Morgen bespreken we Oxygène, maar vandaag is het de beurt aan Stowaway (2021), twee Netflix films die aanvoelen alsof ze zijn gedraaid in Covid-tijdens met hun minimalistische bezetting, maar deze film was nog opgenomen voor de wereld in lockdown ging. En de twee films hebben nog iets gemeen: zuurstof speelt een belangrijke rol, of beter het gebrek aan zuurstof.
Korte inhoud: Een kleine groep, bestaande uit een bioloog (Daniel Dae Kim), een medisch onderzoeker (Anna Kendrick) en de gezagvoerder (Toni Collette), vertrekt op missie naar Mars. Tijdens de reis wordt het levenssysteem van het schip behoorlijk schade toegebracht door een onvoorziene gast (Shamier Anderson) die met de bende meereist. Terwijl hun grondstoffen slinken moeten de teamleden een oplossing vinden en het onderling eens geraken om hier levend uit te komen.
Dankzij NASA’s laatste triomf met de drone die op Mars beelden maakt, is er extra opwinding rond het fenomeen van ruimtereizen en al zeker ruimtereizen naar de planeet Mars. We krijgen hier te maken met wat ik noem, een bierviltjes-plot dat al zo simpel is dat je het nauwelijks de moeite vindt om het na te vertellen. Het is het oude cliché van mensen op een boot of op een eiland en die het moeten zien te redden met de middelen die voorhanden zijn. We hebben dit letterlijk al 1000 keer gezien. Maar wat dergelijke films vaak boeiend maakt is het intelligente script of de heerlijke karakters. Wel, in deze film hebben ze deze twee aspecten precies laten vallen. Er is zelfs geen bijzondere fotografie waar je je tijd mee kan vullen. Het is al zo leeg en inspiratieloos als de ruimte waarin ze vertoeven.
Je zit met 4 op een bootje maar je hebt slecht voeding voor 3, wat doe je. Het lijkt wel een moreel dilemma van professor Michael Sandel van het Harvard Universiteit, maar in deze film zijn de acties eigenlijk vrij voorspelbaar. Het karakter van Kendrick speelt de idealist terwijl het karakter van Dae Kim dan weer de pragmaticus is en de dialogen zijn al zo getelefoneerd als maar zijn kan. In hetzelfde genre zijn er véél betere films zoals Gravity (2013) of nog The Martian (2015) .
De film werd geregisseerd door Joe Penna, de regisseur van Arctic (2018) en tekent hier zijn tweede langspeelfilm. Het script is wederom afkomstig van Ryan Morrison, met wie Joe vaak samenwerkt op zijn filmprojecten.
De cast is goed – en het feit dat er geen “blanke mannen” in de film zit is eens iets anders – en de spanning is reëel, zelfs als de omstandigheden heel voorspelbaar zijn. Stowaway slaagt er niet helemaal in om dit schip tot landing te brengen. Ik denk dat met een beter script, die net iets dieper kan graven in de psyche van de 4 protagonisten, had dit een veel betere film kunnen zijn. Nu voel je weinig voor hen en maakt het niet veel uit wie leeft of sterft, en dat is toch wel iets van een teleurstelling bij dergelijke survival films. Het einde is dan weer een zware anti-climax gezien er een voor de hand liggende oplossing lijkt te zijn, wat uiteraard het gehele dilemma van tafel veegt. Net datgene wat ons nog kon boeien. Stowaway is vanaf 22 april 2021 te zien op Netflix
Review Stowaway (2021)
Recensie door Natalie op 24 april 2021
