Het was met opgevallen dat het nieuwe historische drama van Netflix The King (2019) nergens de naam van William Shakespeare bevat. De film is nochtans gebaseerd op de toneelstukken Henry IV Part 1 & 2 en Henry V. Maar toen ik de film zag wist ik meteen dat deze prent eigenlijk meer een intimistische kijk is op een moment in het leven van Henry V – zelfs wanneer hij ten strijde trekt tegen de Fransen – en de rijkdom van het werk van Shakespeare nooit echt gebruikt wordt. Nochtans zijn er heel wat poëtische momenten, maar ik had hier zoveel meer van verwacht.
Korte inhoud: Begin van de 15e eeuw en te midden van de 100 jarige oorlog. Hal (Timothée Chalamet), is een eigenzinnige prins en terughoudend erfgenaam van de Engelse troon. Hij heeft het koninklijke leven de rug toegekeerd en leeft onder de mensen. Maar wanneer zijn tirannieke vader Henry IV (Ben Mendelsohn) sterft, wordt Hal gekroond tot koning Henry V en wordt hij gedwongen het leven te omhelzen dat hij eerder had geprobeerd te ontsnappen. Nu moet de jonge koning zijn weg vinden doorheen de paleisintriges, chaos en oorlog die zijn vader heeft achtergelaten, en de emotionele snaren van zijn vorige leven – inclusief zijn relatie met zijn beste vriend en mentor, de ouder wordende en vaak bezopen ridder, John Falstaff (Joel Edgerton). Dat gebeurt terwijl het land zich voorbereidt op een oorlog met Frankrijk onder leiding van de kroonprins (Robert Pattinson).
Het is een verhaal die de Engelsen graag horen want de Slag bij Azincourt op 25 oktober 1415 is de dag waarop de Engelsen triomfeerden met een gehavend troepental van 5000 man tegenover een overweldigend Frans leger van 25’000 man. De film bouwt een beetje op naar die finale Slag om Agincourt. Maar verwacht geen Braveheart. Toch heb ik van de film meer genoten dan van die andere Netflix film Outlaw King (2018) en dat is hoofdzakelijk te danken aan het betere acteerwerk, het gegeven van de jonge koning die tegen zijn zin gemanipuleerd wordt in een oorlog met Frankrijk en uiteindelijk ook de betere cameravoering. De strijd is het middelpunt van Shakespeare’s Henry V en de inspiratie voor één van de beroemdste toespraken uit de toneelgeschiedenis.
Maar de slag bij Azincourt had een ook zwarte bladzijde voor de Engelsen en dat is mijn grootste bezwaar met deze film. ***spoiler*** Tijdens de strijd hadden ze heel wat Fransen, alsook Franse edelen, gevangen genomen. Maar gezien hun beperkte aantal hadden ze de vrees dat de gevangenen zouden rebelleren en uiteindelijk opnieuw de strijd aangaan met de Engelsen. En dus besloot Henry V om de meer dan 2000 gevangen – levend te verbranden in schuren of de nek over te snijden. Dit zit niet in de film. Het is een kleine opmerking die Henry V maakt maar we krijgen nooit de impact te zien van deze beslissing, terwijl de Fransen wel worden uitgebeeld als laffe schurken die kinderen onthoofden. ***end spoiler***
© 2019 Netflix
De regisseur (een Australiër) maakt er zich hier wel heel snel van af. Het is een film die het best kan worden gezien als een metafoor voor een opkomende jonge filmster die opkomt in een cultuur die de zijne niet is in plaats van een historisch accuraat portret van Henry V. Het is een Chalamet show geworden en de ik kan mij inbeelden dat de makers hopen op horden tienermeisjes die de acteur in bloot bovenlijf willen zien paraderen. En dat is toch wel een spijtige zaak want de cast en de middelen waren aanwezig voor een drama van het niveau van een Kenneth Branagh.
De film werd geregisseerd en geschreven door David Michôd (The Rover, Animal Kingdom) met Joel Edgerton als co-scenarist. In de film zijn ook nog rollen weggelegd voor de dochter van Johnny Depp, Lily-Rose Depp, alsook voor Sean Harris en Tom Glynn-Carney. Deze 2u en 20 minuten durende film is vanaf gisteren te zien op Netflix en zou een limited bioscooprelease krijgen in oktober om zo de deur open te zetten voor eventuele Oscars, wat altijd mooi meegenomen is, maar ik vrees dat deze film een lichtgewicht is tegenover de andere kandidaten. De film zou ook een R-rating hebben gekregen omwille van één shot met een beul en een bijl maar het had evengoed PG13 kunnen zijn.
Recensie door Dave op 2 november 2019
Ik vond het een goede film, zeker naar het einde toe en het verraad die hij onderging alsook het verlies van zijn vriend. Er zat veel drama in.
Het grappige is dat Timothée met Engels accent spreekt en Robert heeft Frans accent:D