Venom: Let There Be Carnage (2021) ** recensie

Wij waren hier geen al te grote fan van Venom (2018), het was voor ons één van de meest idiote comic-adaptaties van het laatste decennia. Deze Venom: Let There Be Carnage (2021) is beter dan de puinhoop die regisseur Ruben Fleischer had afgeleverd, maar het is verre van een goede film. En de hoofdreden is opnieuw de PG-13. Ik kan er niet omheen maar het is krankzinnigheid om deze comic kindvriendelijk te willen maken.

Korte inhoud: Eddie Brock (Tom Hardy) is een onderzoeksjournalist die in San Francisco werkt en net heeft vernomen dat zijn voormalige verloofde, advocaat Anne Weying (Michelle Williams), nu verloofd is met Dr. Dan Lewis (Reid Scott). Eddie is geschokt door deze ontwikkeling, terwijl de buitenaardse parasiet in hem die bekend staat als Venom – die niet alleen zijn fysieke vorm kan veranderen, maar ook in zijn hoofd met hem praat – boos is en het niet erg zou vinden om Dan op te eten, wat met zijn eetlust voor mensen.

De zaken worden ingewikkelder wanneer seriemoordenaar Cletus Kasaday (Woody Harrelson) Eddie zijn levensverhaal wil laten schrijven, maar daarbij in het geheim een ​​bericht doorspeelt aan zijn opgesloten, gemuteerde vriendin, Frances Barrison (Naomie Harris), die vernietigend luid kan schreeuwen. Tijdens het interviewen van Cletus komt Venom tevoorschijn en valt de man aan die Eddie bijt, waardoor een deel van Venom in hem komt. Zijn buitenaardse alter-ego, Carnage, duikt dan op en laat Cletus ontsnappen en Frances bevrijden. Terwijl ze op een razernij van wraak en vernietiging gaan, probeert Det. Mulligan (Stephen Graham) erachter te komen wat er aan de hand is.

De film is deze keer in regie van Andy Serkis die hiermee zijn 4de film maakt. Serkis, buitengewone meester in motion capture-prestaties, was het gezicht van Gollem en de gehele apen-cast van Planet of the Apes, maar wil nu kost wat kost films maken en het is niet echt met veel overtuiging. En het script van Kelly Marcel helpt ook niet echt. Hij gaat verder waar de eerste film ophield, of dat denk ik tenminste, want eerlijk gezegd herinner ik me niet veel van die originele prent, afgezien dat ik veel heb moeten lachen met niet humoristisch bedoelde scènes. Tom Hardy herhaalt in deze film in ieder geval dezelfde shtick met iets meer gewenning in vergelijking met de eerste film. Hij krijgt afleiding in de vorm van de veroordeelde seriemoordenaar Cletus Kasaday (Harrelson) die hem een exclusief interview wil geven in ruil voor het afdrukken van een bericht dat uiteindelijk bestemd is voor zijn vriendin.

© Sony Pictures

Ik veronderstel dat als je de eerste film echt leuk vond, je waarschijnlijk ook van deze sequel zal genieten. De “je irriteert me” interacties en het heen en weer geklets tussen Eddie en Venom zijn in ieder geval nog steeds aanwezig, en dat levert af en toe een glimlach op, maar meer hoef je er toch niet van verwachten. Carnage is slecht maar allesbehalve een leuk personage om te volgen. Serkis weet op geen enkel moment om dit karakter interessant te maken. De Venom films hadden veel potentieel maar dit is de tweede gemiste kans. De sequel verzamelt alle generieke comic book tropes die je maar kunt bedenken. Maar in een tijdperk waarin de meeste superheldenproducties steeds complexer worden en elkaar uitdagen voor meer diepgang en ingewikkeldheid van de verhaallijn, valt de oppervlakkigheid van beide Venom-films op als een clown op een begrafenis. De ster van de film is de CGI die er wel indrukwekkend uitziet. Je weet tenminste waar een groot deel van het budget naartoe is gegaan. Het tempo gaat razendsnel, alsof de doelgroep ADHD heeft en een lager tempo niet aan kan. Het beste van de film is dat de speelduur iets meer dan 90 minuten is als je de aftiteling niet meerekent, dus hoewel Venom: Let There Be Carnage saai en niet grappig is, is het in ieder geval geen enorme karwei om door te zitten. Op 13 oktober 2021 komt Venom 2 uit bij ons in de bioscoop.