Clint Eastwood is 3 weken geleden 90 jaar geworden, hij is en blijft een sterk verhalenverteller en weet als geen ander om meeslepende en genuanceerde vertolkingen uit zijn acteurs te halen. Deze Richard Jewell (2019) is daar nog maar eens een bewijs van, met uitzondering van misschien 1 of 2 karakters. Eastwood heeft de laatste jaren steeds meer waar gebeurde verhalen willen verfilmen en dat niet altijd met evenveel succes, ik denk dan aan die flauwe The 15:17 to Paris. Deze Richard Jewell heeft minder actie maar is toch wel behoorlijk beter.
Korte inhoud: Het vertelt het waargebeurde verhaal van de beveiligingsmedewerker Richard Jewell (Paul Walter Hauser) tijdens de Olympische Spelen in 1996. Tijdens deze spelen treft hij op het centrale plein van een park in Atlanta enkele pijpbommen in een rugtas aan en slaat alarm, maar de bommen gaan alsnog af. Later wordt Richard door de media bestempeld als een terrorist en roept hij de hulp in van een advocaat (Sam Rockwell) die hij al een tijdje kent.
Wat je echter moet weten van Eastwood is dat hij nu en dan wel eens een loopje neemt met de waarheid in zijn “waargebeurde” verfilmingen. In Sully (2016) heeft hij het luchtvaart controle-orgaan wel heel negatief geportretteerd alsof het een bende bloedhonden waren die de piloot aan de galg wilden praten, iets waarvan de echte Sully achteraf zei dat hij er zich ongemakkelijk bij voelde. Nadien was er het “waargebeurde verhaal” van de Amerikaanse held Chris Cooper in American Sniper (2014). Achteraf bleek dat Eastwood eigenlijk maar een heel misleidend en eenzijdig patriottistisch beeld van de militair had opgehangen, en verzweeg dat hij verschillende keren had gelogen over zijn “prestaties”. Zo zou hij beweerd hebben dat hij met een collega minstens 30 gewapende mannen zou hebben gedood tijdens Hurricane Katrina, en dat hij ook 2 mannen zou hebben gedood die hem probeerden te carjacken in Dallas, twee beweringen die door de autoriteiten weerlegd zijn na onderzoek. Eigenlijk zou hij zijn karakters allemaal een andere naam moeten geven, want films zijn in staat om de geschiedenis voor een stuk te herschrijven.
In Richard Jewell heeft de regisseur ook heel wat scènes gedramatiseerd, wat zijn goed recht was. Toch heeft hij ook heel wat kritiek gekregen voor de portrettering van de journaliste Kathy Scruggs gespeeld door Olivia Wilde. De vrouw werd omschreven als een stereotype vamp die seks gebruikt om informatie te ontfutselen bij de FBI. De vrouw zelf is intussen overleden en kon zich dus niet verdedigen. Olivia Wilde heeft de zaken toch enigszins recht gezet op twitter:
“In tegenstelling tot een hele reeks recente krantenkoppen geloof ik niet dat Kathy ‘seks ruilde voor tips’. Niets in mijn onderzoek suggereerde dat ze dat deed, en het was nooit mijn bedoeling om te suggereren dat ze dat had gedaan. Dat zou een afschuwelijke en misogyne afwijzing zijn van het moeilijke werk dat ze deed. Het perspectief van de fictieve dramatisering van het verhaal, zoals ik het begreep, was dat Kathy en de FBI-agent die valse informatie aan haar lekte, een reeds bestaande romantische relatie hadden, geen transactionele uitwisseling van seks voor informatie.” Olvia deed later nog een tweet waarbij ze haarzelf buiten schot heeft gezet. “Ik kan niet spreken voor de creatieve beslissingen van de filmmakers, omdat ik geen zeggenschap had over hoe de film uiteindelijk werd gemaakt, maar het is belangrijk voor mij dat ik mijn persoonlijke mening over de kwestie deel.” Familie en vrienden sprongen meteen op de Twitterkar met de verduidelijking dat Olivia nooit bij hen is komen aankloppen voor research over Kathy. Zo zie je maar hoe één “kleine fout” een ganse film kan overschaduwen, want de film kreeg enkel een nominatie voor Kathy Bates bij de opkomende Oscars en de box-office was een complete ramp met een recette van slechts 35 miljoen wereldwijd.
© Warner Home Video
En eigenlijk geheel onterecht, gezien Olivia Wilde hooguit 10 minuten screentijd heeft in de film. Waar misschien wel over gepraat kon worden was het fantastische acteerwerk van Sam Rockwell en Paul Walter Hauser. Het verhaal speelt zich grotendeels af in besloten ruimtes en duurt meer dan 2 uur, maar de tijd vliegt wanneer je deze twee heren met elkaar ziet spelen. En dan is er ook nog de moeder gespeeld door Kathy Bates. De acteur die wat mij betreft het minste vonken gaf was Jon Hamm, de FBI agent, die op geen enkel moment een sympathiek, grappig of ontroerend moment had in de film.
Richard Jewell is vanaf 17 juni 2020 beschikbaar op Blu-ray en DVD. Spijtig genoeg zonder audio-commentaat van de regisseur maar wel een making of filmpje. Had op 22 januari moeten uitkomen maar werd verplaatst naar 12 februari 2020.
Review Richard Jewell (2019)
Recensie door Dave op 25 juni 2020
