Doorgaans kenmerken Finse films zich niet door hun alternatief exhibitionisme en dus kwam deze Dogs Don’t Wear Pants (2019) een beetje als een verrassing, alsook voor de Finse filmcommissie die niet meteen klaar stond om deze productie te ondersteunen. Maar gelukkig kwam er alsnog een financiering voor deze BDSM film, een genre dat steeds meer binnendringt in het mainstream circuit. De film werd geregisseerd en geschreven door J.-P. Valkeapää.
Korte inhoud: Juha (Pekka Strang) heeft zijn vrouw verloren. Ze kwam bij een ongeval om het leven door verdrinking. Deze tragische gebeurtenis in zijn leven heeft hem emotioneel verlamd en hierdoor is hij niet in staat om contact te maken met andere mensen. Wanneer hij de SM-meesteres Mona (Krista Kosonen) ontmoet, verandert alles.
Wat vroeger een beetje als afwijkend gedrag werd geclassificeerd is ondertussen genuanceerd tot de orde van de kamasutra en role-play, en verkopen de Bondage/Discipline toys zich als zoete broodjes, zeker met films als Fifty Shades of Grey (2015), ook al was dat eigenlijk de vanille-versie van BDSM, ondanks de wel uitgeruste “play room / red room”. We hebben tevens ook een paar jaar gelede een Vlaamse BDSM film gehad met SM-rechter (2005) die denk ik iedereen snel wil vergeten (dus mijn excuses voor de vermelding).
Deze film lijkt echter iets dieper in deze wereld te dompelen en niet alleen visueel maar ook inhoudelijk iets te vertellen heeft over controle over ons lichaam, zelfidentificatie en consensuele controle over iemand anders lichaam en geest maar ook over het verwerken van een verlies. Erotische cinema moet dus niet altijd de Paul Verhoeven toer op te gaan, maar kan dus heus was donkerder.
Dit zijn ook niet de meest gemakkelijke rollen om te spelen en acteur Pekka Strang heeft heel wat schroom moeten laten varen om de verschillende seksueel getinte scènes te spelen. Cinematograaf Pietari Peltola werkt samen met de regisseur om de vader-figuur te presenteren als een getormenteerd mens. Hij is verdoofd voor de wereld om hem heen, maar verre van gespannen: wanneer zijn nu tienerdochter besluit een tongpiercing te steken, verzet hij zich daar niet tegen. Hij biedt zelfs aan om Elli naar de tattooshop te brengen voor de procedure. Het is op die plek, een ground zero voor lichaamsaanpassing en zelfexpressie dat Juha de ongewone smaak van overgave proeft. En van het ene komt het andere.
Dogs Don’t Wear Pants zal vermoedelijk bij ons uitkomen via streaming, de vraag is nog op welke streamingdienst. Maar van zodra de film uit i op Blu-ray zullen we deze hier bespreken. De film was in ieder geval te zien op het Offscreen filmfestival in Brussel.
Ik hield echt van deze film en ik ben blij dat Shudder de kans heeft genomen om hem te draaien. Absoluut geen horrorfilm, eerlijk gezegd meer een zeer scheve zwarte romantische komedie over verlies en S&M. Er zijn enkele verontrustende scènes, maar het is exploitation film. Het leidt je behoorlijk behendig door het scala aan emoties. De tijd waard als je iets zwaars maar uiteindelijk charmant wilt zien.