The Lion King (2019) ** Blu-ray recensie

Om het met de woorden van Elton John te zeggen het is ’the circle of life’ dat alles een remake krijgt, ook al zat NIEMAND hier echt op te wachten. Disney is van plan al hun klassiekers een live action stempel te geven (zoals eerder met Maleficent en Cinderella). The Lion King (2019) is de nieuwste film die deze behandeling heeft verkregen. Maar in tegenstelling tot recente Disney-remakes, kan deze Lion King niet echt als “live action” worden geclassificeerd. In plaats daarvan wordt het omschreven als een “live-action styled”-film of nog photorealistic computer-generated animation, met regisseur Jon Favreau die de kaart trekt van de realistische cgi, een techniek waarmee hij al vertrouwd was met The Jungle Book (2016), wat half live-action/half cgi was. Het resultaat is visueel verbluffend … maar tevens teleurstellend tot zelfs zielloos. The Lion King is een overbodige en onbegrijpelijke copy-paste remake met emotieloze hyperrealistische dieren.

Korte inhoud: Simba (Donald Glover) is een jonge leeuw en zoon van leeuwenkoning Mufasa (James Earl Jones). Hij kijkt op tegen zijn vader en neemt zijn koninklijke bestemming ter harte. Dat zint Mufasa’s jaloerse broer Scar (Chiwetel Ejiofor) absoluut niet en smeedt samen met een groep hyena’s een plan om zowel Mufasa als Simba uit de weg te ruimen, zodat hij zelf de macht kan grijpen.

Gezien het succes van The Jungle Book (2016) heeft Disney geen middelen gespaard om The Lion King (1994) ook door de computer te halen. De animatiefilm uit 1994 is tevens één van de meest succesvolle animatiefilms ooit met een opbrengst van bijna 1 miljard dollar. En dat is misschien ook wel de reden waarom Disney op narratief vlak eigenlijk niet zo heel veel wou veranderen van dit Shakespeareaanse drama. En dat is op zich wel een spijtige zaak, want nu kan je niet anders dan een vergelijking te maken met de twee, en eerlijk gezegd, de originele animatiefilm is een betere prent. Ja, het ziet er allemaal visueel indrukwekkend uit, maar het probleem met realistische portrettering van de karakters is dat er een rem wordt gezet op de expressies. Dit is wat we ongeveer voorgeschoteld krijgen. En voor een film bestemd voor kinderen kan dat wel een probleem zijn, want de rollende ogen, de gekke bekken of zelfs de dansjes van de dieren, maakt net het verschil. Maar hier willen ze alles “echt” laten lijken, en op het einde van de rit blijf je met de vraag zitten: “Waarom werd deze film gemaakt?” Weet je aan wat ik stond te denken tijdens deze film? Plots moest ik terugdenken aan die overbodige shot-by-shot remake van Psycho (1998) van Gus Van Sant.

Het beste van de film is de animatie (die bij momenten echt wel indrukwekkend is zeker op een IMAX scherm) – en je hebt hier op geen enkel moment een Uncanny valley gevoel (zie Alita: Battle Angel), gezien animatoren sneller wegkomen met het animeren van dieren dan van mensen. Daarnaast zijn er de komische interventies van Seth Rogen als Pumbaa en Billy Eichner als Timon. Ook de hyena’s komen in de film beter tot hun recht, maar Scar (Chiwetel Ejiofor) vond ik dan weer wat tegenvallen omdat de makers niet goed wisten welke toon ze nu moesten aanhouden voor hem; een meer donkere interpretatie of een eerder sluwe Jeremy Irons achtige figuur zoals uit de eerste film.

© 2019 Walt Disney Studios Motion Pictures

Voor de rest heb ik NUL keer moeten lachen met John Oliver, was Rafiki (John Kani) niet meer zo leuk en sarcastisch en vond ik de stemmen van Nala (Beyoncé) en de oudere Simba (Donald Glover) eigenlijk niet sterk genoeg. Meer nog, je herkent de stem van Beyoncé meteen en het brengt je voor een stuk uit het verhaal. Qua découpage vond ik de animatiefilm uit 1994 eigenlijk véél dramatischer en meer indrukwekkend dan veel van de shots uit deze versie. Het lijkt dat de makers iets teveel bezig waren met de techniek en waren vergeten om ook emotie in de film te steken. De scène (sorry voor de spoiler, maar ik veronderstel dat 99% de animatiefilm onertussen al heeft gezien >… anders ‘shame on you’) waarin Mufasa aan zijn einde komt, is veel beter uitgewerkt in de versie van 1994.

De film heeft deels de muziek van Elton John van de originele animatiefilm hergebruikt, hoe kon het ook anders, en Hans Zimmer is ook teruggekomen om de muziek te schrijven. En veel nieuw werk heeft hij dus niet moeten maken. ‘Can You Feel the Love Tonight’ speelt zich nu wel af … overdag. How stupid is that? Het script komt dan weer van Jeff Nathanson, die zowel in staat goed werd af te leveren (The Terminal, Catch Me If You Can), als minder goed werk (Rush Hour 3, Speed 2, Tower Heist). Hier heeft hij eigenlijk voornamelijk zitten copy-pasten van het originele werk van Brenda Chapman.

Favreau is een talentvolle filmmaker, en ik heb genoten van zijn Jungle Book reboot, maar hier heeft hij zich mispakt. En ook al verwacht ik een gigantische box-office, denk ik niet dat na de zomer nog veel gepraat zal worden over dit bizar cgi experiment. Voor wie de film uiteindelijk is bestemd is voor mij een raadsel. De oudere generatie zal op zijn honger blijven zitten omdat op narratief vlak niets nieuws wordt gepresenteerd, en de jongeren zullen niet onder de indruk zijn van de vrijwel emotieloze dieren. Maar zeg vooral niet te luid dat je de film niet goed vond want Rotten Tomatoes zal er niet voor terugschrikken om reviews die de film niet goed vonden te blocken. Lees maar deze Tweet uitwisseling tussen critic David Ehrlich en Rotten Tomatoes editor Jacqueline Coley voor mochten jullie nog twijfelen dat RT al sinds een paar jaar haar objectiviteit en integriteit compleet te grabbel aan het gooien is. Wij zelf hebben niks tegen Disney, ze blijven wat ons betreft nog steeds de beste films maken (zeker nadat ze alle goeie studio’s hebben opgekocht), maar als het ons niet bevalt moeten we dit ook met zoveel woorden zeggen. Zullen er mensen zijn die van de film houden? Uiteraard! Toch kunnen wij deze remake niet aanraden.

The Lion King is ondertussen uit op DVD, Blu-ray en UHD, met audio-commentaat van Jon Favreau, muziekvideo, uitgelichte scènes, en film over het ontstaan van de animatiefilm.