Ik ga iets bekennen, ik heb deze Wrath of Man (2021) gezien een paar maand geleden op het vliegtuig richting Dubaï, en eigenlijk was dit ook de ideale plek om deze laatste Guy Ritchie film te zien. Het is geen meesterwerk als Snatch (2000), maar het is ook geen complete B-film. Het blijft spannend tot op het einde en er zijn een paar leuke vertolkingen en actie-sequenties. Ik had gehoopt dat het iets meer van een thriller zou zijn en iets minder Crank 2: High Voltage (2009), maar het ligt wat tussen beide.
Korte inhoud: H (Jason Statham) is een koude en mysterieuze man die sinds kort werkzaam is bij een cashtruckbedrijf. Wekelijks is deze verantwoordelijk voor het verplaatsen van honderden miljoenen dollars door Los Angeles. Tijdens het werk worden H en zijn collega’s overvallen, maar H blijkt over flink wat ervaring en precisie te beschikken – tot grote verbazing van zijn collega’s. Het duurt niet lang eer de ware motieven van de onbekende man duidelijk worden.
Het duo Statham-Ritchie is een ‘match-made-in-heaven’, een beetje zoals de DeNiro-Scorsese of de Samuel L. Jackson-Tarantino duo’s. En toch was het anderhalf decennium geleden sinds Revolver (2005) dat die twee nog eens met elkaar hebben gewerkt. Het lijkt wel of Guy Ritchie zijn personages schrijft met Statham in gedachten, maar we merken wel dat de dynamiek ietwat is veranderd na 15 jaar. Het personage van Statham is iets minder sympathiek, iets minder charme en iets minder zelfvoldaan, maar nu toch wel een grimmig gesloten figuur, in een sober wraak-verhaal.
De film is gebaseerd op de Franse thriller Le Convoyeur (2004) met Albert Dupontel en dit zou wel eens Ritchie’s gemeenste film tot nu toe kunnen zijn. De film is opgedeeld in vier segmenten: A Dark Spirit; Scorched Earth; Bad Animals, Bad; and Liver, Lungs, Spleen, and Heart. De film begint over de overval op een gepantserde geldwagen, de overval die misging door een onzichtbare gebeurtenis. De camera is doelbewust op een onhandige locatie geplaatst, waardoor de bestuurder van de gepantserde auto volledig wordt verduisterd. Als het publiek dus verwacht dat dit later zijn vruchten afwerpt, gebeurt dat niet. Na de overval maken we kennis met Statham’s H, een norse, mannelijke, opgerolde spierbal die solliciteert bij Fortico Security, hetzelfde bedrijf dat de openingsoverval meemaakte. Hoewel het duidelijk is dat H iets van plan is, wordt dat iets onthuld in het tweede segment, Scorched Earth.
Naarmate de gebeurtenissen zich ontvouwen, introduceert het derde segment ons bij onze tegenstanders, een voormalige militaire eenheid onder leiding van Jackson (Jeffrey Donovan). Worstelend om geld, plant de eenheid een roof op het hoofdkantoor van Fortico, waardoor ze direct op het pad van H komen te staan, die al sinds de eerste overval hen probeert op te sporen. In hoeverre zijn team-genoten, Bullet (Holt McCallany) en Boy Sweat Dave (Josh Hartnett) echter te betrouwen zijn is ook niet zeker. Maar H wil kost wel kost de kerel vinden die verantwoordelijk is voor de dood van zijn zoon en niemand zal hem in de weg staan.
De belangrijkste zwakte van de film ligt in zijn antagonisten. Jeffrey Donovan als Jackson en zijn bemanning van ex-militaire schurken zijn ongeveer zo eendimensionaal als personages maar kunnen zijn. Wie zijn deze kerels? Er is ons verteld dat het een voormalige militaire eenheid is. Hoe ze van het leger tot geldroofcriminelen komen, wordt nooit echt volledig uitgelegd, en het wordt ook niet echt uitgewerkt. Nu ja, in hoeverre waren de antagonisten uitgewerkt in Die Hard. Maar het verschil met deze film is dat die kerels eigenlijk knappe vertolkingen hadden, en je meteen hun verhaal kende zonder het te horen. De zwakste schakel in de film is Scott Eastwood als Jan, een lid van Jacksons team. Eastwood is verre van overtuigend als een stoere vent, mede dankzij zowel zijn acteerwerk als de zwakke dialogen. Aan de andere kant zet Josh Hartnett wél een goede rol neer in de film, als enige personage met een ietsie-pietsie van groei en ontwikkeling. Hij gaat over van een macho-sukkel naar een man van actie met overtuigingen.
Guy Ritchie heeft een no-nonsense wraakfilm gemaakt, geheel in Walter Hill stijl en zonder de humor waar Ritchie zo bekend voor is. Veel geweld, gefolter en point blank executies. Maar nog steeds werkzaam in de sector waar hij zich thuis voelt, en dat is deze van de stoere jongens, de amorele criminelen en psychopaten. De dialogen zijn nog steeds Ritchie-eske maar dan een pak minder lang. Ook de montage is veel minder hectisch dan wat we gewoon zijn. Op narratief vlak is het een beetje als The Last Duel waarin hetzelfde verhaal vanuit verschillende standpunten belicht wordt, maar dan wel veel beter in zijn executie. De film verliest wel wat van zijn dramatische curve in het midden maar pikt dan weer de draad goed op met een behoorlijk spetterende finale.
Wrath of Man (2021) is sinds 23 november 2021 bij ons uit op DVD en Blu-ray onder de naam Cash Truck, spijtig genoeg zonder extraatjes.
Review Wrath of Man (2021)
Recensie door Dave op 10 februari 2022
