Het is er dan uiteindelijk toch van gekomen. Nadat Mel Gibson interesse vertoonde in 2004 en nadien Frank Darabont in 2009 al wou beginnen casten heeft het geduurd tot 2018 alvorens HBO uiteindelijk Fahrenheit 451 (2018) in productie bracht, de remake op de François Truffaut film uit 1966, gebaseerd op de roman van Ray Bradbury. Spijtig genoeg is het maar een triestige bedoening.
Korte inhoud: ‘Fahrenheit 451’ speelt zich af in de toekomst waarin een totalitaire regering een eenheid heeft opgericht die de geschiedenis probeert te wissen door het opruimen van de laatste resten literatuur, uitgevoerd door een paramilitaire brandweer. In deze angstaanjagende en zorgeloze toekomst begint een jonge man, Guy Montag (Michael B. Jordan), wiens taak het is om alle boeken te verbranden, zijn daden in twijfel te trekken nadat hij de jonge vrouw Clarisse McClellan (Sofia Boutella) ontmoet. Haar tussenkomt zorgt ervoor dat hij zich stilaan begint te rebelleren tegen de maatschappij en de strijd aan te gaan met zijn mentor Beatty (Michael Shannon) om zo zijn menselijkheid terug te winnen.
De regie was in handen van een independent regisseur genaamd Ramin Bahrani die nooit echt het vuur kon aanwakkeren en er een steriele bedoening van heeft gemaakt. Hij situeert het verhaal in een tijd waarin interactieve besturingssystemen en beeldschermen allesbepalend zijn. We zien overal schermen in beeld komen met nieuwsupdates en social media-berichten. Een boodschap die regelmatig op gebouwen vertoond wordt is: “Happiness is Truth”, waarop live beelden van boekenverbrandingen worden getoond. Het autoritaire regime bepaalt alles en onderdrukken zelfs herinneringen via drogerende oogdruppels.
Waar gaat het Bradbury’s boek eigenlijk over? Aanvankelijk beweerde hij dat zijn roman ging over het onderdrukken van afwijkende ideeën. Later zei hij dat Fahrenheit 451 een waarschuwing was over de dreiging van massamedia die de belangstelling voor literatuur zou gaan verminderen en zou leiden tot een hedonistische en analfabete samenleving. In de loop van de jaren zijn ook verschillende interpretaties ontstaan rond censuur, politieke correctheid, sociale media, sociale rechtvaardigheid en de kracht van het denken. Ik zou zeggen, het boek is nog steeds ultra actueel, zeker met de recente beeldenstormen, censuur op universiteiten en vervolgingen voor vrije meningsuitingen.
En deze HBO adaptatie probeert wel om heel wat mogelijke interpretaties een plaats te geven in het verhaal zonder verwarring te scheppen of tegenstrijdig te worden. Alles is aan mekaar geplakt tot iets wat aanvoelt als een soort plakboek van onze huidige samenleving. Social Justice Warriors die beledigend materiaal afwijzen, onze verkorte aandacht die elk debat of discussie verzwakken, of nog de verschrompeling van ons redeneringsvermogen en algemene intelligentie. Maar met een duurtijd van 100 minuten heeft Bahrani niet meteen voldoende tijd om echt diep in de materie te graven. De reis die het hoofdpersonage ook doorneemt van brandweerman naar een opstandige revolutionair, voelt behoorlijk overhaast. Jordan is wel een uitstekende casting, maar hij krijgt onvoldoende tijd om zijn karakter meer in te vullen. Zo zijn de flashbacks en de relatie met Clarisse echt wel iets te kort.
© 2018 HBO
Shannon’s gedesillusioneerde Fire Chief Beatty motiveert zijn mannen met de oproep: “burn for America again”, een duidelijke verwijzing van de campagneslogan van Trump. In een tijd waarin de pers regelmatig wordt aangevallen en de president vaak openlijk debatteert over het intrekken van de toegang van bepaalde journalisten onder het mom van “fake news”, is Fahrenheit 451 zeker relevant. Al bij al is Fahrenheit 451 een uitdagend prent die veel goede bedoelingen had, maar tekort schiet op vlak van uitwerking. De omvang van het oeuvre schreeuwt naar meer diepgang en een betere uitwerking.
Het script van Amir Naderi mist ook intrige en ondanks de leuke cast blijf je toch op je honger zitten. De film ziet er geweldig uit, en de wereld die Bahrani heeft gebouwd is gedetailleerde. Maar het is een uitdaging om de film enigszins te vatten, zeker met zijn cryptische slotscène. Ironisch genoeg, belichaamt de oppervlakkigheid van deze film misschien wat Bradbury probeerde te zeggen; dat televisie en film slechts tweedimensionale vormen van entertainment zijn in vergelijking met de complexiteit, de rijkdom en het vragende karakter van boeken. Een punt die ik absoluut niet deel. Maar deze adaptatie is niet meteen een overtuigend tegenargument waar ik op had gehoopt. De film is te zien via HBO en hopelijk binnenkort op DVD en Blu-ray.
Beoordeling: 2.5 / 5
Recensie door Natalie op 6 augustus 2018