Binnen 10 dagen ligt de Blu-ray van Tomb Raider (2018) in de winkelrekken, dus is dit misschien de gelegenheid om nog even terug te blikken op die vorige editie met Angelina Jolie. Lara Croft: Tomb Raider (2001) werd toen geregisseerd door Simon West, een actie-regisseur die tegenwoordig spijtig genoeg enkel maar waardeloze films maakt.
Korte inhoud: Lara Croft (Angelina Jolie), afkomstig uit een rijk milieu, reist de hele wereld af op zoek naar zeldzame objecten. Haar nieuwste doel zijn de twee helften van een antiek object die de eigenaar ervan ultieme macht geeft. Om het te vinden moet ze eerst een machtig en gevaarlijk geheime genootschap verslaan.
Ja, dit was een film gemaakt voor de gamers, ook al moet het waarschijnlijk de Mario Bros gamers geweest zijn en niet de The Last of Us liefhebbers, want het niveau van deze prent lag toch wel wat laag. Angelina Jolie is echter wel geknipt voor de rol en zelfs een pak beter dan Alicia Vikander, maar wat doe je hiermee als het script van Patrick Massett en John Zinman op de ballen trekt. West probeert dan maar in te zetten op de rondingen van zijn hoofdactrice en laat haar elke 20 minuten strippen, maar wat koop je daarmee? Op narratief vlak begint de film zelfs zonder een degelijke introductie van het hoofdpersonage, en gaat er van uit dat iedereen wel de game kent.
Elke seconde van dit verhaal was saai en ze hebben van deze heldin een avontuurlijke bimbo gemaakt in plaats van een intelligente vrouwelijke Indiana Jones. Zelfs de cast was een grote teleurstelling. Jolie is een goede actrice, dat heeft ze al geregeld bewezen, maar deze rol bood haar niet meteen de mogelijkheid om ook maar de minste emotie op te roepen. Ze had evengoed vervangen kunnen worden door Megan Fox want naast uit de kleren gaan en mooi zijn was er geen vereiste om acteerwerk te verrichten. Acteurs Daniel Craig, Jon Joight en Noah Taylor liepen klaarblijkelijk ook maar mee voor de paycheque.
Werkt deze prent als een actiefilm? Neen, zelfs dat niet. De bewegingen die ze maakt en de actiesequenties die eruit voortvloeien lijken net iets teveel op ballet dan op iets wat je in een Die Hard (1988) film zou aantreffen. De gevechten hebben geen impact en er is niets memorabel aan. Datgene wat de Tomb Raider games zo aantrekkelijk maakten zijn de coole valstrikken, de achtervolgingen en de enigma’s. Hier heb je niks van ditalles.
Lara Croft: Tomb Raider is gewoon geen goede film. De focus ligt teveel op de anatomie van de actrice dan de sterkte van de plot, de kinetiek van de actie-sequenties of nog de diepgang van de karakters. Het enige leuke was misschien het robotgevecht aan het begin van de film, maar voor de rest kan je alles gewoon doorspoelen.
Beoordeling: 1 / 5
Recensie door Dave op 8 juli 2018