Ad Astra (2019) ***½ Blu-ray recensie

Ik moet zeggen, deze Ad Astra (2019) had misschien net iets meer slagkracht gehad mocht ik First Man (2018) van Damien Chazelle nog niet hebben gezien. In wezen gaan deze twee films over hetzelfde; met name het zoeken naar een motivatie waarom een astronaut zijn leven op het spel zet voor een ruimtereis. Het zijn tevens twee films die vooral delven in de psyché van de karakters ipv Apollo 13 (1995) -gewijs in te zetten op de actie.

Korte inhoud: ‘Ad Astra’ volgt de ruimteavonturen van een licht autistische ingenieur, Roy McBride (Brad Pitt) genaamd. Het is 16 jaar geleden dat zijn vader (Tommy Lee Jones) naar Neptunes afreisde om buitenaardse intelligentie op te sporen. Roy besluit nu de Melkweg door te reizen, op zoek naar zijn vader en om antwoord te krijgen op de vraag waarom hij niets van zich heeft laten horen en om zijn schip te vinden dat materiaal kan bevatten die het leven op aarde drastisch kan aantasten.

Dit 20th Century Fox sci-fi drama heeft echter wel meer actie-scènes dan First Man, maar over het algemeen is het minder dramatisch en ik voelde me ook een stuk minder betrokken bij het hoofdpersonage. Op zich was de opzet duidelijk, we hadden in ons zonnestelsel al naar de Maan geweest en naar Mars, nu was Neptunes aan de beurt, de verste planeet op de buitenste cirkel van ons zonnestelsel. En met een regisseur als James Gray aan boord – bekend van The Immigrant (2013) of nog Two Lovers (2008) – weet je meteen dat dit geen popcorn film zal worden. Hij heeft het script geschreven met Ethan Gross en blijkbaar zou hij de film in co-relaisatie hebben gemaakt met Dan Bradley, waarschijnlijk voor alle actie-scènes in te blikken. Bradley is stuntman geweest op honderden actiefilms en hij kent de dynamiek als geen ander. Hij heeft tevens een paar jaar geleden zijn regiedebuut gemaakt met Red Dawn (2012). Toch denk ik dat veel mensen een sequel op Space Cowboys (2000) zullen verwachten met Tommy Lee Jones en Donald Sutherland op de affiche. Daar zijn we dus lichtjaren van verwijderd.

Het budget van de film bedraagt 87 miljoen dollar wat meteen ook het grootste budget is waarmee de regisseur ooit mee heeft gewerkt. Dat Pitt ook een gooi wil maken naar een Oscar voor Beste Acteur zal ook wel hebben meegespeeld in de beslissing om hieraan deel te nemen met zijn productiehuis Plan B. Brad Pitt heeft als acteur nog nooit een Oscar gewonnen. Hij kreeg wel 3 nominaties voor Moneyball, Benjamin Button en Twelve Monkeys. Spijtig genoeg zal hij dit jaar wederom verliezen, en deze keer naar alle waarschijnlijkheid aan Joaquin Phoenix voor Joker. In de film zien we ook nog piepkleine rollen voor Ruth Negga en John Ortiz, al was het maar om het diversiteits-label te halen, en zelfs een kleine rol voor Liv Tyler en Greg Bryk die met zijn man bun toch heel fel trekt op zijn karakter uit Far Cry 5. Iets vertelt me dat deze film is gemaakt door hard core gamers.

Ik ben geen astrofysicus en ik vermoed dat mocht je deze film zien met pakweg Neil deGrasse Tyson hij waarschijnlijk heel wat zaken met de grond zou gelijkmaken. In een tijdspanne van een paar weken reizen ze van de maan naar Mars en dan in een paar maanden van Mars naar Neptunes, om nadien van Neptunes naar de Aarde te reizen (zowat 4,300,843,132 km verwijderd) en Brad Pitt is een beetje grijzer geworden zittend in zijn cockpit. En dan is er ook zo’n scene waar Brad Pitt gaat space diven nabij de planeet Neptunes (zwaartekrachten van de reuzenplaneet buiten beschouwing gelaten) met een metalen deksel om zich te beschermen van rondslingerend steengruis. En ik zwijg nog over het feit dat Brad Pitt ALLES alleen kan besturen, van allerhande shuttles tot maan-jeeps, alsook reparaties kan doorvoeren. Je kan je dan afvragen waarom er aan boord van een shuttles nog zoveel manschappen aanwezig moeten zijn als het uiteindelijk een one-mans-job is geworden.

Maar los van dit alles is het hoe dan ook een indrukwekkend space trip. We beginnen al met een intense scène op een gigantische antenne die tot in de ruimte piekt en waarop Brad Pitt aan het werken is. Dit zijn het soort scènes die meteen hun filmticket waard zijn, en al zeker op een Imax scherm. En Pitt als held is altijd wel een plezier om bezig te zien. Hij begrijpt de rol en levert een knappe ingetogen vertolking waarbij zijn interne rust (zijn hart slaat nauwelijks hoger dan 80 slagen per minuut, zelfs wanneer zijn leven op het spel staat) een dodelijke vorm van zelfverdediging blijkt te zijn.

© 2019 20th Century Fox Belgium

Ik bleef met heel veel vragen achter op het einde van de film, en ook al heb ik er wel van genoten hadden de makers misschien toch iets meer werk mogen leveren op narratief vlak. Of was het de bedoeling om de enigmatische toer op te gaan zoals Stanley Kubrick of nog een soort reboot van Joseph Conrad’s Apocalypse Now (1997) met Tommy Lee Jones als de wijze oude Colonel Kurtz wiens stoppen zijn door geslaan. De levensbeschouwelijke voice-overs van Brad Pitt deden in ieder geval fel denken aan de reis die Martin Sheen bracht doorheen de jungle. Maar goed, wie van de nieuwe generatie filmkijkers kent Apocalypse Now? James Gray is echter (nog) geen Stanley Kubrick of Francis Ford Coppola, maar hij is op de goede weg.

Kortom, de visuele effecten zijn uitmuntend, de muziek van Max Richter sleept ons echt in het universum. De filmregie op zich valt niks op aan te merken en alle vertolkingen zijn van hoog niveau. Het verhaal is een slowburn, voelt realistisch aan en fans van Terrence Malick zullen hier veel plezier aan beleven. Tevens ook gameliefhebbers die Mass Effect hebben gespeeld zullen echt wel opkijken van de maanbasis. Alle lof voor DoP Hoyte Van Hoytema en production designer Kevin Thompson. Waar het voor mij misloopt is dat: (1) het verhaal niet sterk genoeg was (2) de derde act niet levert waar we eigenlijk naar verlangden, (3) het einde stelt zwaar teleur, (4) zo goed als alle nevenpersonages te dun zijn en (5) ons uiteindelijk emotioneel al evenveel beroert als het stoïcijnse hoofdpersonage en dit in schril contrast met het stoïcijnse hoofdpersonage in First Man wiens pijn je van begin tot einde voelt. En toch heb ik ervan genoten.

Deze Ad Astra is ondertussen beschikbaar als download via VOD en vanaf 22 januari verkrijgbaar op Blu-Ray & DVD, méy audio-commentaar van James Gray, alsook deleted scenes en heel wat making of filmpjes. Echt wel de moeite waard en eindelijk nog eens een Blu-ray waar de extraatjes van niveau zijn.