Anno 1800, een idealistische Victoriaanse stadsbouw simulatie

Anno 1800 is ondertussen al het 7de game in de Anno serie en neemt een stap terug in het tijdperk van de industriële revolutie van de 19de eeuw, na hun meer futuristische expansies met Anno 2070 en Anno 2205. Het spel verdiept zich opnieuw in de traditionele stadsbouw- en oceaangevechtsmechanica uit de vorige edities, maar introduceert het nieuwe aspecten van het spel, zoals toerisme, ‘blauwdruk’, en de effecten van industrialisatie-invloeden op eilandbewoners. Het is dus ook een beetje iets van een geschiedenisles, ook al is deze een beetje idealistisch opgevat.

Net als andere simulatie-games als Civilization of Sim City is Anno 1800 een spel waarbij je een stad moet bouwen en een doordachte strategie moet uitbouwen voor een efficiënte verdeling van diensten en goederen, alsook de bescherming tegen natuurrampen, ziektes of rivaliserende volkeren of plunderende piraten. En deze keer snuiven we de sfeer op in het koloniale tijdperk, met zijn Victoriaanse architectuur en de vervuilende fabriek als economische motor. Je hebt de optie om alles zelf te gaan verkennen in een Sandbox mode of je kan kiezen voor een welbepaalde missie of het zelfs online opnemen tegen andere spelers.

Je begint als settler in de Oude Wereld, waar de behoeften van de burgers, arbeiders en ambachtslieden centraal staan ​​in het beheer van productie- en toeleveringsketens. Maar via ontdekkingsreizen gan je al snel een parallelle Nieuwe Wereld open en via kolonialisme producten zal produceren die arbeiders in de Oude Wereld willen kopen, zoals bananen of zelfs goud. Anders dan bij Anno 1701, heeft het spel nu een blauwdruk-functie die de speler helpt bij het plannen van de stad – ook al ontging mij toch wel wat het nut van die functie gezien je nog steeds wel beschikt over de optie om een gebouw te verplaatsen.

Net als Anno 2205 biedt de game multiplayer-gameplay, maar in tegenstelling tot zijn voorganger zijn gevechts- en stadsbouwsessies niet gescheiden. Anno 1800 integreert in een klassieke stad-gebouwde game willekeurig gegenereerde kaarten en handelsroutes, met AI tegenstanders die voortbouwen op dezelfde kaart als de speler. De kunst zal er in bestaan – zoals dat meestal wel het geval is – om de ideale balans te vinden tussen economische expansie en leefbaarheid. Zet teveel fabrieken en je creëert pollutie die dan weer de aantrekkelijkheid van je gebied zal aantasten, en een negatieve invloed zal spelen op je bevolking of de toeristen.

De troef van het spel is dat Ubisoft heel veel energie heeft gestoken in de visuele ontwikkeling van de huizen en de bewoners, alsook van het leven in die periode. We kunnen inzoomen op Victoriaanse huizen in ontwikkeling of wegen bouwen in een jungle over rivieren en kuststroken. En het is wel degelijk een uitdaging om je stad uit te bouwen en rekening te houden met je balans. Welk product ga je verhandelen in welk gebied, wat voor elk product heb je een serie aan gebouwen nodig, en dat vereist ook specifieke werknemers (boeren, fabriekswerkers, artisanen, ingenieurs of investeerders). Indien je bier wil maken heb je granen nodig, maar ook hop, en uiteraard een molen op alles te vermalen, alsook een distilleerderij. En het wordt nog ingewikkelder wanneer je eilanden hebt die bijvoorbeeld niet de geschikte gerond hebben om graan te telen maar wel hop. En zo kan je beginnen op bepaalde stoffen te gaan invoeren via een charter van andere eilanden waarvan je eigenaar bent of van rivaliserende players die een handel met je willen drijven.

© Ubisoft

En dan heb je nog de verrijking van je stad met scholen, kerken, musea of zelfs een zoo waar je via ontdekkingsreizen bepaalde dieren kan vinden om in die zoo te steken. Ja, dit is het soort spel waar je uren mee kan verslijten. Grappig is dat je af en toe de narrator hoort zeggen:” Je hebt nu al 2 uur gespeeld, neem eens een kop koffie.”

Je waant je als speler in de 19de eeuw, maar het is er ene waar kolonialisme vanuit een positieve kant wordt bekeken. Je zal er dus geen slavenhandel aantreffen, ook al was dit één van de belangrijke wendingen in de geschiedenis. Het uitdrijven of uitroeien van inheemse bevolkingen of nog de bevolking onderwerpen aan religie via missionarissen zit er niet in. Het moet ontspannend blijven, en dat is misschien wel een kanttekening op deze Anno 1800.

Een tweede puntje van kritiek is dat ‘werkeloosheid’ geen impact heeft op de gezondheid van de mensen. Je kan honderden surplus werknemers hebben in een stad, en dat zal geen enkel effect hebben zodoende ja maar voorziet aan voldoende voeding en je balans niet in het rood gaat. Anderzijds kan je het spel zo ingewikkeld maken dat het niet meer fijn is om het te spelen, want hier is het de bedoeling dat je niet één of twee steden uitbouwt, maar verschillende in de oude én nieuwe wereld. Ik had misschien wel meer een probleem met het ontbreken van een overzicht van mijn financiële balans. Vaak had ik geen idee van waar het geld precies kwam. Aan hoeveel wordt mijn bier verkocht? Wat zijn mijn grootste inkomstenbronnen?

Kortom, Anno 1800 is een geraffineerde stadsbouw simulatie met een verrassend aantrekkelijke benadering van logistieke optimalisatie, een mooie esthetiek en een tijdverslindend ritme. En hiermee kan je wel een aantal historische anachronismen door de vingers zien. De game is trouwens een voltreffer bij het publiek en één van de meest succesvolle games in zijn genre.