Sex/Life (2021) *** recensie

Ja ik weet het, iedereen vindt de serie bespottelijk slecht maar iedereen heeft de serie ook bekeken. En ja “I’m guilty for actually liking it”, en misschien ook deels omdat mijn verwachtingen niet al te hoog waren. Sex/Life (2021) is een soapy serie met nu en dan wat seks, en dat maken de makers ook meteen duidelijk in de eerste 15 minuten. Ze verhullen het zelfs niet met hun TITEL! Het is dus niet dat toeschouwers misleid worden. Ik snap dan ook niet waarom deze serie zo hard wordt aangepakt net omwille van die seks! Get a life … of nog beter, heb wat (goede) seks!

Het deed me wel een beetje denken aan die andere storm in dat 356 DNI glas water. Paul Verhoeven kan er boeken over schrijven over de kritiek die hij met zijn films heeft vergaard omdat ze in plaats van bruut geweld en bloed, het menselijk lichaam lieten zien in een natuurlijke interactie met elkaar. Maar gezien de felle kritiek vermoed ik dat deze serie een nieuwe hit zal worden voor Netflix, de nog steeds meest popualire streamingdienst die nu en dan graag uitpakt met iets controversieel. Hoewel, niets in deze serie is echt controversieel. Het is soapy. Duizenden Vlamingen kijken wel elke dag naar “Thuis” en “Familie”. Hier heb je een serie die (1) beter is gemaakt met (2) beter acteerwerk, (3) vaak grappige scènes en (4) onversnenden guilty pleasure met mooie mannen en vrouwen. Indien jullie na 15 minuten afhaken is deze serie niet voor jouw ogen. De rest van jullie, geniet ervan.

Korte inhoud: Sex / Life draait om Billie (Sarah Shahi), een thuisblijvende moeder van een baby en kleuter, die zich niet voldaan voelt door haar heteroseksuele echtgenoot Cooper (Mike Vogel). Ze begint een dagboek bij te houden om herinneringen op te halen en te fantaseren over haar giftige, seksueel geladen relatie met haar bad-boy ex Brad (Adam Demos), maar de zaken ontsporen wanneer Cooper de dagboek over haar obsessie te zien krijgt en Brad haar probeert terug te winnen.

Volgens mij zijn er heel wat vrouwen die zich met dit verhaal kunnen identificeren. Hoeveel hebben niet gekozen voor een verantwoordelijke man met een stabiele job en na 4-5 jaar beseffen dat ze hun leven toch net iets spannender hadden voorgesteld. Of die wilde ex dan een betere keuze had geweest is een andere zaak maar dit is ook niet geheel uit de lucht gegrepen. Seks met een ex heeft het voordeel dat je de persoon kent en dat creëert een zekere vertrouwensband dat je niet zal hebben met een wildvreemde. Ik wil hier geen pleidooi beginnen voor seks met ex’en, verre van, maar met een ex is er ook een zeker comfort en spontaniteit. Zolang beide partners op dezelfde lijn zitten, kan het voor beide partijen bevredigend zijn. Het is slechts wanneer een persoon bijbedoelingen heeft, of weinig discreet zijn, dat het een probleem wordt.

Ik vermoed dat veel “woke mensen” ook moeite zullen hebben – naast hun vermoedelijke irritatie voor het vulgair taalgebruik – met het gegeven van een ‘sex-positive-protagoniste’ die seks beschouwen als een gezond onderdeel van het leven waarvan je moet genieten. Voor sekspositieve mensen kan seks zonder schaamte worden besproken. Het is dus geen taboe-onderwerp. De seks-positieve vrouw in de serie is hier ook geen poppemie van 20 jaar, maar een zogende moeder wiens hormonen op hol slaan en wiens huwelijk zijn intimiteit heeft verloren. Het is een loepzuivere film geschreven door een vrouw (Stacy Rukeyser) en geregisseerd door vrouwen (Patricia Rozema, Jessika Borsiczky, Samira Radsi & Sheree Folkson). Ja de protagonisten doen soms stoute dingen (zoals het inbreken in een kasteel en dan vluchten voor de politie), maar ik heb liever dit luchtig vertier voorgeschoteld dan een nieuwe serie met een serial killer die vrouwen vermoord op de meest walgelijke wijze of films waar “helden” het recht in eigen handen nemen en de “stouteriken” gaan afknallen.

© Netflix

De Netflix serie “Bridgerton”, die ook al werd aangepakt omwille van de vele seks-scènes, is in vergelijking klein bier met deze serie. “Sex/Life” gaat volledig in de fantasieën van de vrouw met hun warme rode en paarse tinten, zelfs veel verder dan Fifty Shades of Grey maar wel iets minder ver dan 365 DNI.

Het is erotiek maar geen porno, veel Amerikanen hebben teveel porno gezien in hun leven dat ze nog nauwelijks nog het verschil kunnen maken, maar alles wordt bijzonder smaakvol in beeld gebracht en heel suggestief verbloemd. Je ziet uiteraard geen penetraties of close-ups van genitaliën, met misschien als uitzondering één shot van Adam Demos met zijn penis van 20 cm onder de douche (weliswaar niet in close-up) in episode 3. Een prothese? Wel ik dacht lange tijd van niet tot de makers iets teveel rond de pot draaiden en het dan uiteindelijk hadden toegegeven dat er een stukje was aan gezet. Enkel al die scène is een hype op internet geworden. Dit was wel een beetje van een downer toen ik het vernam maar op het moment zat ik toch even met mijn hand minutenlang voor mijn mond 😀

Te midden van de verschillende standjes zijn de vertolkingen verrassend goed, terwijl de personages zich een weg banen door hun verwarde liefdesdriehoek, hun emotionele bagage en hun aanhoudende liefdesverdriet, ook al zijn niet alle plotwendingen bevredigend en bijgevolg denk ik dat het ook bij één seizoen zal blijven. Ik heb me hoe dan ook kunnen vermaken maar verwacht er vooral niet al teveel van. “Sex/Life” is te zien op Netflix sinds 25 juni 2021.