Er zijn maar liefst drie films die dit jaar zouden moeten uitkomen met de titel Dreamland, maar slechts één kan mijn interesse opwekken en dat is deze Dreamland (2019) van Bruce McDonald, die eerder al Pontypool had gemaakt met Stephen McHattie en Lisa Houle en ook al gebaseerd op een geflipt werk van Tony Burgess.
Korte inhoud: Nadat een legendarische jazztrompettist (Stephen McHattie) hem een poets heeft gebakken, stuurt de sadistische bendeleider Hercules (Henry Rollins) de koelbloedige Johnny (ook gespeeld door Stephen McHattie) op hem af. Deze moet hem de pink van de muzikant brengen vooraleer de man gaat spelen op een vampieren huwelijksreceptie in het paleis van de gravin (Juliette Lewis) en haar broer (Tómas Lemarquis). Johnny krijgt echter last van zijn geweten en besluit te stoppen met zijn baan. Toch moet hij een laatste keer afdalen in de hel van Hercules.
Nu dat David Lynch geen films meer maakt hebben we hier alsnog een waardig alternatief. En geloof het of niet maar deze film heeft ook een Belgisch kantje met de Belgische cinematograaf Richard Van Oosterhout en Belgische producer Sebastian Schelenz. Deze film kan echter twee kanten uitgaan, het kan een Lynchiaans drama zijn waar we ons op een emotionele rollercoaster bevinden, of dit kan nergens op slaan. In ieder geval is het een film voor een select publiek die ook al films als Holy Motors (2012) heeft weten te appreciëren en zijn absurde hypnotische mengelmoes van gewelddadig neo-noir escapisme.
In de film zijn nog rollen weggelegd voor Hana Sofia Lopes, de Belgische stuntvrouw Barbara Hellemans, de Luxemburgse actrice Astrid Roos en de Franse Daphné Huynh. Ook al zal er waarschijnlijk niet al teveel inhoud te rapen vallen, wil ik deze enkel en alleen al zien voor zijn excentrieke casting. Ik denk niet dat we deze Dreamland in de bioscoop zullen aantreffen maar hopelijk binnenkort wel op DVD en Blu-ray.