De horrorprent The Bye Bye Man (2017) werd door de critici redelijk unaniem de grond ingeboord. Op Imdb scoort de film 4.3 op 10 en bij Rotten Tomatoes is het al niet veel beter met 24%. The Bye Bye Man moet het inderdaad niet hebben van zijn originaliteit en Oscarwaardige acteerprestaties, maar toch vond ik het een behoorlijke horrorpoging die nergens verveelt. En de film heeft zijn budget van 7 miljoen keurig weten verdriedubbelen.
Korte inhoud: Elliot (Douglas Smith), John (Lucien Laviscount) en Sasha (Cressida Bonas) zijn drie studenten die het wonen op de universiteitscampus wel gezien hebben. Ze besluiten samen een groot huis te huren buiten de campus. Het huis staat al enkele jaren leeg en dus hebben de jongelingen nog wat werk eer ze in hun nieuwe woonst kunnen trekken. Tijdens een speurtocht ontdekt John in de kelder een aantal meubels. Daarbij ook een nachttafeltje waarin Elliot de zin “Don’t say it, don’t think it.” herhaaldelijk aantreft.
Na hun housewarmingfeestje blijven het koppel Elliot en Sasha met John en zijn nieuwe vriendin Kim (Jenna Kanell) napraten in de keuken. Kim is een medium en wordt door de jongens uitgedaagd om een séance te houden. Wat aanvankelijk nogal lacherig begint, wordt plots bittere ernst wanneer Kim een aanwezigheid in het huis ontwaart.
De dagen erop beginnen de jongeren te hallucineren, krijgen ze nachtmerries en zien ze hun angsten voor hun ogen gebeuren wanneer ze zich in een soort trance bevinden. Zo ziet Elliot dat John en Sasha met elkaar aanpappen of wordt Sasha plots erg ziek. Elliot besluit op onderzoek te gaan en duikt de bibliotheek in om meer informatie te zoeken over The Bye Bye Man, de geest die hen in de ban houdt.
Origineel kan je The Bye Bye Man moeilijk noemen. Afgelegen bezeten huizen, jongeren die gekweld worden door onverklaarbare gebeurtenissen en nachtmerries en zelfs plotse onverwachte sterfgevallen, we hebben het allemaal al wel eens zien passeren. Regisseur Stacey Title kleurt netjes binnen de genreconventies met piepende deuren, plotse flikkerende lichten en creepy geluiden achter het behang.
Toch gaat The Bye Bye Man goed van start wanneer we in 1966 een man volgen die schijnbaar uit het niets zijn gezin en buren vermoord terwijl hij steeds “don’t say it, don’t think it” prevelt. Over de motieven van de man of waarnaar de zin verwijst, leren we op dat moment niets en de film gaat daarna verder in het heden. Het is een openingsscène die interesse wekt in wat er concreet aan de hand is.
Dat was helaas het beste moment van het scenario van Jonathan Penner die zich baseerde op het verhaal ‘The Bridge to Body Island’ van Robert Damon Schneck. Nochtans kan Penner wel enkele adelbrieven voorleggen. Ooit was hij samen met zijn vrouw en regisseur Stacey Title genomineerd voor een Oscar voor hun kortfilm Down on the Waterfront en in het horrorgenre was Penner co-auteur van het boek Horror Cinema waarin de verschillende stromingen in het genre onderzocht worden. Helaas heeft Penner vooral de clichés in het genre gebruikt voor zijn scenario van The Bye Bye Man en leidt het verzamelen van elementen uit andere horrorfilms helaas niet tot een samenhangend verhaal.
© 2017 Remain in Light
Over de acteerprestaties kunnen we redelijk kort zijn. De acteurs zullen niet met prijzen gaan lopen voor hun vertolkingen. De jonge acteurs spelen niet echt de pannen van het dak, maar komen er wegens hun prille carrière nog wel mee weg. Vreemder is wat ervaren rotten als Carrie-Ann Moss, Michael Trucco en zowaar Faye Dunaway in deze b-horrorfilm gezien hebben. Hun rol is namelijk heel erg dun en lijkt vooral geschreven om wat bekende namen op de poster te proppen.
Zolang The Bye Bye Man zich nog in de schaduwen beweegt en niet frontaal in beeld komt, is zijn gelijknamige film best te genieten. Wanneer de creep uit de film echter in het licht treedt en het mysterie zo wegvalt, valt dit serieus tegen. The Bye Bye Man ziet er helemaal niet eng uit en zijn hond moet zowat een van de slechtste cgi-creaties van het jaar zijn (waarom de man met een hond rondloopt, wordt overigens ook helemaal niet uitgelegd). Nochtans wordt The Bye Bye Man vertolkt door Doug Jones een acteur met heel wat ervaring in het spelen van creepy figuren (zie o.a. Pan’s Labyrinth, Crimson Peak of Ouija: Origin of Evil).
Kortom, The Bye Bye Man is geen hoogvlieger, maar wie houdt van b-horrorfilms (en hier pleit ik mezelf schuldig), kan toch wel van deze film genieten. De blu-ray van The Bye Bye Man is inmiddels uit. Hierop staan geen extra’s, maar dat is bij deze film niet zo’n gemis.
Beoordeling: 2 / 5
Recensie door Karen op 2 juli 2017
Een bovennatuurlijke horror een beetje in dezelfde lijn als Insidious, maar wel het bekijken waard. Het is soms wel wat voorspelbaar en niet altijd even griezelig, maar toch een akelig sfeertje en het goede acteer werk van Douglas Smith is een dikke plus.