Ik dacht van: “De laatste Netflix films zijn wat ontgoochelend, waarom bekijk ik niet eerder een Netflix serie”. “Stranger Things” is en blijft één van mijn favoriete reeksen van de laatste 10 jaar. En toen zag ik deze Cursed (2020). Wel, wie had kunnen denken dat “cursed” eigenlijk een verwijzing was naar de kijkers die deze gehele serie hebben bekeken, want op het einde van de rit moet je tot de conclusie komen dat je 10 uur van leven hebt verkwist aan een serie die meer bezig was om seizoen 2 voor te bereiden dan om een geslaagde eerste seizoen uit te brengen. En gezien ik niet de enige ben die deze serie rotslecht vond, denk ik zelfs niet dat er ooit een tweede seizoen zal komen.
Het is vreemd om te zeggen maar met al zijn gebreken staat The Witcher – wat ook al een poging was om de duistere fantasy wereld te doen heropleven na de Lord of the Rings/Hobbits saga – met kop en schouders boven deze Cursed.
Hoe ik het hoe dan ook 10 episodes heb volgehouden is mij een mysterie. Maar net zoals bij heel wat andere series moet je je doorheen een aantal narratieve struikelblokken worstelen, maar éénmaal alle stukjes aan het rollen gaan kan je voluit van een serie genieten. En ik had enerzijds wel interesse in een serie die een nieuwe blik zou werpen op het verhaal van Arthur. Spoiler, Arthur is zwart (Devon Terrell) en dat is zowat het enige opmerkelijke aan het gehele karakter. De serie was een creatie van Tom Wheeler (een nobele onbekende die iets met Puss in Boots heeft aangevangen) en Frank Miller (die wel opmerkelijk materiaal heeft gecreëerd voor 300 en Sin City).
Korte inhoud: Cursed is een reboot van de Arthur-legende, verteld door de ogen van de teenage hekst/magiër Nimue (Katherine Langford), een jonge heldin die voorbestemd is om de machtige (en tragische) ‘Lady of the Lake’ te worden. Na de dood van haar moeder vindt ze een onverwachte partner in Arthur (Devon Terrell), een jonge huurling, om Merlijn (Gustaf Skarsgård) te vinden en een oud zwaard af te leveren. Tijdens haar reis zal Nimue een symbool worden van moed en rebellie tegen de angstaanjagende Rode Paladijnen, hun kwaadaardige King Uther Pendragon (Sebastian Armesto) en de angstaanjagende huilende monnik (Daniel Sharman) die ernaar streeft om de wereld te zuiveren van hun bestaan.
Het pijnlijke aan deze reboot is dat de makers van dit sterke epos een soort coming-of-age verhaal wilden brengen met al te evidente parallellen naar onze huidige wereldproblematiek; zoals de aantasting van het milieu, de terreur van bepaalde geloofsbeelden en de zinloze oorlogen. Daarnaast is het ook een verhaal van David tegenover Goliath. Op papier waren de ambities hoog, spijtig genoeg zit je gedurende 10 uur echt op je honger, wachtend op iets wat je uit die slaapverwekkende spiraal kan halen. Toch even de mensen die de trailer van Cursed in mekaar hebben gestoken in de verf zetten, want zij beloven iets wat er simpelweg niet is: spanning, intrige, mysterie … niks.
Het verhaal van King Arthur was me al bekend. Misschien was dat ook wel de reden van mijn teleurstelling. Je kan perfect een verhaal vertellen van Joker zonder in aanraking te komen met Batman, maar het wordt al iets moeilijker wanneer je een film maakt over Harley Quinn waarbij het personage niet voldoende interessant genoeg is om zonder Joker de film te kunnen dragen. Wel dat gevoel had ik bij deze serie. Dit is een reboot van het King Arthur verhaal. Je wilt natuurlijk iets meer de legende aan het werk zien. En dit zeker wanneer Katherine Langford mij nu niet meteen achterover blaast met haar vertolking. Het is geen slechte actrice maar ze blijft niet kleven op ons netvlies. Zij moest iets van een magiër zijn, maar ik vermoed dat dit plannen waren voor seizoen 2, gezien ik hier niet veel van magie heb kunnen aanschouwen.
Devon Terrell mag dan nog wel een talentvol acteur zijn, maar als je personage op de vlakte blijft kan je geen indruk maken als Arthur. Dit hebben gezegd, hij is wel handig met een zwaard (episode 3 – de enige episode waarin hij een hint van King Arthur liet zien). De zwakste vertolking van de serie wordt zonder twijfel geleverd door de “Vikings” acteur Gustaf Skarsgård, die zowaar een rip-off brengt van Jack Sparrow, I shit you not. En wiens briljant idee was het op Merlin op te voeren zonder magische krachten?! Ik heb net iets teveel respect voor mijn home cinema systeem, maar de gedachte om er een blik cola zero doorheen te boren flitste toch even door mijn hoofd.
© Netflix
Het concept van Excalibur – het magische zwaard die in een later stadium zou overgedragen worden aan King Arthur, is wel een leuk element in de serie. Spijtig genoeg wordt er bijzonder weinig mee aangevangen. Dit is zowat ‘de ring’ uit The Lord of the Rings sage of de krijgshamer (mjollnir) uit de Thor films, maar ook hier blijf je een beetje op je honger zitten. De visuele effecten op het zwaard waren wel een leuke touch, misschien niet zo cool als de de lightsaber uit de Star Wars films maar deze Excalibur had potentie. Kijk, mocht deze serie mislukken vind ik dat we de draad moeten heroppikken met een reboot van de reboot, want ik geloof in het materiaal en ben ervan overtuigd dat hier veel meer mee te doen was.
Voor diegene die zoals mij de 10 afleveringen hebben doorstaan zullen hier en daar wel een leuk moment hebben gezien. Bepaalde set-pieces waren wel indrukwekkend en het camerawerk is bij momenten knap (in het bijzonder aflevering 1-6-7-8). Maar ik ga het niet onder stoelen of banken steken, Cursed heeft een zwakke eerste seizoen. Het is geen prequel op het King Arthur verhaal, het is hoogstens een schim ervan die je snel zal vergeten. Na de wat teleurstellende Guy Ritchie film King Arthur: Legend of the Sword (2017) zou je denken dat het concept “cursed” is, maar ik blijf erin geloven dat er ooit iemand zal opduiken die hiervan echt iets waardevol van kan maken. Cursed is vanaf 17 juli 2020 te zien op Netflix.
Review “Cursed” (2020)
Recensie door Natalie op 21 juli 2020
Verwissel de hoofdactrice met om het even wie en de kwaliteit van de serie verbetert met 20%!
Ok het is met die coming to age bullshit wel wat belachelijk, maar het pluspunt aan deze serie is dat je nooit weet in welke richting dit zal uitgaan.
De serie heeft zijn momenten maar had er ook wat meer van verwacht. Hopelijk wordt het tweede seizoen beter.
Heerlijk juist dat Netflix series maakt waarbij ieder seizoen opbouwt naar het volgende. Daardoor leg je een fundering waarop je iedere seizoen dieper op het verhaal in kan gaan ipv ieder seizoen proberen iets nieuws neer te zetten wat helemaal niets te maken heeft met het originele verhaal (zoals bijv Lost en Prison Break. Fantastisch eerste seizoen, daarna niets meer).
Deze reviewer verwacht dat dit een letterlijk vertaling is van het originele verhaal (waarbij je sowieso al je vraagtekens kan zetten, want er ís simpelweg geen compleet origineel verhaal rondom King Arthur, het zijn allemaal aan elkaar geknoopte mythes en ieder van die mythes schrijft zijn eigen karakters en verhoudingen. Zo is Morgana in de “originele” verhalen soms zijn zuster, soms een nicht, soms zijn geliefde en soms komt ze helemaal niet in het verhaal voor) en dat is het niet. Het is een nieuw verhaal, losjes gebaseerd op karakters uit een eeuwenoud verhaal. Deze reviewer kan dat blijkbaar niet los van elkaar zien en dat maakt dit imo geen objectieve evaluatie. Ik heb genoten van de serie en de potentie die het neerzet voor te komen afleveringen. Ik kijk uit naar seizoen 2
Filmreviews zijn doorgaans geen “objectieve evaluatie” maar een persoonlijke mening. Er bestaat geen “objectieve oordeel” over een film of serie, opinies verschillen en kunnen met de tijd zelfs veranderen. Dit even terzijde.
De serie heeft 10 afleveringen nodig voor zijn fundering en het ziet er naar uit dat er misschien wel geen 2de seizoen zal komen. Mijn aanvoelen is dat het zal blijven steken bij 1 seizoen.
“Deze reviewer verwacht dat dit een letterlijk vertaling is van het originele verhaal” Neen Anke, en je mag mij Natalie noemen, mijn naam staat zowel bovenaan als onderaan 😉 Ik heb nergens geschreven dat dit gebaseerd is op één werk, wel op de legende. En indien een serie dezelfde namen en min of meer dezelfde plot wil gebruiken van de King Arthur en de Lady of the Lake, dan verwacht je dat het op z’n minst de verwachtingen kan waarmaken of overstijgen. Of je maakt iets radicaal anders (zoals de Watchmen serie) maar dan moet je qua karakters en verhaal toch sterker uit de hoek komen. Ik was mij echt aan het vervelen en is heus niet omdat ik al tientallen soortgelijke series heb gezien.
Maar net zoals jou hoop ik dat er een tweede seizoen zal komen dat beter is dan dit seizoen.
Het is een serie voor tieners en mensen die geen fluit afweten van de Arthur legende. En niks tegen een zwarte Arthur, maar maak je hoofdpersonage dan zwart als je zo nodig een statement wil brengen.
Ik wilde het goed vinden en was super gemotiveerd om de serie te zien. De acteur die Arthur speelde was goed gecast en kon inderdaad goed overweg met zijn zwaard, maar bleef onzinnige dingen doen. Merlijn was dan weer één grote teleurstelling van begin tot einde. Ik heb de oorspronkelijke verhalen of films van Koning Arthur niet gezien of gelezen, maar Merlijn vond ik maar een flauw personage, en de wat fletse dialogen hielpen niet om alles beter te maken. Ook de cinematografie en speciale effecten voelden elke keer goedkoop aan.
Ik snapte ook de rode monniken niet. De huilende monnik heeft een achtergrondverhaal dat er nooit toe doet en wordt nooit uitgewerkt. Uther is iemand die nooit een leidersfiguur kan zijn met zijn houding. Maar de serie kijkt wel snel weg, op nog geen week tijd waren alle afleveringen bekeken.
Het is geen evidentie om de fantasy-lat, die zo hoog is gelegd door LOTR en GOT, te evenaren. Telkens wordt The Next Big Thing aangekondigd. En telkens is het net-niet-je-dat ((The Witcher, A Letter for The King,…). Zo ook deze serie, ondanks de subtiele trailer. Ik zou daarom copy/paste willen doen met bovenstaand review.
Na de 1e aflevering zat ik al te draaien in mijn zetel van ongemak. Maar zoals steeds met zo’n series blijf je kijken, om welke reden dan ook. Enerzijds maakten vooral de nevenpersonages zoals Father Carden, Wheeping Monk en Lady Lunete het plot interessant en was er geregeld goed camerawerk. Anderzijds kraakten de acteerprestaties van de hoofdrolspelers en hun dialogen langs alle kanten en was de cgi niet altijd top (die wolven!).
Het verhaal zelf is gebaseerd op een grafic novel, dus vergelijkingen met eeuwenoude geschriften of moderne films zijn m.i. moeilijk te maken. Hoe dan ook, ook ik heb mijn twijfels voor een 2e seizoen. Netflix doet telkens een try&error en wacht tot de reviews unaniem lovend zijn alvorens ze die stap durven zetten. Wat van deze serie niet gezegd kan worden.
Die dat het een slecht previeuw gaven ,waarom bleef je dan kijken als het niet aan jullie besteed was om dit soort series te bekijken ,ik heb van begin tot einde gekeken en vond de serie heel goed ,ok this geen serie 24 dat je continue wilt weten wat de volgende brengt ,maar slecht was het ook niet ,van mij mag er gerust een se 2 en meer komen
Bij mij zou het toch een 4 sterren krijgen