Hier is een romantische-komedie-actie film die we hier nog niet hebben besproken, met twee acteurs die niet van de minste zijn. In Kiss, Kiss, Bang, Bang (2005) is Robert Downey Jr. – in zijn pre-Iron Man fase – al heel imposant en Val Kilmer zet hier waarschijnlijk één van zijn betere rollen neer uit zijn gehele carrière.
Korte inhoud: Wanneer kruimeldief Harry Lockhart (Robert Downey jr.) op de vlucht slaat na een mislukte overval, loopt hij per ongeluk bij een casting voor een misdaadfilm naar binnen. Zo wordt hij meegenomen naar Hollywood voor een echte screentest en wordt daar door zijn producer voorgesteld als het nieuwste ‘snoepje van de maand’. Ter voorbereiding op de screentest moet Harry meelopen met privé-detective Perry van Shrike (Val Kilmer), door de meesten Gay Perry genoemd vanwege zijn homoseksuele geaardheid. Als crimineel die zich voordoet als acteur die zich voordoet als detective komt Harry in contact met Harmony Faith Lane (Michelle Monaghan). Via deze weinig succesvolle actrice raken Harry en Gay Perry betrokken bij een moordzaak die hun eigen levens wel eens in gevaar zou kunnen brengen.
Deze film is het regiedebuut van Shane Black, de schrijver van de Lethal Weapon (1987) en co-scenarist van Last Action Hero (1993) en The Last Boy Scout (1991). Black had ook een scenario geschreven voor Lethal Weapon 2 (1989) maar dit bleek veel te donker te zijn voor Richard Donner (regisseur) en Joel Silver (producent). Martin Riggs (de rol van Mel Gibson) stierf op het einde van de film en daarmee zouden verdere sequels onmogelijk zijn en had je geen happy ending meer. Black hield niet zo van sequels en hield de Lethal Weapon-saga voor bekeken. Shane vind ik één van de betere scenarioschrijvers, maar als regisseur heeft hij tot nu toe nog niet echt veel potten gebroken, en ook zijn laatste film The Predator (2018) was echt wel een flop op alle gebied. Het hielp ook niet dat hij in tijden van post #MeToo een rol had gegeven aan een veroordeelde pedofiel, iets waarvoor hij tot op de dag van vandaag nog steeds zijn spijt betuigt.
De eerste act van deze film heeft eigenlijk alles wat een film moet hebben. Het is beladen met actie, mysterie en zelfs een hilarische voice-over die echt wel de muur breekt tussen de film en het publiek. Gaandeweg in de 2de act werd de plot verwarrend, de acties van de protagonisten werden onlogisch en de voice-over verloor slagkracht. De fun was er een beetje af. Dit was een enorm probleem, totdat bij de 3de act plotseling de losse eindjes aan elkaar werden geknoopt en de voice-over terugkeerde. Het is geen slechte film maar het middengedeelte had misschien nood aan een nieuwe rewrite.
Shane heeft onmiskenbaar talent als scenarioschrijver, weet hoe hij humor in een film moet steken, maar op vlak van het uitwerken van de plot is niet altijd even doeltreffend. Desondanks heeft Black een flitsende detectivedrama bedacht, een nachtelijke en half grappige versie van Chinatown (1974) met een hele resem schertsende en keiharde detectiveclichés. En ja, het is allemaal wel een beetje amoreel, zeker met de verheerlijking van vuurwapens. Maar dit is misschien net ook het meest leuke aan Kiss Kiss, Bang Bang en dat is om gelukkige, glimlachende mensen te zien die op elkaar schieten.
vond de stijl van humor een stuk beter dan in pakweg lethal weapon en toch kon het voor mij de verwachtingen niet inlossen. We hadden hier een nogal onduidelijke plot en de manier van vertellen vanaf het begin werkte wat op mijn zenuwen.
Is het eerste wat ik van de film hoor. Thanks voor de tip.