The Cloverfield Paradox (2018) is de derde film van de experimenterende J.J. Abrams, ook al was hij alleen maar producer en had hij geen inbreng in zowel de realisatie van de film of zelfs nog maar het script. Het is ook de zwakste film van de drie, ook al leek de premisse wel veelbelovend.
Korte inhoud: Een groep astronauten, werkzaam in een ruimtestation, doet een schokkende ontdekking die alles wat ze denken te weten op zijn kop zet. Na een uitvoering van een wetenschappelijk experiment verdwijnt de Aarde. Wanneer er bovendien een ruimteveer verschijnt, moeten de astronauten vechten om te overleven.
De eerste Cloverfield (2008) was een found footage rollercoaster met een verrassend monsterachtig einde. De tweede film, 10 Cloverfield Lane (2016) was meer iets van een drama met een geweldig script en sterkte vertolkingen. Deze derde film heeft echt een flutscenario – geschreven door Oren Uziel – en de acteurs lopen erin verloren. Eerst hebben we een veel te lange intro, gevolgd door wat sci-fi, om dan uiteindelijk te belanden in The Addams Family en toestanden die compleet niet logisch zijn zoals zwaartekracht in de ruimte.
Ook de regisseur Julius Onah weet niet hoe hij hiermee een goede film kan afleveren. De man heeft heel wat kortfilms gemaakt en één langspeelfilm, The Girl is in Trouble (2015) die rechtstreeks op DVD afgevoerd werd. Hij heeft ook moeite met zijn acteurs te coachen want deze staan eigenlijk constant te roepen tegen mekaar. Om zot van te worden. En nochtans was er wel wat talent te bespeuren in de cast: Gugu Mbatha-Raw, David Oyelowo, Daniel Brühl, John Ortiz, Chris O’Dowd, Ziyi Zhang en Elizabeth Debicki.
Het verhaal begint sterk, maar ontaardt snel in een cocktail van clichés, referenties naar andere films tot zelfs een lichte vorm van plagiaat van andere en veel betere films. De personages zijn ook zo afstandelijk dat je er nooit echt in slaagt met hen een band op te bouwen. Als kijker zitten we dan ook snel te wachten op die monster-twist, en wanneer het gebeurt is het zwaar teleurstellend. Toch zou dit niet de laatste Cloverfield film kunnen worden want de film zet de deur open voor nog meer verhalen, net omwille van het feit dat het concept verschillende universums introduceert en tevens hint vanwaar de monsters kunnen komen.
© Universal Belgium
Was er niks positiefs? De cinematografie van Dan Mindel is geweldig, nooit te licht en nooit te duister. En hoewel er een paar zeer waanzinnige scènes zijn waarbij de camera op een hectische manier rondspringt, lijkt alles wel te werken in zijn geheel. De muziek helpt met deze momenten, maar er zijn een paar andere scènes waarin het wankelt en niet meteen aansluit op de actie.
Op 13 februari 2019 komt The Cloverfield Paradox uit op DVD en Blu-ray, zonder audio-commentaar van de regisseur maar wel wat making of filmpjes.
Beoordeling: 2 / 5
Recensie door Dave op 10 februari 2019
Ik hou van science-fiction en Cloverfield vond ik een goeie film. Ik keek dan ook uit naar deze prent. Het feit dat hij gelijk op Netflix komt en niet eerst in de bioscoop had mij al kunnen waarschuwen. Deze Cloverfield Paradox kon mij geen moment boeien. De effecten vielen wel mee, maar het verhaal is matig en de karakters zijn belabberd uitgewerkt.
Zware tegenvaller dit.
Hebben die film eigenlijk iets met elkaar te maken?