dan nog meer scènes die nog maar eens op dezelfde nagel kloppen voor het geval je het nog niet begrepen zou hebben. Tegen die tijd ben je als kijker al een tijdje bezig je te ergeren aan dit procedé en wil je naar het scherm schreeuwen: “Genoeg, ik snap het!”. Er had tijdens de montage gerust een half uur uit deze film geknipt kunnen worden aan scènes die geen enkele meerwaarde op het verhaal hadden. Het resultaat had een dramatisch betere film geweest. Deze film duurt 2 uur en 3 minuten!

Florence Pugh (Midsommar, Little Women, The Wonder) is het beste wat deze prent te bieden heeft en toont nog maar eens welk acteertalent deze actrice wel niet is. Als actrice heeft ze de emotionele bagage die ongeëvenaard is door haar tegenspelers en ze draagt de emotionele diepte van dit verhaal op haar schouders. Zij is de reden waarom je uiteindelijk blijft kijken. Neem haar weg en je blijft over met een oppervlakkige wannabe-Stepford-Wives film met mooie shots. Er zat hier ergens wel een knap verhaal verborgen met een veel beter einde, maar dat hebben we spijtig genoeg niet gekregen.