Neen, deze #Metoo was nog voor Harvey Weinstein bekend, maar het was Woody Allen, een klein mannetje die toch wel geweldige cinema bracht. Een beetje zoals Roman Polanski. Twee mannen die eigenlijk de dans half hebben ontsprongen en nooit veroordeeld werden voor hun gedrag tenopzichte van minderjarige meisjes. Bij Polanski was het seks met een 13-jarige meisje in het huis van Jack Nicholson toen deze niet thuis was, bij Woody Allen was het ondermeer een 7-jarige geadopteerd meisje die betast werd door haar nieuwe vader. En dit laatste is nu ook te zien in de docu “Allen v. Farrow” van Kirby Dick en Amy Ziering.
Hoe je het ook draait of keert, het is misschien allemaal wel too little too late. Nu dat Woody Allen eigenlijk al zowat ‘fin de carrière’ is gaan we hem nu het proces doen over die affaire met zijn adoptiedochter(s). De man is er ondertussen 85. Het deed me wat denken aan de docu Leaving Neverland (2019) over Michael Jackson toen deze al dood was en hij zelfs niet meer kon reageren op de aantijgingen. Hier ontkent Allen alle beschuldigingen dus moeten we altijd wel dergelijke docu’s met een dikke korrel zou nemen. Het is aan het gerecht om over dergelijke materie uitspraken te doen. Seksueel misbruik, of het nu tegenover kinderen is of tegenover volwassenen, pak je best zo snel mogelijk aan zoals met de affaire DSK. Harvey Weinstein had al veel vroeger achter slot en grendel moeten zitten en ook die affaire rond Kevin Spacey had ook al veel vroeger moeten uitgeklaard zijn voor de rechtbank. Ik begrijp dat een docu soms verhalen wil brengen die door de mazen van Vrouwe Justitie zijn kunne glippen, maar hier heb je een situatie die toch uiterst delicaat is.
Maar optisch is het wel een enorm slechte zaak voor Woody Allen en ik zie hem dit niet meer te boven komen. Hij kan definitief een kruis zetten op Life Achievement Awards die hij nog zou kunnen krijgen en zijn nalatenschap zal nu voor altijd overschaduwd worden met dat beeld van dat jonge meisje die voor de camera beweert dat haar vader aan haar private delen zat. Kinderen kunnen gemanipuleerd worden, Thomas Vinterberg heeft met zijn Jagten (2012) daar trouwens een pakkend drama rond gemaakt, maar wanneer zoveel jaar later de vrouw nog steeds voet bij stuk houdt dan moet je hiermee toch rekening houden. In de docu horen we een 7-jarige meisje het volgende zeggen: “We gingen je kamer binnen en we gingen naar de zolder. Toen begon hij me rare dingen te vertellen. Toen ging hij stiekem naar de zolder “- ze mompelt iets onhoorbaar -” ging achter me aan en raakte mijn privédelen aan.” Haar stem stijgt bij het woord ‘privédelen’. De persoon die de camcorder bediende, is haar moeder, actrice Mia Farrow. En de man wiens vermeende misbruik ze beschrijft, is haar vader, filmmaker Woody Allen.
De filmmakers hebben een berg bewijsmateriaal verzameld, waaronder stiekem opgenomen telefoongesprekken, interviews met belangrijke getuigen en een onlangs blootgelegde cache met documenten met betrekking tot rechtszaken en onderzoeken in de vroege jaren ’90. Mia Farrow, nog steeds bang voor Allen, geeft een zeldzaam diepgaand interview over de beproeving, net als Frank Maco, de openbaar aanklager van Connecticut die ervoor koos geen aanklacht tegen Allen in te stellen omdat hij bang was voor de psychologische impact op Dylan.
*** Allen v. Farrow trailer ***
