Train to Busan krijgt Amerikaanse remake en virtual reality versie

Een van de betere zombiefilms ooit gemaakt is de Zuid-Koreaanse Train to Busan (2016) (Busanhaeng ) van Sang-ho Yeon. Nu blijkt dat deze claustrofobische film een deal heeft gesloten met Vividthree Productions om hiervan een virtual reality film te maken. Wow!

Korte inhoud: Seok-woo (Yoo Gong) en zijn dochter Soo-An (Su-an Kim) stappen aan boord van de KTX, een hogesnelheidstrein die hen van Seoel naar Busan zal brengen. Precies op het moment van vertrek wordt het station overspoeld door zombies. Terwijl de trein richting Busan rijdt, moeten de passagiers vechten om te overleven.

De film werd overladen met hyperbolen en complimenten in Azië. In Zuid-Korea haalde de film zelfs een slordige 80 miljoen dollar op en was in het land de meest succesvolle film in 2016. Om een voorbeeld te geven, dat ander blockbuster kanon Spider-Man: Homecoming (2017) bracht ginder 51 miljoen dollar op. Van deze film werd tevens een geanimeerde prequel gemaakt, en er zijn nu al plannen voor een Amerikaanse remake van Train to Busan.

Ik weet niet hoeveel zombiefilms en series er gemaakt zijn, maar de tel is nog nauwelijks bij te houden. De populariteit van zombies is op zijn zachtst gezegd behoorlijk indrukwekkend, en een serie als The Walking Dead heeft dat nog sterker gemaakt. Uiteraard zijn er heel wat zombiefilms van de hond zijn kloten, maar het loont echt de moeite deze film te bekijken alvorens te wachten op de mogelijke Amerikaanse remake. Deze zombie-prent verlaagt zich niet zomaar tot het recycleren van wat vooraf ging, kenmerkt zich niet door zijn stuitende banaliteit en is niet doortrokken van clichés.

Het is opwindende zombie cinema die je moet gezien hebben met sterke karakterontwikkeling, een ijzersterk script met een politiek-sociale onderlaag en een onafgebroken ritme die net zoals een Mad Max: Fury Road (2015) de adrenaline voor geen seconde laat zakken. En dat kon ook moeilijk want 80% van de film speelt zich af in een hoge snelheidstrein en er wordt niet afgeremd. Enkel de laatste 10 minuten van de film vervalt het wat in melo-dramatiek, ook al doet het niets af aan de algemene ervaring. Vergelijk dat maar eens met dat afkooksel The Commuter (2018). Ik kijk nu al uit om deze prent nog eens te ervaren met een virtuele realiteitsbril.