Meestal horen we hier niet veel van en denken we dat de filmsector iets is van dikbetaalde Hollywoodsterren en dure filmproducties, maar achter de glamour zit vaak hard werk. En dit niet alleen voor mensen voor de camera maar zeker voor diegene achter de camera; van regisseurs, cameracrew, make-up artiesten tot allerhande productie-assistenten. Wij hadden het een paar dagen geleden nog over Zombieland: Double Tap (2019) en de producer van deze film Gavin Polone had een paar jaar geleden al zijn boekje open gedaan over de werkcondities in de filmsector op Vulture.
Polone heeft zich altijd al afgevraagd hoe slopende die 17u-daagse productieschema’s van invloed zijn op werknemers ‘below the line’, met name de cameraploeg, make-upartiesten, assistenten, enz. – die niet dezelfde enorme salarissen ontvangen als de acteurs, schrijvers, regisseurs en producenten. De producent geeft meteen toe dat ‘producenten en acteurs in hoge mate worden gecompenseerd voor hun werk’ maar hij wilde weten hoe de werksfeer was bij de rest van deze gigantische filmproducties: “Ik besloot een aantal mensen om me heen te interviewen over hun gevoelens tijdens de uren dat ze werken en hoe dit regime hun leven beïnvloedt.”
Foto door Francois Duhamel van Christopher Nolan © The Prestige – Touchstone Pictures and Warner Bros. Pictures. All Rights Reserved
Op de site maakt hij een aantal getuigenissen openbaar van werklieden van zijn ABC tv-serie Jane By Design en daar deed de regie-assistent zijn onbegrip dat hij vaak 17 uur per dag aan de slag was en bij uitzonderingen zelfs dagen van van 27 uur. Je kan niks meer voorbereiden, je slaap is compleet ontregeld en je prestatievermogen krijgt een deuk. Maar het werkschema verlichten door een paar dagen extra in het schema te duwen is iets wat inderdaad veel geld kost maar het kosten baten plaatje wordt nooit echt op tafel gelegd.
Een make-upster, Farah Bunch, vond het werkschema voor single-camera producties echt wel hard: “Ik dacht dat mensen in derdewereldlanden zo uren werkten – een veertien uur durende dag is de norm voor de make-upafdeling. Je verdient meer geld, maar het is bloedgeld, omdat je je leven ruilt …”
Farah zei verder: “Als ik in productie ben, zie ik mijn vrienden of familie niet. De weekenden breng ik door met herstellen. Ik denk dat het ertoe heeft bijgedragen dat ik geen mensen kon ontmoeten omdat ik me niet in de wereld meng. Ik had een date met iemand in het leger en hij was in shock dat we al die uren werkten en hij was daar om levens te redden en hij zou om 16.00 uur thuis zijn: hij was in Afghanistan en zijn uren waren beter dan de mijne. Je voelt je gevangen in de uren, omdat je weet dat als je ze niet doet, iemand anders dat wel zal doen.”
En zo zijn er nog meer getuigenissen en het probleem lijkt nog niet opgelost. TV-scenariste en WGA board member Liz Alper heeft vorige week de hashtag #PayUpHollywood op Twitter gelanceerd en na het #MeToo schandaal zou deze aberratie misschien binnenkort ook aangepakt worden, want steeds meer below-the-line filmmakers laten van zich horen. De hashtag was zelfs trending met 3700 tweets per dag. Op Variety zei ze het volgende: “Je hebt geen sexy, wereldberoemde locatiemanager die kan zeggen: kijk, onze assistenten werken zich kapot en krijgen shit-lonen. Iedereen weet het maar niemand spreekt erover. Iedereen die de loonongelijkheid in Hollywood probeert op te lossen, spreekt er al jaren over en het krijgt gewoon geen gehoor, dus ik hoop dat er met deze campagne iets los komt.”
Wij hopen het ook en zullen hierover blijven berichten. Want het Europese productiesysteem zou misschien nog wel erger zijn dat het Amerikaanse systeem. Bij Europese producties heb je geen verplichting om te werken met crewleden die zijn aangesloten aan welbelpaalde film-vakbonden.
Ik heb ooit eens dienst gedaan als runner op een Franse tv-film opgenomen in België. De sfeer op de set was geweldig maar ik moest om 6u op de set zijn en dus rond 5u opstaan, en ik was pas thuis om 22u. Ik denk dat ik toen ook een onkostenvergoeding heb gekregen ipv van loon.
Dagen van 27 uur ??
Dat zijn dagen waarop je langer dan 24u werkt. Ik heb ooit nog op filmfestivals gewerkt met nachtscreenings en daar heb ik ook een paar keer een +24u dag gehad.