Time to Hunt (2020) ***½ recensie

De Berlinale is het grootste Europese filmfestival na Venetië en Cannes en daar was de Zuid-Koreaanse Time to Hunt (2020) (Sanyangeui Sigan), de tweede film van de talentvolle en jonge filmmaker Sung-hyun Yoon. De film is een vernuftig cinematografisch pareltje die meer dan twee uur duurt, en brengt Oost-Aziatische testosteron-aangedreven actie met een zenuwslopend en niet-aflatende spanningsboog en een sociaal bewogen coming-of-age verhaal met fijne karakterschetsen en een hoog dosis aan rauw realisme.

En met het wereldwijde succes van Parasite heb ik de indruk dat Zuid-Koreaanse film meer in trek zijn dan ooit tevoren, zeker nu ook al Donald Trump de film onrechtstreeks heeft bewierookt ondanks zijn bedoeling er minachtend over te doen.

Korte inhoud: We bevinden ons in een dystopische toekomst. De ex-gevangene Jun-seok (Lee Je-hoon) roept zijn beste vrienden, Jang-ho (Ahn Jae-hong) en Ki-hoon (Choi Woo-shik) samen. Jun-seok bracht de afgelopen drie jaar achter de tralies voor een klus die hij verkeerd had berekend. Ondertussen is de nationale munt gecrasht en is datgene wat ze beroof hadden niet veel meer waard. Hij stelt voor dat ze een nieuwe overval plannen. Hij kent een illegale goktent waar stapels Amerikaanse dollars achter de toonbank liggen en bijna smeken om gestolen te worden. Hij kent ook een wapenhandelaar die hen kan voorzien van de nodige vuurwapens en kogelvrije vesten, ook al hebben ze weinig ervaring met vuurwapens. Daarnaast wordt het drietal aangevuld met een vierde man, Sang-soo (Park Jeong-min), die toevallig in de illegale goktent werkt. Of hun droom van de Taiwanese stranden ook zal uitkomen is een andere zaak.

Wat meteen opvalt in schril contrast met Amerikaanse thrillers is dat het bekomen van wapens een klus op zich is, daar waar met de legalisering van het dragen van een vuurwapen in Amerika de zaken totaal anders inkleurt. De filmmaker heeft duidelijk zijn inspiratie gezocht bij Michael Mann, ook al kon het verhaal nog wel een paar rewrites verdragen. Maar ik ben hoe dan ook onder de indruk van wat Sung-hyun heeft klaargespeeld. Het tempo van de film ligt ook een stuk trager dan wat we gewend zijn van een Michael Mann film. Maar de regisseur wou duidelijk zijn tijd nemen om zijn karakters goed uit te werken.

© 2020 Sidus

Het is een actie-thriller waarin de psychologische terreur centraal staat en opgevoerd wordt tot de climax op het einde. Sung-Hyun kent als geen ander de conventies van het genre en brengt ook nog eens een eigen visuele stijl met nog wat dreunende muziek. Op dit ogenblik is het nog zoeken naar een distributeur. De film werd zaterdag 22 februari 2020 vertoond op het filmfestival.