Niet om de feestvreugde van het eindejaar geheel om zeep te helpen, maar deze top 10 lijst moest al enige tijd on-line komen. Iedereen heeft wel eens een film gezien waarvan de maaginhoud spontaan tot aan de lippen komt, maar wat zijn volgens ons de tien meest weerzinwekkende films uit de filmgeschiedenis. Normaal had The House That Jack Built (2018) hier een plaats moeten krijgen, maar in alle eerlijkheid kan deze film alsnog niemand uit deze lijst onttronen.
De selectie was niet eenvoudig gezien er een stortvloed van exploitation en gore films zijn die in aanmerking komen. Maar deze 10 hebben ook wel een zekere notoriteit en zijn dus geen amateurfilms of obscure en ordinaire B-films die het vermelden nauwelijks waard zijn. Deze Top 10 bestaat stuk voor stuk uit films die we niet snel zullen vergeten en die we misschien wel liever NIET hadden gezien, en kan niet verward worden met degelijke horrorfilms waarvan onze All Time Top 10 Horror Movies al een tijdje on-line staat.
10. The Human Centipide II (2011) Tom Six
In de eerste film zagen we een gekke wetenschapper die een trio van toeristen ontvoert en verminkt om van hen een nieuwe “huisdier” te maken, met name een menselijke duizendpoot, en dit door hun mond te verbinden met elkaars rectum. Alleen het plot was al voldoende om de neus op te halen, maar het is eveneens een film die iedereen gezien wil hebben, al was het maar om zichzelf te testen in hoeverre we bestand zijn tegen dergelijke gruwel. De Hollandse cineast Tom Six haalde waarschijnlijk zijn inspiratie eerder bij de Saw films dan bij Cronenbergs Naked Lunch (1991), maar het resultaat is in ieder geval iets wat je nog nooit eerder hebt moeten aanschouwen. Met The Human Centipide II ging hij zelfs nog een stapje verder met een langere sliert en een sterk laxeermiddel. Maar uiteindelijk staat hij nog laag in deze lijst omdat het allemaal qua gore-gehalte nog meevalt. Het is bij momenten zelfs iets Monty Python achtig.
9. Cannibal Holocaust (1980) Ruggero Deodato
Dat Cannibal Holocaust gezien wordt als een cultfilm is te begrijpen, zeker gezien zijn jarenlange verbanning uit heel wat landen. Maar ook omdat het de eerste found footage film is die indruk heeft gemaakt en heel wat navolgers kende in komende jaren met films als The Blair Witch Project (1999) , [Rec] (2012) en V/H/S (2012) . Een professor aan de universiteit van New York komt terug van een reddingsoperatie in het Amazone regenwoud met filmbeelden die gedraaid werden door een vermist team van documentairemakers die een film aan het maken waren over lokale kannibaal stammen. Cannibal Holocaust is zeker onaangenaam, ongemakkelijk, zelfs gênant om naar te kijken, maar tevens compromisloos trouw aan het genre, en niet zonder enige intellectuele benadering.
8. Martyrs (2008) Pascal Laugier
De wraak van een jonge vrouw tegen de mensen die haar ontvoerd en gefolterd hebben als kind leidt haar en een vriendin, die ook een slachtoffer werd van kindermisbruik, op een angstaanjagende reis naar de onderbuik van de hel. Martyrs is zeker niet voor gevoelige kijkers. Het daagt het publiek uit om vreselijke gruweldaden te verduren en getuige te zijn van wat een mens in staat is om te doen aan anderen. Een hallucinant portret van degradatie en manipulatie, die het fenomeen van torture porn weer actueel maakte en Eli Roth op ideeën bracht.
7. Grotesque (2009) Kôji Shiraishi
Deze Japanse horrorprent Grotesque (Gurotesuku) heeft eigenlijk niet veel van een verhaal, maar is een oefening in gore zoals je nog nooit eerder hebt kunnen aanschouwen. Een geflipte dokter ontvoert een jong verliefd koppeltje en leeft er zich volledig op uit met kettingzagen en messen. Niet alleen is het walgelijk om naar te kijken, maar de vernedering die deze twee mensen doormaken is wat in ons hoofd blijft steken lag nadat we de film gezien hebben. Hier is in ieder geval geen gebrek aan emmers bloed vermengd met vlees en ingewanden, en als je op het einde van de rit niet spontaan moet kokhalzen dan heb je waarschijnlijk behoorlijk veel weggekeken. Een meer gepaste titel voor deze prent kon je in ieder geval niet bedenken.
6. Ichi the Killer (2001) Takashi Miike
Ook al uit Japan vond ik deze Ichi the Killer (Koroshiya 1) toch stukken beter dan Grotesque, al was het maar dat het veel beter werd geregisseerd door het genie achter de uitstekende horrorprent Audition (1999). Wanneer een gangsterbaas wordt vermoord, krijgt diens sadistische rechterhand Kakihara opdracht de dader op te sporen. Door getuigen aan vreselijke martelingen te onderwerpen, ontdekt Kakihara dat zijn baas werd vermoord door Ichi, een geheimzinnige jongeman die zijn tegenstanders met vlijmscherpe messen aan reepjes snijdt. Een pijnlijke film die je moet gezien hebben.
5. A l’Intérieur (2007) Alexandre Bustillo & Julien Maury
Vier maanden na de dood van haar man, wordt een zwangere vrouw de stuipen op het lijf gejaagd door een vreemde vrouw die haar ongeboren baby wil. Het plot van A l’Intérieur lijkt in ieder geval minder gory dan de film in kwestie. Maar de filmmakers hebben zich niet veel aangetrokken van mogelijke censuur en gingen voluit voor de mensonterende gruwel en actrice Béatrice Dalle zet hier een wel uitzonderlijk gemene rol neer. Ook de regisseur heeft puik werk geleverd met een geslaagde mix van gore, zwarte humor en vlijmscherpe suspens. In vergelijking met deze prent is Suspiria (1977) van Dario Argento een aangename komedie.
4. Salo (1975) Pier Paolo Pasolini
Niet Caligula (1979) van softcore porno regisseur Tinto Brass maar wel Salo (The 120 Days of Sodom) van Pier Paolo Pasolini is de betere Italiaanse gruwel ooit gemaakt. In 1944 in een nazi-gecontroleerd gebied van Italië ronselen vier fascistische libertijnen 16 jongeren op en onderwerpen hen aan 120 dagen van lichamelijke, geestelijke en seksuele marteling. Een portret die de gruwel van de 20ste eeuw op zijn manier blootlegt en ons misselijk maakt. Pasolini illustreert met deze film zijn overtuiging dat de maatschappij mensen dwingt om zich te conformeren, dat de slachtoffers zich tegenover elkaar keren en wij bestempeld worden als ordinaire medeplichtige voyeurs.
3. Taxidermia (2005) György Pálfi
Een film waar ik zelf misselijk van werd is deze Hongaarse Taxidermia. Je zou denken dat landen waar het fascisme hoogdagen kende (Italië, Japan, Hongarije, Servië) met uitzondering van Duitsland, geen moeite hebben om de meest groteske films te maken. Het vertelt het verhaal van 3 generaties van mensen; zwaarlijvige snelheid eters, een balsemer van gigantische katten, en een man die vuur uit zijn penis schiet. Persoonlijk vind ik het body horror tot de meest walgelijke gore films, en deze prent spant echt wel de kroon. Zwarte humor is zelden zo zwart geweest. En in tegenstelling tot het torture porn genre liggen de cinematografische ambities iets hoger. Dit hebben gezegd bekijk je deze prent liever niet met een volle maag.
2. Irréversible (2002) Gaspar Noé
Na een woordenwisseling met haar vriend (Vincent Cassel) beslist een jonge vrouw (Monica Bellucci) het feestje vroegtijdig te verlaten. Op haar weg huiswaarts aangerand door een pooier die de vrouw brutaal verkracht en haar achtereenvolgens in een verminkende coma slaat. Wanneer de vriend het nieuws te weten komt is hij in alle staten en wil kost wat kost die pooier vinden in de onderbuik van het Parijse nachtleven. Irréversible is niet alleen ondraaglijk omwille van zijn compromisloos brutaal geweld, maar ook omwille van zijn cinematografische kwaliteiten. De film werd gemonteerd van achteren naar voor alsof alles in één take (lang uitgerekte plan-de-sequence) werd opgenomen met een misselijke geluidsband. Het knappe regie- en acteur werkt zorgt ervoor dat deze prent het niveau van de doorsnee Death Wish film ver overstijgt, ook al is het verre van een film die je een tweede keer wil ondergaan.
1. A Serbian Film (2010) Srdjan Spasojevic
Maar het meest misselijke in zijn soort is toch wel A Serbian Film die geen enkel taboe omzeilt en voluit gaat voor het mensonterende, brutale geweld. Een ex-pornoster in geldnood gaat akkoord om deel te nemen aan een “artistieke film” om zo een breuk te maken met zijn vorige leven, alleen om te ontdekken dat hij is opgeroepen om deel te nemen aan een walgelijke snuff film. Het hoofdpersonage wordt in een maelstrom van ongelooflijke wreedheid en chaos getrokken met een regisseur die voor niets zou wijken om zijn visie te voltooien. Om te ontsnappen aan deze filmische hel moet hij alles opofferen, zijn trots, zijn moraal, zijn geestelijke gezondheid, en misschien zelfs zijn eigen leven. Een testament van een brutale geschiedenis het land te verduren kreeg, maar de film is zo ondragelijk grafisch dat de intentie van de film aan velen verloren zal gaan. Maar het meest gedurfde aspect is misschien wel het zielsonderzoek die elke toeschouwer zal moeten ondergaan na het zien van deze prent.
***Related Posts***
07/07/2008: Top 10 Best Monster Movies
24/09/2007: Top 10 Killer Babes
05/04/2007: Top 10 Best Torture Scenes
27/08/2006: Top 10 Best Snakes in Movies
11/10/2005: All Time Top 10 Horror Movies
30/09/2005: Top 50 Movie Villains
The Last House on the Left, de originele film, heb ik een tijd geleden gezien en die is mij toch ook lang bijgebleven, maar nog dan Human Centipede, ook al ben ik niet zeker of ik nu de eerste of de tweede heb gezien.
Niet aan mij besteed. Ik probeer sowieso al films als Saw te mijden.
Centipede 2 is wel iets gortiger dan het eerste deel. Deel 3 is dan weer belachelijk.
Ik kijk zo uit naar The House That Jack Built. Trailer was al zo fascinerend!