Eén van de betere Vlaamse komedies blijft Zware Jongens (1984), verfilmd door één van de betere Vlaamse regisseurs, Robbe De Hert. Het script schreef hij samen met Pierre Platteau en Johan Boonen. De film is vanavond 25 juli 2021 te zien op VTM om 21u05.
Korte inhoud: Gaston (Gaston Berghmans) is opgegroeid aan de rand van de maatschappij en gaat zo weinig mogelijk om met andere mensen. Leo (Leo Martin) daarentegen is een zeer burgerlijk iemand. Hij leeft ver boven zijn stand, maar heeft een gouden hart. Door het gebruik van vervalste cheques en ongedekte kredietkaarten probeert hij de schijn op te houden. Door een toeval wordt het lot van Gaston aan dat van Leo gekoppeld, wanneer ze beiden in een gesloten instelling worden opgesloten.
Deze film is bestemd voor een publiek van eigen bodem en ik denk niet dat deze mits ondertitels of dubbings zou aanslaan bij een internationaal publiek – los van onze noorderburen. Gaston en Leo waren een beetje onze huiskomieken zoals André Van Duin in Nederland en Louis de Funès in Frankrijk. De film moet het vooral hebben van het charisma van de twee hoofdrolspelers en een goede dosis situationele humor met Gaston die boter moet gaan verkopen in de supermarkt voor wat cash en Leo die het aan de stok krijgt met een irritante medegevangene. Leuk detail, Leo was oorspronkelijk een muzikant en orkestleider en speelde effectief klarinet en saxofoon. En uiteraard kon Robbe dat niet nalaten om dit in de film te laten horen.
Het meest opmerkelijke aan deze prent vond ik toch de muziek van Toots Thielemans die voor deze film een heel herkenbaar deuntje schreef. Maar over het algemeen werd in deze film ook wel goed geacteerd, zeker door acteurs als Yvonne Verbeeck (de moeder van de schurk), Koen Crucke (de zingende patiënt), Machteld Ramoudt (de verpleegster), Chris Cauwenberghs (de schurk) en met een beetje over-acting maar altijd leuk om te zien Paul-Emile Van Royen (de gevangenis-directeur).
Dit is tevens de film waar Stijn Coninx nog de regie-assistent was van Robbe de Hert. Na het succes van deze film deed het duo Gaston & Leo ook nog Paniekzaaiers (1986) van Patrick Le Bon, waar meer humor in zat maar qua regie ook iets vlakker en meer gericht op een tv-publiek. Hetzelfde kon tevens gezegd worden van hun derde film Gaston en Leo in Hong Kong (1988) van Paul Cammermans, wat zelfs bijzonder slecht was gemaakt en de humor nauwelijks kon overtuigen. Vijf jaar later stierf Leo op 68 jarige leeftijd en zo werden er geen films meer in productie gebracht, ook al had Gaston nog een solo-carrière met een goede vertolking in Christmas in Paris (2008), geschreven en geregisseerd door Hans Royaards met Chris Lomme en Frank Aendenboom.
Het was fijn deze nog eens te zien, enkel spijtig van al de reclame ertussen op VTM.